Nog twee weken en dan is Jens Keukeleire (35) officieel renner af. Zijn laatste koers reed de Bruggeling ondertussen bijna twee maanden geleden, maar eind december is het na een carrière van veertien jaar ook officieel gedaan. Maar niet getreurd, want vanaf volgend seizoen zien we Keukeleire weer in het profpeloton als ploegleider bij Alpecin-Deceuninck.
Op 17 oktober reed Keukeleire (EF Education-EasyPost) met de slotrit van de Ronde van Guangxi in China zijn laatste koers als prof. Er zijn slechtere plekken om je afscheid te vieren, maar waarschijnlijk ook minder verre. Keukeleire lacht als we in Kaffee Kamiel in het Zilverpand in zijn thuisstad Brugge vragen of hij echt geen dichtere koers kon uitkiezen voor zijn last dance. “Dat was gewoon een heel mooie afsluiter. Het is een getjool om er te geraken, maar zeker als het weer wat mee zit, is het een heel mooie koers. Mijn Europese afscheid had ik een paar weken eerder gereden in de Ronde van Luxemburg. Nadien is ook Parijs-Tours erbij gekomen, maar voor mij was die Skoda Tour in Luxemburg wel mijn Europese afscheidstournee. Op dat moment wisten nog niet veel mensen dat ik zou stoppen als renner, behalve mijn familie. Die zijn dan de laatste twee etappes ook naar ginder gekomen, wat het een heel mooi afscheid maakte.”
Orica
Dat hij zijn afscheid net in China vierde, ver weg van de heimat, is ergens ook symbolisch, want op zijn periodes bij Cofidis en het toenmalige Lotto-Soudal na, reed Keukeleire ook het merendeel van zijn carrière voor exotische teams als Orica-Green-Edge en EF Education-First. Puur toeval, aldus Keukeleire. “Bij Cofidis en Lotto reed ik ook bij twee heel klassieke ploegen, maar het klopt wel dat EF en Orica in dat opzicht net tegenovergesteld waren. Zeker die periode bij Orica heeft me echt wel gevormd. Niet alleen als renner, maar ook als mens. Die ploeg was enorm internationaal met heel veel nationaliteiten en culturen. Het was wel een beetje een wereld die voor me openging, ja. Voordien was ik misschien één keer buiten Europa op reis geweest, maar onze eerste stage was meteen een twaalfdaagse in Australië. Niet dat ik daarvoor per se voor die ploeg gekozen had, maar het was wel mooi meegenomen.”
“Mijn periode bij Orica heeft me als renner én als mens gevormd”
Het is ook bij de Australische formatie waar Keukeleire zijn grootste successen boekte. Hij werd er eens tweede in Gent-Wevelgem, won er de Ronde van België – iets wat hij ook bij Lotto klaarspeelde – en pakte er een etappezege in de Vuelta van 2016. “Bij Orica heb ik van de hele kalender kunnen proeven: ik reed er mijn eerste Giro, mijn eerste Tour de France, mijn eerste Vuelta… Vooral die Vuelta van 2016 zal er natuurlijk altijd bovenuit steken. Niet alleen door mijn etappezege, maar ook door de collectieve prestatie in die ronde: we wonnen daar in totaal vier ritten en werden ook nog eens derde en zesde in het eindklassement. Zelfs zonder die etappezege zou ik die Vuelta als absolute hoogtepunt van mijn rennerscarrière gekozen hebben.”
Jens Keukeleire met zijn zoontje Lou op het podium van de Ronde van België in 2018, waar hij net als in 2017 het eindklassement won. Het zou later zijn laatste profzege blijken. © DAVID STOCKMAN BELGA
Ploegleider
Een rennerscarrière die er nu dus officieus opzit. Al wil dat niet zeggen dat we Keukeleire niet meer in het peloton zullen terugzien. Vanaf volgend seizoen wordt de Bruggeling immers ploegleider bij Alpecin-Deceuninck. Vorige week tekende hij zo al present op de eerste ploegstage van het seizoen.
