Twee jaar geleden speelde Tibe Craeymeersch (16) nog bij VK Langemark-Poelkapelle, dit jaar viel hij al in bij de beloften van KV Oostende. Zo zet hij als laatbloeier toch nog grote stappen richting zijn grote droom: profvoetballer worden. “Ik heb getwijfeld, maar als je op die leeftijd nog zo’n kans krijgt, moet je die grijpen.”
Tibe Craeymeersch (16) is de zoon van Lieven Craeymeersch en Siska Neyt. Hij heeft nog een oudere broer Robbe (18) en een tweelingbroer Kobe (16). Al sinds hij goed en wel kon lopen, is voetbal zijn grote passie. “Mijn grote broer speelde ook voetbal en natuurlijk wilden Kobe en ik dat dan ook doen”, vertelt Tibe. “Zo speelden we al voor VK Langemark-Poelkapelle, waar ik alle jeugdreeksen heb doorlopen tot de U15. Ik speelde altijd als aanvaller, en nu ben nog steeds spits. Als ik me moet vergelijken met een topspeler? Tegenwoordig Mbappé, misschien. Mijn sterke punt is mijn snelheid. Dat is ook de grootste reden waarom ik zoveel scoor. Ik was altijd veel sneller dan de tegenstander.”
101 keer gescoord
Vooral het laatste seizoen bij VK Langemark-Poelkapelle speelde hij de pannen van het dak. “Toen wonnen we alles wat er te winnen viel”, glundert Tibe. “Geen enkele match verloren, slechts twee keer gelijk gespeeld en we zijn twee keer kampioen geworden: in de eerste én in de tweede seizoenshelft. We wonnen ook de Jeugdcup, waardoor we ons plaatsten voor een tornooi met de winnaars uit de andere provincies. Daar hebben we ook alles gewonnen. Na de West-Vlaamse finale moesten we naar Temse voor een tornooi. Daar hebben we ook alle wedstrijden gewonnen tegen de winnaars van de andere provincies. In het stadion van Waasland-Beveren mochten we dan de grote finale spelen van België. Die hebben we ook gewonnen met 4-0.” Dat seizoen scoorde Tibe maar liefst 101 keer, of gemiddeld ongeveer drie doelpunten per wedstrijd, een hallucinant aantal. “Het is niet dat ik voor het seizoen gezegd had dat ik honderd goals wilde scoren, maar als je er dan zo dichtbij bent… Voor het tornooi in Temse had ik er 99 en als je weet dat je zoveel scoort, denk je: het zou misschien nog lukken om de honderd te halen. Uiteindelijk scoorde ik nog twee keer, waaronder één keer in de finale.”
Stapje hoger
Na dat seizoen besliste Tibe om een stapje hoger te zetten en ging hij voetballen bij KVK Westhoek. “In Langemark was het vrij gemakkelijk. Ik wilde kijken of ik dat niveau ook aankon. Uiteindelijk ging dat even goed als bij Langemark het seizoen voordien. Niks verloren én de Gold Cup gewonnen.” Als je zo de pannen van het dak speelt, kom je sowieso in het vizier van grotere clubs. In het geval van Tibe was dat KV Oostende. “Eigenlijk kwam dat door met de schoolploeg van Atheneum Ieper mee te doen aan een tornooi”, pikt papa Lieven in. “Toevallig speelden ze de finale tegen Athena Oostende op De Schorre. Die namiddag waren er blijkbaar ook scouts aan het kijken. Nog voor we naar huis konden, spraken ze ons al aan.” Toch hapte Tibe niet meteen toe. “Zo’n beslissing heeft een grote impact op je leven: veranderen van school, op internaat gaan, weg zijn van thuis en mijn tweelingbroer…”, zegt Tibe. “Ik heb dus wel even getwijfeld. Ik voelde me goed thuis op school in Ieper. Alles was gemakkelijk, maar al sinds dat ik klein was is het mijn grote droom om profvoetballer te worden. Als je dan nog op die leeftijd een kans krijgt om een stapje in die richting te zetten… Dan heb ik wel tegen mezelf gezegd: we gaan het doen en we zien wel.”
Acclimatiseren
Nu zit Tibe in het vijfde jaar sportwetenschappen in Athena Oostende. Quasi iedere dag heeft hij training op De Schorre, vandaar dat hij ook op internaat zit. Hoewel hij er zeer goed opgevolgd wordt, duurde het een tijdje voor hij kon acclimatiseren. “In het begin van het seizoen speelde ik niet zo veel. Net voor Nieuwjaar is dat veranderd en kreeg ik toch speelkansen. Dan ging dat goed: paar keer ingevallen en gescoord. Voor de beker mocht ik meedoen met de U19. Ik viel in en scoorde de 1-1. Ondertussen sta ik meestal in de basis bij de U18 en werd ik al drie keer geselecteerd voor de beloften.” Zo valt Tibe van het ene succes in het andere, en daar komt de Kinderkrak nog eens bij. “Ik had het totaal niet verwacht, maar het is tof. Ik probeer nu alles hetzelfde aan te pakken. Gewoon mijn best doen en hard werken. Dit jaar heb ik al zestien doelpunten en dat in mijn eerste jaar.”
In de beste traditie van de vriendenboeken vroegen we onze Kinderkrak enkele vraagjes in te vullen:
Later word ik …
profvoetballer.
Je mag me altijd wakker maken voor …
om naar vrienden en familie te gaan.
Ik hou niet van …
spruitjes eten.
Dit doe ik het liefst in mijn vrije tijd:
Bij mijn vrienden en familie zijn. Ik ben al zodanig veel bezig met het voetbal en met school, dan ben ik soms blij dat ik tijd kan doorbrengen met vrienden en familie.
Dit is mijn grootste wens:
Een wereldreis maken. Ik reis heel graag en zou graag de wereld ontdekken.
The post Tibe Craeymeersch (16) is Kinderkrak van Langemark-Poelkapelle: “Ik zei tegen mezelf: we gaan het doen, we zien wel” is provided by KW.be.
