Hard Rock Hotel in Amsterdam op een zonnige woensdagmiddag. Niemand had het door, maar in het café zaten helemaal alleen aan een tafeltje twee bekende internationale mensen, namelijk Sharon en Robert van Within Temptation. Die dag spraken ze met een select gezelschap persmensen over hun nieuw album ‘Bleed Out’ dat sinds 20 oktober uit is.
In al die jaren was het wellicht al onze elfde face-to-face met Robert en Sharon. Of ze ons dus kennen? Natuurlijk! We installeerden ons in de zetel en begonnen aan ons vragenlijstje. Ze gingen geen onderwerp uit de weg. Ook niet over de oorlog tussen Oekraïnë en Rusland, de gelijke rechten voor man en vrouw, enz.
Een nieuw album, spannend! Jullie hebben al zes nummers uitgebracht van dit album, wat niet van jullie gewoonte is?
Sharon: “Nou, we brengen altijd wel een paar singles uit, maar het zijn er nu wel inderdaad veel geworden. Maar het is wel een bijzondere tijd geweest. We gingen destijds met ‘Evanescence’ op tour, maar die is uitgesteld wegens corona. Toen we op tour zouden gaan, hadden we al besloten om in die tussentijd wat nummers te schrijven en uit te brengen omdat ons album ‘Resist’ al een tijdje uit was. We willen wel iets nieuws spelen als je op tour bent met elkaar. We hadden er zelf al een tour opzitten. We hadden veel nummers gespeeld van ‘Resist’ en dus wilden we wel wat nieuws op tafel leggen. Die tour werd echter drie keer uitgesteld door corona. In die periode brachten we gewoon meer singles uit om in contact te blijven met de fans en om zelf bezig te blijven, zodat we niet helemaal gek werden van niets te kunnen doen. In die combinatie is het veel meer geworden dan eerst onze bedoeling was. Maar goed, we vonden het wel fijn wanneer je een liedje over een bepaald thema schrijft dat je dat dan meteen kan laten weten. Vroeger was het de traditie dat het drie jaar duurde tegen dat het af is, bij ons is dat toch zo, en dan is het onderwerp al gedateerd. Zo van: ja, juist, toen ging het over dat, maar nu boeit het niemand. Als je dan een nummer uitbrengt temidden van bijvoorbeeld de oorlog of iets anders waar je een bepaalde emotie bij hebt, dan is dat meer in het moment en kan je daar meer over kwijt.”
Als fans het live horen in een show, dan verlangen die toch wel om de studio-versie te horen. Voor mij was het verschil wel groot live tegenover op het album. Live klinkt het toch wel met meer power?
Robert: “Nou, dan moet je dat volume gewoon iets harder zetten (lacht).”
Sharon: “Als je het nummer brengt met meer emotie, is het natuurlijk wel wat directer, maar ik denk dat de studio-opname nog steeds wel zeker die intensiteit nog heeft maar het is natuurlijk anders dan live.”
Robert: “Wat bijzonder is dat je een liedje eerst live hoort, en dat heb je ook niet vaak.”
De oorlog in Oekraïne ligt jullie toch heel gevoelig?
Sharon: “Ja, we hebben daar best wel een paar keer opgetreden, bijvoorbeeld in Cherzon. Daar werden we door de burgemeester ontvangen, hebben we een boom gepland voor de vrede. Zo heel vroeg in de ochtend, we hadden net een show gedaan en toen waren we in ons eentje met Robert zo van: we gaan een boom planten. In eerste instantie waren we een beetje sceptisch, maar toch bijzonder en apart maar naderhand werd dat heel symbolisch. We werden zo warm ontvangen door die burgemeester met een heel team erom heen. We hebben mooie dingen gezien. We gingen naar een museum, waar ze ons de geschiedenis vertelden, we stapten in een boot en vaarden over de rivier. Daar ligt wel een zaadje voor een bepaald soort liefde voor de mensen. Dat was in 2008, best wel lang geleden maar we hebben daar meerdere keren gespeeld.”
Robert: “Zelfs in Kiev hebben we een paar keer gespeeld.”
Sharon: “Maar we speelden ook in Rusland, en hielden daar ook mooie herinneringen aan over. Wat er nu aan het gebeuren is: dat doet veel pijn. Weet je, het komt wel dichterbij. Dat is maar op 2,5 uur vliegen vanuit Nederland. Dat is zo ver als Spanje. Dat is iets wat we nooit hadden verwacht dat dit in Europa zou kunnen gebeuren.”
