Kobe Praet (14) woon in Leke. Hij is de zoon van Jessy Blontrock en Bjorn Praet en de broer van Rube Praet. Kobe verdient het Kinderkrak van Diksmuide te zijn door zijn superprestaties op de Wereldspelen zwemmen in Italië, waar hij maar liefst elf medailles wegkaapte. Negen maal goud, één keer zilver en één keer brons.
Lees hier alle verhalen van de Kinderkraks.
“We waren daar met een 5.000-tal atleten uit 60 verschillende landen”, vertelt Kobe. “Het waren niet enkel zwemmers; ook andere sporten kwamen aan bod.” Kobe volgt les in ’t Saam campus Aloysius in Diksmuide, waar hij in het derde jaar van de richting economie-wetenschappen zit. “Deze wedstrijd, de CSIT World Sport Games, ging door in Cervia (Italië), van 5 tot 10 september. We waren met een delegatie van de Vrije Zwemmers Nieuwpoort, die deel uitmaken van het Belgisch Fros Swimming Team, geselecteerd om deel te nemen. Om deel uit te maken van dit team, moeten we een aantal limiettijden halen. Daarna was het zaak om in Italië de selectie te verzilveren en goede resultaten neer te zetten. Dat is mij wel gelukt. Ik haalde in totaal 11 medailles. De gouden medailles die ik daar haalde, zijn vijf voor individuele en vier voor aflossingswedstrijden. Daarnaast behaalde ik ook nog een zilveren en een bronzen medaille, en verbeterde ik nog acht persoonlijke tijden.”
Trainen met papa
De familie van Kobe is al heel lang bezig met zwemmen. “Mijn opa en oma in Oostende waren vele jaren actief in de zwemclub De Vrije Zwemmers Oostende en mijn papa heeft ook heel lang wedstrijden gezwommen. Hij was wel goed, maar het was in die tijd niet mogelijk om aan wedstrijden, zoals die waaraan ik nu deelnam, mee te doen. Toch hebben noch mijn grootouders, noch mijn ouders mij ooit in de richting van het zwemmen geduwd”, vertelt Kobe.
“Ik leg mezelf een bepaalde tijd op en die moet ik dan ook halen. Dat motiveert geweldig”
“Vorig jaar zijn we met het gezin naar Italië geweest. Daar heb ik veel gezwommen met papa als trainer. Doordat papa zelf ook heeft gezwommen, kan hij vaak tips geven. De mensen in het zwembad keken af en toe wel eens raar als papa weer een aanwijzing gaf zoals nog twee seconden sneller en dergelijke. Maar we werkten gewoon het trainingsprogramma af die we van de coach hadden meegekregen. Grappig toch? Het trainen met papa op reis heeft duidelijk zijn vruchten afgeworpen. Wij zijn met ons gezin de ene week met de auto van Italië naar huis gekomen en de week daarop ben ik, voor het eerst alleen, met het vliegtuig teruggevlogen naar Italië voor de wedstrijd. We werden ondergebracht in een hotel op wandelafstand van de plaats waar de wedstrijden plaatsvonden. Deze wedstrijd gaat ieder jaar in een ander land door, dit jaar gaat hij door in Oostende. Ik ben alweer geselecteerd om deel te nemen. Daar zullen mijn grootouders heel blij mee zijn, want zij wonen in Oostende en zullen dus telkens kunnen komen supporteren.”
Duidelijk doel
Zijn ouders, grootouders, broer en andere familieleden zijn zijn grootste supporters. “Toen ik de eerste gouden medaille won, hebben we een berichtje gestuurd naar de familie. Dat deden we ook bij de tweede en de derde, maar daarna durfden we eigenlijk geen berichtje meer sturen. We vonden het te opschepperig. Hoewel ik het wel verdiend had”, vertelt een bescheiden Kobe. “Toen ik thuiskwam, heb ik het wel verteld. Ook op school heb ik het verteld, maar dat is dan voldoende. Iedereen heeft wel iets waar hij of zij goed in is.” Kobe heeft een duidelijk doel voor ogen. “ Hoewel ik mijn schoolwerk moet doen, valt het nog altijd mee. Ik ga driemaal in de week trainen en zwem tussenin ook nog. Ik leg mezelf een bepaalde tijd op en die moet ik dan ook halen. Dat motiveert geweldig. Mijn favoriete slag is de schoolslag en ik zou heel graag het clubrecord schoolslag breken.” De sfeer tussen de deelnemers is optimaal. “We zijn zo al een hechte groep, maar bij de wedstrijden worden we nog hechter. Dan gaan we elkaar aanmoedigen. Het is ook leuk dat we op een dergelijke wedstrijd kunnen verbroederen met mensen uit andere landen zoals Mexico. Ik wil in ieder geval zolang mogelijk blijven zwemmen.”
“Pudding? Bah nee, bedankt”
In de beste traditie van de vriendenboeken vroegen we onze Kinderkrak enkele vraagjes in te vullen:
Later word ik …
politieagent.
Je mag me altijd wakker maken om …
te zwemmen.
Ik hou niet van …
pudding.
Dit doe ik het liefst in mijn vrije tijd:
Naar de Chiro gaan.
Dit is mijn grootste wens:
Wedstrijden blijven zwemmen.
The post Kobe Praet (14) is de Kinderkrak van Diksmuide: “Ik ging uiteindelijk met elf zwemmedailles naar huis” is provided by KW.be.
