Arne Dujardin (18) kijkt reikhalzend uit naar de sponsortocht die hij van 1 tot en met 4 november zal afleggen. In zijn rolstoel zal hij zich op mankracht verplaatsen van Adinkerke tot Knokke-Heist. “Iedere dag werken we zowat 20 kilometer af”, rekent hij voor. “Ik kan al niet wachten tot het zover is.”
Arne Dujardin is de zoon van Francky en Martine Veys uit de Kachtemsestraat in Roeselare en de oudere broer van Line (16). Hij werd geboren met Spina Bifida. “Die aandoening staat bekend als geboren worden met een open rug. In het geval van Arne was dat een minuscuul gaatje, nauwelijks te zien. Je hebt ook niet echt een open rug, maar er liep wel vocht uit dat gaatje. De diagnose was simpel en hard: Spina Bifida.”
Francky en Martine, die lang hadden moeten wachten op kinderen, probeerden het leven van hun zoon zo normaal mogelijk te houden. “In het begin kon hij zich nog verplaatsen met een soort rollator. We woonden in die tijd ook nog in Oekene, hij is dan ook naar De Ark naar de kleuterschool geweest. Maar op de duur was het moeilijk haalbaar, dus kozen we voor Dominiek Savio in Gits waar er aangepaste begeleiding is.”
“Door de bijna 200 operaties en opnames ken ik het UZ Gent als mijn broekzak” (Arne Dujardin)
Daar loopt Arne nu nog school. “Ik heb er geen moment spijt van gehad dat ik naar daar ben getrokken”, klinkt het resoluut.
Hij leerde er ook zijn beste vriend Jelle Vermoere uit Brugge kennen. “We kennen elkaar al van de kleuterklas, we zitten nu ook lang samen in klas. We kunnen het goed met elkaar vinden, ik kan ook goed lachen om wat Jelle allemaal zegt. Hij komt soms nogal eens sarcastisch uit de hoek.”
Tochtgenoten
Jelle maakt straks mee de tocht van 80 kilometer waarbij via fietsknooppunten de hele kustlijn wordt afgedweild. “De inspiratie daarvoor haalden ze bij Mario Sel. “Hij ondernam een tocht van 300 kilometer van Limburg naar de kust. Hij schreef er ook het boek ‘Side to side’ over, Mario geeft ook lezingen over Spina Bifida. Ook hij zal ons samen met nog wat sympathisanten vergezellen.”
De herfstvakantie werd gekozen omdat het dan wat minder druk is aan de kust, het gezelschap verblijft ook in een aangepast hotel in Middelkerke. “We vertrekken telkens van daaruit en vatten de tocht aan waar we vorige dag gestopt waren. Ze geven geen al te best weer uit, maar daar zullen we ons wel door slaan. Ook slecht weer zal ons niet klein krijgen”, zegt Arne.
Op 18-jarige leeftijd heeft de jongeman natuurlijk al heel wat mee gemaakt. Door zijn aandoening onderging hij al tal van operaties. “Zeker al 200 operaties en opnames samen, ik ken het UZ Gent als mijn broekzak.”
Het zit ook niet altijd mee. “Bij een operatie zorgt een onderliggende aandoening vaak ook voor complicaties. Zo zat er een spil in zijn rug, maar die hebben ze weer moeten verwijderen”, zegt mama.
Een topkerel
Pa Francky heeft tonnen bewondering voor zijn zoon. “Weet je, het is als gezin natuurlijk niet altijd makkelijk. Ook ik heb moeilijke momenten, maar dan is het nog Arne die ons komt opmonteren. Het is een topkerel.”
En met zijn pa deelt hij de liefde voor muziek, meer bepaald voor Muse, de Britse band die al in 1994 werd opgericht. “Ik ben dit jaar naar Werchter geweest, ze brachten er een topoptreden”, verwijst Arne naar zijn festivalbandje dat nog om zijn pols zit. “We stonden er op de eerste rij. Met mijn mama achter mij zat ik op de leuning van mijn rolstoel. Ook de securitymensen waren er erg vriendelijk. Ik hoor ook graag metal, stevige muziek om eens al je zorgen te vergeten.”
Maar Arne is ook uit het sportieve hout gesneden. “Ik doe ook aan elektrisch rolstoelhockey in Gits en was daar zelfs geselecteerd voor de nationale ploeg.”
En ondertussen heeft hij zich ook toegelegd op darts. “Gisteren heb ik nog 174 gegooid. De ene dag lukt het wel beter dan de andere”, geeft Arne toe. “Maar hij wint al zonder problemen van mij”, voegt papa Francky toe.
De sportieve onderneming door de kustlijn af te rijden met hun rolstoel, ondernemen Arne en co voor het goede doel. Meer bepaald voor de vzw die zich bekommert om mensen met Spina Bifida en Hydrocephalus, zeg maar mensen met een open rug en waterhoofd. “Mensen met die aandoening ontwikkelden vroeger allemaal een waterhoofd, bij Arne kan dat vermeden worden door een pompje dat het vocht wegleidt. De medische wereld heeft daar ook al grote stappen gezet,” verduidelijkt mama.
Geen overheidssteun
Maar de organisatie die patiënten en hun familie ondersteunt, die krijgt van de overheid geen steun. “Daarom ook deze actie, de opbrengst gaat integraal naar de vereniging. Daar helpen ze je met de papiermolen die komt kijken bij alles wat de ziekte aangaat, maar ze organiseren ook een familieweekend, uitstapjes, een barbecue… Ook enkele mensen van de vzw begeleiden ons op de tocht.”
Arne en zijn vrienden zijn nog op zoek naar sponsors die een duwtje willen geven om deze vereniging te ondersteunen. “In deze tijden van oorlog, aanslagen en andere miserie, is het hartverwarmend dat enkele jongens die het zelf niet makkelijk hebben, zich inzetten voor het goede doel”, besluit een troste papa Francky.
Meer info over de vereniging en hoe je de jongelui kan sponsoren kun je vinden op de sites www.sidetoside.be en www.spinabifida.be
The post Arne en Jelle rijden met rolstoel kustlijn af voor het goede doel: “Zelfs slecht weer zal ons niet klein kunnen krijgen” is provided by KW.be.