Robert: “Stel je voor dat opeens Barcelona gebombardeerd zou worden, en dat daar Russen in de straten lopen. Dat zou toch een beetje vreemd zijn?”
Je staat op het podium heel hard met de Oekraïnse vlag te zwaaien..
Sharon: “Ja, kijk, dat komt wel in het nieuws, maar we moeten er een beetje achter zoeken soms, maar iedereen weet dat er een oorlog aan de gang is. Niet iedereen, maar de grote merendeel van de mensen kijkt er niet meer van op, volgt het niet echt meer. Op deze manier proberen we op onze eigen manier het onderwerp een beetje levendig te houden. Mensen moeten er blijven over nadenken dat er zo dichtbij een oorlog aan de gang is.”
Is het een bewustmaking of aandacht ervoor vragen?
Robert: “Dat is eigenlijk een beetje hetzelfde. Het is om steun vragen voor wat ze daar aan het doen zijn. Ook al geven ze vanuit Europa steun. Wij staan daar verschrikkelijk achter, hoe kan je daar niet achterstaan vraag ik mij af.”
Krijg je dan geen negatieve kritiek van de Russen?
Sharon: “Absoluut, uiteraard, ik denk niet dat we daar voorlopig zullen spelen. Daar moeten we niet meer zijn, helaas. Het is jammer, maar hoe de werkelijkheid is.”
Robert:” Heel erg jammer, we hebben altijd ook in Rusland gespeeld, terwijl het regime niet deugde.”
Sharon: “We hebben wel in meer landen gespeeld waar het regime niet deugde.”
Robert: “Dan is er ook nog een andere factor: wij moeten zorgen dat de mensen die voor ons werken veilig zijn, anders kunnen we daar niet gaan spelen.”
Sharon: “Zoals we in Libanon ooit een keer een optreden hebben afgezegd omdat een band werd bedreigd. Een band die dezelfde normen en waarden had waar wij voor staan. Wij dachten van: hoe kunnen we daar gaan spelen waar we precies ondersteunen waar ook zij voor staan. Dan ben je als crew niet veilig, als band niet veilig. De overheid daar zei: we kunnen niets doen voor deze band. Wel, dan komen wij ook niet. Dan is er geen garantie dat wij daar veilig zullen spelen. Wij staan voor vrijheid van meningsuiting, gelijke rechten voor iedereen: man of vrouw, homo’s, lesbiennes, van alle soorten maten, en als je daar niet kan voor staan als overheid dan kunnen wij er niet spelen.”
Hoe zien jullie die oorlog evolueren?
Robert: “De oorlog? Wij weten zeker dat Oekraïne dit gaat winnen. Er is geen twijfel mogelijk. Ze hebben geen andere keuze. Het is of ophouden met te bestaan of winnen. Alleen wij als landen eromheen die hebben wel invloed op hoe snel ze dat gaan winnen…en hoeveel slachtoffers er gaan vallen. Daarom is het belangrijk dat mensen dat gaan beseffen, dat de steun in die landen hoog blijft, dat een burger dat ook gewoon blijft steunen en de regeringen ook maximaal blijven ondersteunen. Hoe sneller hoe beter. Het duurt allemaal veel te lang en we zijn veel te afhankelijk van Amerika. Die geven het meeste van allemaal, maar dat duurt verschrikkelijk lang. We moeten vol ingaan en gelukkig zie je dat dit steeds meer gebeurt en men ook steeds meer beseft dat men moet helpen.”
Als je de kans had om aan tafel te zitten met Poetin en de Europese regeringsleiders en jullie kunnen bemiddelen, zouden jullie raad kunnen geven?
Robert: “Ja, zeker! We zouden tegen de Europese regeringsleiders zeggen: veel meer, veel nu. Tegen Poetin, heel simpel: geef je over. Er hoeft helemaal niets meer bemiddeld te worden. Oekraïne heeft een lijst opgesteld met punten die belangrijk zijn voor hun, dàt is wat er bemiddeld moet worden. Gekke dingen hoor je allemaal, bvb van de Franse president en oude politici in Amerika….ze moeten gewoon handelen. Het is hun land. Als Nederland België binnenvalt, en we pakken Limburg, en zeggen we: Ohja, we kunnen wel onderhandelen hoor. Wat gaan de Belgen zeggen dan: Ja, is goed we gaan onderhandelen, jullie krijgen de helft van wat jullie gepakt hebben. Dat slaat toch nergens op? Vind je dat een goeie deal? Als wij naar vroeger gaan zijn de grenzen op een gegeven moment gewoon bepaald, en dat moet worden gerespecteerd. Dat is wat Poetin ook doet, die verzint één of andere debiele zin van: in dat jaar was het zus of zo. Dat slaat gewoon nergens op. Je moet respect hebben voor elkaars grenzen. Zou jij zeggen: vroeger was dat van Nederland, fijn, mag je hebben. Het is een heel goed voorbeeld.”
