Het jonge leventje van Achilles Deceuninck is sedert 25 november vorig jaar serieus overhoop gehaald. De oorzaak van de kniepijn waar de jonge voetballer mee kampte, bleek uiteindelijk een tumor te zijn. Er werd een chemokuur opgestart en Achilles kreeg tijdens een zeven uur durende operatie ook een knieprothese. Hij mag daardoor meteen ook zijn grote droom opbergen om voetballer te worden. Achilles blijft ondanks de tegenslagen positief en klaagt volgens papa Yves en mama Tatiana nooit.
“Tijdens een voetbalmatch met SK Westrozebeke op zaterdag 25 november moest Achilles al na enkele minuten van het veld na een eerder onschuldig contact met een tegenspeler”, vertelt papa Yves Deceuninck (38). “Achilles had al een tweetal dagen last van zijn knie”, pikt mama Tatiana Vlaminck (33) in. “We dachten dat hij last had van groeipijn, een kwaaltje waar een aantal van zijn vriendjes ook al mee te maken kregen. De dokter van wacht vermoedde dat Achilles een verstuiking had opgelopen en gaf hem de raad om een weekje niet te sporten.”
“De knie was ook gebroken en dat bleek eigenlijk een geluk bij een ongeluk te zijn”
“Er kwam echter geen beterschap waarop we naar onze huisarts trokken. Ook hij raadde Achilles aan om een week geen sport te beoefenen. Toen het maar niet beterde, werden er op 6 december in het AZ Delta foto’s van zijn knie genomen. ’s Namiddags kregen we al telefoon met de vraag om ’s anderendaags langs te komen omdat het er volgens de artsen niet echt goed uitzag. Er was immers een zwarte vlek te zien. Die vlek bleek uiteindelijk een tumor te zijn. Vanuit AZ Delta ging het per direct richting UZ Gent. Na verder onderzoek bleek het om osteosarcoom te gaan, in mensentaal botkanker”.
Chemo en revalidatie
“De knie van Achilles bleek ook gebroken en dat is eigenlijk een geluk bij een ongeluk geweest” gaat papa Yves verder. “Als Achilles zijn knie bij die onschuldige tik niet had gebroken, dan was de tumor niet opgemerkt geweest. We waren er daardoor ook vlug genoeg bij, want de kanker bleek nog niet uitgezaaid. Om dat te voorkomen en om de tumor te bestrijden werd eind december een chemokuur opgestart. Achilles heeft al 7 chemokuren achter de rug. Na zijn operatie, waarbij de tumor en de volledige knie verwijderd worden, heeft hij nog 11 kuren voor de boeg. Nadien wacht hem nog een lange revalidatie. Door de chemo mag hij immers nog niet direct stappen. Zijn eerste stappen zouden pas voor september zijn”. De ziekte heeft ook heel wat gevolgen voor het hele gezin. “Achilles kan niet naar school en krijgt les in het UZ als hij daar verblijft”, legt Tatiana uit. “Ik ben kleuterjuf, maar blijf nu thuis om voor Achilles te zorgen. Als hij thuis is volgt hij les via Bednet, terwijl ook zijn juf twee keer per week langs komt. Achilles gaat eigenlijk niet graag naar school, maar mist wel zijn vrienden. Verder leven we met het gezin meer in onze bubbel, net als in corona. Achilles mag dan ook niet te veel mensen zien omdat zijn weerstand door de chemo uiteraard minder is”.
Gevoel voor humor
Ook op zusje Célestine (3) heeft de ziekte een impact. “Ze werd in het begin ‘s nachts om het uur roepend wakker, maar dat is nu gelukkig voorbij”. “Achilles houdt zich dan weer sterk”, weet Yves. “Hij heeft enkel geweend toen het bij hem doordrong dat hij omwille van de knieprothese nooit meer zal kunnen voetballen. Het was zijn grote droom om voetballer te worden. Hij zou zelfs mogen gaan testen bij Cercle Brugge. Toen ze daar hoorden dat Achilles nooit meer zal mogen voetballen, hebben ze een heel mooi gebaar gesteld. Achilles mocht een half dagje optrekken met het eerste elftal en kreeg ook een truitje dat door alle spelers gesigneerd werd. Achilles heeft zijn doel overigens nu al aangepast. Hij wil nu wielrenner worden, want fietsen mag wel nog. Hij huilt ook nooit omdat wij anders meehuilen en dat wil hij niet. Achilles klaagt ook nooit, zelfs nu hij al vier maanden met zijn been in het gips rondloopt”.
“Overnachten in het ziekenhuis vindt hij het ergste”, weet Tatiana. “Achilles is eigenlijk heel positief en helpt ons daar ook mee”. Ook zijn gevoel voor humor is Achilles niet kwijt. Als hij hoort dat fotografe Joke straks nog langskomt grapt hij dat hij eerst zijn haar nog in de gel zal moeten zetten.
In de beste traditie van de vriendenboeken vroegen we onze Kinderkrak enkele vraagjes in te vullen:
Later word ik …
wielrenner.
Je mag me altijd wakker maken om …
naar voetbal te kijken.
Ik hou niet van …
banaan.
Dit doe ik het liefst in mijn vrije tijd:
Hoverboarden en legpuzzels maken.
Dit is mijn grootste wens:
Een goeie wielrenner worden.
Lees hier alle verhalen van de Kinderkrak.
The post Achilles Deceuninck (7) is de Kinderkrak van Staden: “Voetballen mag niet meer, maar fietsen wel” is provided by KW.be.