“De stap naar ploegleider was op zich wel een evidente”, vertelt Keukeleire. “Zeker de laatste drie jaar van mijn carrière speelde ik al met dat idee. Al heb ik die gedachte zo lang mogelijk van me willen afhouden, omdat ik wist: eens ik er begin over na te denken, wil dat zeggen dat mijn rennerscarrière er bijna opzit. En dat is ook effectief gebleken. Ik ben er in juli concreet beginnen over nadenken na een gesprek met mijn ploeg EF. Zij hebben in eerste instantie de aanzet gegeven en een tweetal maanden later heb ik dan effectief de beslissing genomen om te stoppen met koersen en me op het ploegleidersverhaal te storten. Met EF is er dan echter nooit iets concreet uit voortgekomen. Eind september kwam ik dan een eerste keer in contact met de broers Philip en Christoph Roodhooft en na mijn laatste wedstrijd in Guangxi werd alles concreet en kreeg ik snel de bevestiging dat ik bij hen aan de slag kon. Sowieso is dit een héél mooie stap, want Alpecin is een ploeg waar ik ook als renner heel graag had gereden. Als je ook ziet welke resultaten ze de afgelopen jaren behaald hebben en hoe ze werken, dan kan ik niet anders dan heel tevreden zijn. Wat ik iemand als Mathieu van der Poel kan bijbrengen? In zijn koersen zal hij zijn ding wel doen, maar qua parcourskennis en tactische beslissingen ben je met meerdere mensen altijd slimmer dan alleen. Sowieso heb ik mijn jarenlange ervaring en die kan altijd wel nuttig zijn. Ik hoop een ploegleider te zijn die dicht bij zijn renners staat, maar die tegelijkertijd de afstand kan houden die nodig is om belangrijke beslissingen te nemen. Een open communicatie tussen de renner en de ploegleider heb ik als renner altijd geapprecieerd en wil ik zelf als ploegleider ook uitdragen.”
“Sowieso is dit een héél mooie stap, want Alpecin is een ploeg waar ik ook als renner heel graag had gereden”
Ondertussen volgde Keukeleire tijdens de herfstvakantie ook de ploegleiderscursus in Aigle. “Veel dingen waren vanzelfsprekend, maar er waren toch ook wel zaken waarvoor je echt moest studeren. Dat was al even geleden. (lacht) Maar ik ben geslaagd.”
Het maakt dat Keukeleire in het tussenseizoen nog niet stilgezeten heeft. Tussendoor liep hij bijvoorbeeld ook al de halve marathon van Antwerpen. Toch voelde de winterbreak nog niet meteen anders dan andere jaren. “Sowieso fiets je in het najaar een paar weken niet. Al heb ik nu wel meer gesport dan anders tijdens het off-season. Of het besef er dan al is dat ik renner-af ben? Dat wel. Omdat ik ondertussen niet opnieuw aan het trainen ben. Ook in de kerstperiode zal het heel hard doordringen. Als wielrenner keek ik op tegen die periode, want de trainingsvolumes en -intensiteit gaan stilletjes aan omhoog, terwijl het wel erg vermoeiende dagen zijn. Dat ik nu gewoon al die familiale verplichtingen kan volbrengen zonder rekening te houden met trainingsschema’s, zal wel een verademing zijn.”
Opvolging
Hoe dan ook genoot Keukeleire de afgelopen weken ook enorm van de vrije tijd. “Het is vakantie, hé. Al is het ook wel druk geweest, want ik probeerde zoveel mogelijk dingen te doen met de kindjes. Zeker omdat ik als ploegleider ook wel wat dagen van huis zal zijn. Daarom heb ik ervan geprofiteerd om zoveel mogelijk tijd door te brengen met hen.”
“Deze kerstperiode zal ik meer dan ooit beseffen dat ik niet meer koers”
“Of ze beseffen dat ik ga stoppen? Ja, toch wel. Zeker de oudste. Onlangs had hij een tekening gemaakt van een volgwagen van Alpecin-Deceuninck met een mannetje in. Papa, dat ben jij, zei hij. Dus het leeft wel bij hen. Ze weten niet per se wat een ploegleider doet, maar ze beseffen wel dat ik niet meer ga koersen. Al zal ik wel sowieso blijven fietsen! Zij zullen zelfs mijn grootste motivatie zijn om dat te blijven doen, want eens ze oud genoeg zijn om te beginnen koersen, wil ik ze nog kunnen volgen. (lacht) Nu al zijn ze aangetrokken door alles met twee wielen en ze doen nu ook al BMX. Het zit er dus zeker in dat ze ooit zullen beginnen koersen.” Opvolging verzekerd dus.
The post “Ploegleider worden is een evidente stap”: Jens Keukeleire (35) neemt afscheid van de fiets, maar niet van de koers is provided by KW.be.