Sharon: “Er is geen Nederlander die daaraan denkt.”
Robert: “Of dat we Antwerpen gaan veroveren… (lacht).”
Wel, Antwerpen mag je hebben (Sharon lacht hartelijk) maar West-Vlaanderen niet hoor. Hopen jullie met dit album mensen te bereiken om deze boodschap te brengen?
Sharon: “Wij zijn verhaalvertellers. We worden geraakt door dingen die gebeuren, op emotioneel vlak, die inspireren om nummers te schrijven. Het inspireert ons enorm alles wat onrechtvaardig is. Wat gebeurt is met Israël en de Palestijnen is ook niet rechtvaardig, maar dit is nu aan de grens van Europa. Als Oekraïne zich overgeeft, staat Rusland gewoon aan de grens van Polen, dan hebben we daar weer spanningen. Wat doet zo een dictatoriaal regime? Die hebben altijd oorlog nodig om in hun eigen land overeind te blijven dus die gaan weer zoeken naar escalaties. Als ze zien dat je zwak bent, gaan ze je sowieso pakken, want dat dachten ze van Oekraïne ook, dat ze zwak waren.”
Terug naar het album: 1 liedje sprong er voor mij uit, heel apart dan de rest, heel erg de charme van Within Temptation, dat is ‘Ritual’ voor mij zeker een heel speciaal fantastisch nummer!
Sharon: “Dit nummer is best wel een tijd geleden geschreven en elkeen dacht: dit kan niet op de plaat, dit past niet. Het nummer heeft zich ook wel ontwikkeld door de jaren heen, sinds we het hebben geschreven. We vonden op een gegeven moment: nu past het wel. De ‘feel’ van het nummer is ook wel anders, de rest is zo donker, het is fijn om ook een lichtpuntje op de plaat te hebben. Eventjes op adem komen en dan gaan we weer door met de rest. Net zoals de film ‘From Dusk Till Dawn’, dan wordt plots iedereen om middernacht vampier, terwijl het eerst een road trip is. Ondanks dat de tekst best wel gaat over feminisme, het is een beetje een sensueel liedje…en dan zeg ik het nog netjes (lacht).”
Dit jaar op Graspop had ik mijn t-shirt aan van jullie met het nummer ‘Shed My Skin’ en plots werd ik door iemand spontaan geknuffeld, dat nummer had zo een betekenis voor hem. Zijn opa was gestorven en hij vertelde mij dat hij een heel ander bewustzijn had, dat hij veranderd was. Het nummer gaat over transformatie, maar iedereen interpreteert het nummer op hun eigen manier?
Robert: “Dat is het mooie aan muziek, op je eigen manie aanvoelen en gebruiken.”
Sharon: “Iedereen heeft zijn eigen trigger, omdat woorden dan op een andere manier geassocieerd worden in iets dat zij zelf hebben meegemaakt. ‘Shed My Skin’ is gewoon letterlijk transformatie, naar een andere wereld, naar een andere versie van jezelf. Niet je laten tegenhouden door je omgeving of mensen die vinden dat we allemaal op dezelfde manier moeten denken en je in eenzelfde vakje proberen te proppen, maar dat je jezelf moet zijn omdat je geen andere keuze hebt. Je moet je eigen leven leiden om gelukkig te zijn.”
Geloof je dat omstandigheden een persoon kunnen veranderen in essentie?
Sharon: “Ik denk dat je bent wie je altijd bent, maar dat je eerder door je eigen omgeving tegengehouden wordt en dat je pas tot ontwikkeling komt op een latere leeftijd.”
Robert: “Dat zeker, maar als je in je jeugd als kind bepaalde dingen wel of niet krijgt, maakt dat natuurlijk een gigantisch verschil op jouw persoonlijkheid.”
Sharon: “Hoe je werd opgevoed in je jeugd kan een rol spelen, misschien in een heel religieus gezin, dat je zelf wat vrijer wil zijn, of anders daar tegenaan kijkt. Of een scheiding waardoor je een ander persoon wordt omdat je toch vast zat in een situatie, omdat je je leven leidde omdat je toch samenleeft. Het kan vanalles zijn.”
