Nico Mattan blikt terug op Gent-Wevelgem 2005 en blikt vooruit op komende editie: “Zelfs Tom Boonen kon nooit winnen in z’n achtertuin”

Gent-Wevelgem 2024 staat voor de deur. De hobbelige Plugstreets, de Moeren waar de wind vrij spel heeft en ook de pittige Kemmelberg zijn opnieuw gekende onderdelen van het parcours, maar naar alle waarschijnlijk zal de koers opnieuw worden beslecht in de ellenlange Menenstraat tussen Menen en Wevelgem. In 2005 tartte Nico Mattan er in zijn achtertuin de wielergoden toen hij in de absolute finale zich uit een verloren situatie wist te werken en de koers won. Wij zochten hem, bijna 20 jaar na datum, op om het nog één keer over z’n overwinning te hebben.

We zijn hier in de Brouwerij De Brabandere, waar je vandaag de dag voor werkt als ambassadeur. Wat is het beste bier dat je ooit gedronken hebt, Nico?

Goh, ik ben geen speciale bierendrinker. Ik drink graag Kwaremont, maar nog liever Bavik. Bavik is ook al meermaals verkozen als beste Belgische pils.

Je woont ondertussen al even in de Waterstraat in Lauwe. Wat is jouw band met de gemeente Menen?

Ik kom eerlijk gezegd niet zo vaak buiten in Menen. Ik kies geen gemeente, maar ik kies een huis. Het ligt op een boogscheut van het jaagpad langs de Leie tussen Menen en Wevelgem en dat was ideaal voor me. Het is er prachtig wandelen en fietsen. Ik ben zelf afkomstig van Ingelmunster. Dat is de gemeente van het vlas, maar ook de sas van Ooigem, die het kanaal met de Leie verbindt, ligt er niet ver vandaan. Ik heb me altijd op een of andere manier verbonden gevoeld met de Leie. Wanneer ik als profrenner een nieuwe tijdritfiets had, dan ging ik telkens langs de Leie trainen. Het jaagpad is daar ideaal voor. Het was ook de rivier van mijn goede vriend Frank Vandenbroucke en mij. Hij was van Ploegsteert en als we gingen trainen, dan spraken we langs de Leie af, halverwege. Meestal was dat in Menen, dus dat heb ik wel met de gemeente. Ik noem Menen weleens de poort naar Frankrijk. Over de brug aan het zwembad, richting de Barakken, heb je Halluin in Frankrijk al. Op die manier zijn er veel Franse wielertoeristen die de weg naar België vinden. Na mijn profcarrière werd ik ook ploegleider van het juniorteam Flanders Color-Galloo Team in Menen. We hadden tot 2022 Joshua Tarling in onze gelederen (daarna verkaste hij naar Ineos Grenadiers, red.). Ik zou hem de beste tijdrijder van het moment noemen. Hij is de evenknie van Remco Evenepoel in de discipline. Menen trekt ook de koninginnenrit van de Renewi Tour aan. Ik zal daarvoor dus met plezier naar het centrum van Menen afzakken op 1 september.

Menen is ook belangrijk voor Gent-Wevelgem. Roepen de straten in het centrum ook herinneringen naar de eendagskoers op?

Ja. Ik verloor Gent-Wevelgem in 2001 bijvoorbeeld in het centrum van Menen. Ik won dat jaar bijna alle koersen (o.a. de proloog Parijs-Nice, de derde etappe van de Driedaagse De Panne-Koksijde en de GP Ouest France-Plouay, red.) en zou ook in Wevelgem gewonnen hebben, mocht ik niet lek gereden zijn in het centrum van Menen. Het was een leegloper, maar ik demarreerde toch op een lekke band (Mattan reed uiteindelijk als vijfde over de finish, op dezelfde tijd als winnaar George Hincapie, red.). Ik was toen nog beter dan in 2005, toen ik wel won.

Daarover gesproken: neem ons nog eens terug mee naar dat moment.

Flecha demarreerde aan de molen in Menen en pakte snel 200 meter op me. Ik dacht dat ik enkel nog reed voor de tweede plek, tot hij in de laatste kilometer volledig stil viel. Ik zag de auto’s dichter komen en dan weet je dat dat is omdat je tegenstander aan het vertragen is.

Achteraf was er commotie omdat de auto’s te dicht van jou reden.

Ik heb nooit achter de auto gereden of gestayerd. Die aankomst blijft omstreden en dat is eigenlijk wel leuk. Liever dit dan dat je met twee minuten voorsprong wint. Nu blijven de mensen er wel over babbelen.

Wil dat zeggen dat dat de mooiste overwinning uit je carrière was?

Dat is een beetje jammer, natuurlijk. Ik heb inderdaad Gent-Wevelgem 2005 gewonnen, maar ik heb ook tweemaal de proloog van Parijs-Nice gewonnen. Ik denk dat ik de enige Belg ben die Cancellara geklopt heeft in een tijdrit. Ik heb bovendien de driedaagse van De Panne gewonnen. De focus mag gewoon niet enkel liggen op Gent-Wevelgem. Het blijft wel een hele mooie overwinning. Niet enkel door de omstreden finish, maar ook doordat de koers zo dicht bij mij thuis wordt gereden. Ik heb, zoals men dan zegt, gewonnen in mijn achtertuin. Ik woonde toen in Sint-Eloois-Winkel, op een paar kilometer van de aankomst. Dat gebeurt echt niet veel. Het lukte Tom Boonen in die periode bijvoorbeeld niet om in zijn achtertuin te winnen.

Wie mag van jou Gent-Wevelgem 2024 winnen?

Alles zal weer afhangen van de wind en van het weer, hé. Het is niet altijd een spurt. Goh… iemand die ik het dan echt toewens? Tim Merlier. Hij moet dan wel goed de Kemmelberg overkomen. Het is niet meer zoals vroeger: nu rijden ze de steilste kant naar boven. Wout van Aert en Van der Poel zullen die veel sneller oprijden, maar dat wil nog niets zeggen. In het hedendaagse Gent-Wevelgem is het ook niet meer zo dat de eerste op de Kemmelberg noodzakelijk de koers wint. Vanaf dan hangt alles ervan af hoeveel ploegmaten je nog hebt. Als Tim met een paar ploegmaten in de finale van de koers zit en dat ze het gat met Van Aert of Van der Poel kunnen dichten, dan kan het wel. Alles moet dan natuurlijk wel meezitten. De sprint kan hij alleszins winnen.

The post Nico Mattan blikt terug op Gent-Wevelgem 2005 en blikt vooruit op komende editie: “Zelfs Tom Boonen kon nooit winnen in z’n achtertuin” is provided by KW.be.