Landbouwer Lieven Vanassche (53) en zijn 150 runderen zitten gevangen op zijn boerderij in Woumen (bij Diksmuide) die herschapen is tot eiland. Naarmate het water steeg, verhuisde Lieven zijn dieren. Tot drie keer toe. “Nu heb ik nog vijf tot centimeter over.”
Lieven Vanassche is de derde generatie op een hoeve bij natuurgebied De Blankaart in Woumen. “In dit overstromingsgebied zijn we wel wat gewoon, maar wat we de laatste dagen meemaken, is ongezien. Zelfs in de tijd van ma en pa stond het water niet zo hoog na de historische overstroming van 1993.”
Hier kan je Lieven zelf horen vertellen: (lees verder onder de video)
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op “Cookie-instellingen” te klikken.”
Het water heeft de volledige boerderij omsingeld. “Vrij snel: tot drie centimeter per uur en het leek maar niet te stoppen. Plots raakte ik in paniek en schakelde de brandweer in voor zandzakjes. Ook de KLJ kwam helpen.”
“Ik vecht al vier dagen de klok rond en moest heel wat koeien al drie keer verhuizen. Ik ben op en tende, maar probeer nog courage te halen uit de adrenaline. Vanmorgen spoot het water door de muren van een van de stallen. Voorlopig zijn de dieren nog oké. Het wordt wel tijd dat we die stal uitmesten en droog stro voorzien, anders kunnen de dieren onderkoeld raken. Ik had de dierenarts gelukkig nog niet nodig. Vanavond probeer ik het water weg te pompen en zandzakjes te leggen tegen de muur. Als dat niet lukt, moeten ik een deel dieren weer verhuizen naar een nog hoger deel van de boerderij. Zo blijf ik bezig.”
“Ik hoor dat het maximumpeil bereikt is. Hopelijk is het waar. Als er nog vijf tot tien centimeter bij komt, moet ik mijn dieren evacueren van dit eiland. Vraag mij niet hoe, want het is een scenario dat nog nooit aan de orde was. Ik steek een kaars aan voor beterschap.”
Visserspak
Met gezond boerenverstand probeert Lieven zijn ‘waterboerderij’ draaiend te houden. “Tot zes keer per dag moest ik mijn kleren verversen en er kwam voortdurend water in de botten. Nu werk ik in een visserspak. De ondergelopen gebouwen kan ik bereiken met mijn landbouwmachines.”
De Vijfhuizenstraat steekt nog net uit boven het water dat door de wind golven maakt. OPEN, staat te lezen op een bord tussen de straat en het boerderij-eiland.
“Heel wat mensen belden vorige week omdat ze al dat water eens wilden zien bij ons ijssalon ’t Madeliefje op de hoeve. Zaterdag hebben we de klanten nog kunnen overzetten met de verreiker, maar nu is dat te riskant geworden. Het water staat te hoog. Onlangs zagen we enkele kajakkers passeren op de ‘zee’ rond ons.”
Te extreem
“Het is te extreem geworden. Dit is het laagste punt in het IJzerbekken, wat betekent dat de watermassa hier het langst zal blijven staan. Hopelijk heeft dat geen gevolgen voor mijn stallen en andere gebouwen van de boerderij die deels zijn ondergelopen. Mijn machines staan voorlopig nog droog, net als de woning en ons ijssalon ernaast. Met verschillende pompen die in allerijl werden aangevoerd proberen we het water daar weg te houden. Een groot deel van het voeder is helaas wel ondergelopen.”
Boerderijhond Lou lijkt zich wel te amuseren in het water. “Ach, ik leef op hoop en probeer te blijven lachen. Zie je die watervlakte daar. Dat is de ligweide van ons ijssalon. Misschien moet ik drietal vrachtwagens zand laten aanrukken om hier een strand van te maken.” (TP)
The post Lieven (53) moet dieren blijven verhuizen door stijgend water op ‘hoeve-eiland’: “Water spuit uit stalmuren” is provided by KW.be.