Robert: “Je bent in essentie wie je bent, alleen wat er gebeurt bepaalt natuurlijk wel hoe je groeit en waar je naartoe gaat.”
Sharon: “Je transformeert eigenlijk altijd, van kind naar jong volwassen tot oud volwassen tot bejaarde. Je leert steeds meer bij, je transformeert op alle vlakken: fysiek, mentaal, intellectueel, persoonlijk.”
Even stilstaan bij het nummer ‘Unbroken’, dat gaat over emoties na een breuk. Ontstaat een nummer altijd vanuit een eigen ervaring?
Robert: “Je stelt je iets voor, en je krijgt daar een bepaald gevoel bij. Het is heel vaak dat je iets schrijft en er gaat een soort film in je hoofd draaien, emoties enz.”
Sharon: “Het is vaak een combinatie van dingen die je zelf meemaakt en ziet, en daar kan je dan iets nieuw van maken, met je eigen emotie want anders kan je dit niet bedenken of schrijven. Je combineert dingen van je eigen leven, dingen die je ziet in films maar ook in verhalen van mensen om je heen. Het is nooit 100% film-gebaseerd of verhaal-gebaseerd, maar een combinatie van dingen waarmee je het gevoel probeert te kristalliseren en over te brengen bij de luisteraar.”
Er is een gezegde: ‘to put your money where your mouth is’: is die van toepassing op jullie? Vertaalt dit zich voor jullie in de nieuwe muziek die je creëert?
Robert: “Het is natuurlijk goed om dat ook te uiten voor wat je staat.”
Sharon: “Je banner, dat is je vlag, daar ga je voor. Wat vind je belangrijk in het leven? Wie ben je als persoon als je niet laat zien waarvoor je staat? Je mag best laten zien dat je iets steunt, ook als je niet met iets niet eens bent, mag je dat ook uitspreken. Natuurlijk wel met respect voor de ander en de afspraken die werden gemaakt.”
Een nieuw album, mogen we een nieuwe tour verwachten?
Sharon: “Ja, die gaat wel komen ja. We weten niet wat we daarna weer gaan doen, moeten we nog bekijken. We zijn bezig op dit moment om dingen te plannen, proberen een tour voor mekaar te krijgen.”
Ook in België?
Sharon: “Zouden we België overslaan? Kom op? (lacht) Neen, we hebben altijd België gedaan.”
Misschien terug in West-Vlaanderen, Kortrijk?
Robert: “Ah ja, dat was Alcatraz, dat vergeten we nooit meer, dat is dezelfde promotor als van Graspop. Daar krijg je altijd gebraden kippetjes.”
Sharon: “Mooie herinneringen, met die buren, daar stonden dan zo twee tentjes, daar kon je dan zo langs lopen om iets te gaan eten. Dan kwam je zo terug de zaal in. Daar hebben we een lange geschiedenis mee hoor.”
Jullie werken niet meer met een platenmaatschappij?
Sharon: “Dat is al een tijdje zo hoor, maar het is nu wel het eerste album dat we zelf uitbrengen. Dat was voor ons wel een bewuste keuze. We wilden, zoals ik al eerder zei, die singles releasen want anders duurt dat heel lang. Zij zagen dat niet in hun manier, in hun structuur en hoe ze dingen aanpakken. Ze wisten niet hoe ze het financieel moesten aanpakken. Ze wisten niet hoe ze het praktisch moesten uitvoeren om singels op het moment uit te brengen. Daar is niet hun systeem op voorzien, te gewend om op een bepaalde manier een single te releasen,zeg maar. Dat zagen we niet zitten, niet om het op de traditionele manier aan te pakken en toen zijn we op een vriendelijke manier uit elkaar gegaan. Maar ik moet zeggen: het bevalt ons prima, je bepaalt alles zelf. Je krijgt ook veel meer achter de schermen te zien van wat hoe het eraan toegaat.”
Robert: “De platenmaatschappij huurt over het algemeen zelf heel wat mensen in voor promo en nu huren wij die mensen in. Dat zijn dezelfde mensen, die kennen we allemaal, want we werken al jaren met hen.”
Sharon en Robert, dankjewel voor dit gesprek en hopelijk tot snel terug in België! (PADI & Sandro)
Het album ‘Bleed Out’ vind je terug in de platenzaak of via de grote streamingplatforms.
The post Within Temptation brengt ‘Bleed Out’ uit en zegt oprecht: “Oekraïne gaat die oorlog winnen, geen twijfel mogelijk. Ze hebben geen andere keuze: winnen of als land ophouden met te bestaan” is provided by KW.be.
