GETEST – Lucien, de West-Vlaamse trots in Mijn Restaurant: “Bambi is niet voor niets gesneuveld, gelukkig maar”

Kortrijk mag opnieuw gaststad spelen voor ‘Mijn Restaurant’, en dat zal niet onopgemerkt voorbijgaan. Duizenden hongerige fijnproevers willen ontdekken wat restaurant Lucien te bieden heeft, ook wij waren benieuwd of Charlotte en Aristide onze provincie wel goed vertegenwoordigen en de hoofdprijs in de wacht zouden kunnen slepen.

Zestien jaar nadat Dell’Anno het tweede seizoen van Mijn Restaurant op die locatie won, verwelkomt de Sint-Maartenskerk in Kortrijk opnieuw een enthousiast koppel als tijdelijke buren. Charlotte Gheysens (26) en Aristide Plaitin (30) stampten er op enkele weken tijd restaurant Lucien uit de grond, en doen daarmee een gooi naar de hoofdprijs van het gloednieuwe seizoen van Mijn Restaurant.

Als fan van het eerste uur bracht dit nieuws mij in de culinaire zevende hemel. Als prille tiener was mijn spaarvarken niet vol genoeg om een etentje bij een Mijn Restaurant-zaak te financieren, ik had me dan ook al lang neergelegd bij het feit dat ik die kinderdroom voorgoed in het schof zou moeten opbergen. Totdat de comeback van Mijn Restaurant bekendgemaakt werd. Of ik eens wilde langsgaan in Lucien om te checken hoe groot de kansen op een West-Vlaamse overwinning zijn? Dat hoef je mij geen twee keer te vragen.

Niet meer braaf

Reserveren bij Lucien is een must, want het lijkt erop alsof de hele provincie wel eens wil proeven van de ‘verfijnde grootmoeders keuken’ in Kortrijk. Net zoals elke dag sinds hun opening zitten alle tafeltjes vol, maar van stress lijkt er nauwelijks sprake te zijn. Charlotte ontvangt iedereen met een warme en ontspannen glimlach, in de open keuken aanschouwen we een harmonieus samenspel tussen Aristide en zijn personeel alsof ze al jaren samen in de potten roeren.

Dat ze bij Lucien geen enkele moeite hebben met het vinden én houden van goeie medewerkers – in tegenstelling tot sommige van hun concurrenten – is overduidelijk. “We hebben daar echt chance mee gehad”, geeft Charlotte eerlijk toe. “Wij komen natuurlijk al uit de horecawereld (het koppel werkte tot voor kort samen in het Parkhotel in Kortrijk, red.), waardoor we heel veel volk met ervaring kennen. Ik denk dat we na één avondje op café zo goed als al onze postjes gevuld hadden.”

We drinken eerst een frisse aperitief op basis van gin en pompelmoes, die heel vlot op tafel werd getoverd. Bij Lucien serveren ze geen amuse(s) bij hun menu, maar je kunt er zelf wel voor kiezen om nog een extra sharinggerechtje te bestellen. Als eerste voorgerecht krijgen we sint-jakobsvruchten met lardo di colonnata (een Italiaans spekproduct, red.), miso en butternut geserveerd. Op televisie zagen we dat geheime recensent en acteur Filip Peeters klachten had over de presentatie van de pompoen, en die feedback heeft het koppel intussen duidelijk ter harte genomen. De verrassende combinatie van de oerklassieke coquilles met die Aziatische toets van miso zet meteen de toon: Aristide wil tonen dat hij níét braaf is, met – wat ons betreft – een zeer geslaagd resultaat.

Misschien iets sneller dan we zelf hadden gewild wordt ook het tweede voorgerecht geserveerd: zeebaars met velouté van bloemkool en prei. Onze persoonlijke favoriet, daarvoor alleen al zou ik terugkeren naar Kortrijk. De presentatie kreeg alleszins een stevige upgrade sinds de eerste proef met de jury die we in de eerste aflevering te zien krijgen. Grootmoeders smaken op een haute cuisine bord.

Steun

Het hertenkalf met een halve gepofte wortel en millefeuille van aardappel is iets minder innovatief, maar daarom niet minder lekker. Voor mij persoonlijk mogen ze nog wat guller zijn met de groentjes, maar het perfect gebakken vlees maakte veel goed. Bambi is niet voor niks gesneuveld, gelukkig maar. Wijnkenners zijn we niet, maar elk glas wordt met een boeiende uitleg ingeschonken en met zeer veel gusto uitgedronken. Zonder te overheersen complimenteert elk wijntje de specifieke smaakpatronen van de gerechten.

We voelen aan alles dat Aristide en Charlotte willen groeien, elke dag passen ze wel iets aan. “We willen graag zoveel mogelijk tonen wat we in onze mars hebben”, vertelt chef-kok Aristide. “Dit menu stelden we samen op basis van wat we zelf lekker vinden, zonder te veel tralala’ Als we de kans krijgen, zou ik zeker graag nog nieuwe creaties serveren. Aan inspiratie alleszins geen gebrek!”

We sluiten af met een licht dessert van appel, witte chocolade, ijs en een krokantje, en een verfijnd kaasbordje. Als we om ons heen kijken merken we dat iedereen zowat dezelfde conclusie trekt na een avondje tafelen bij Lucien: kans op de overwinning maken ze zéker. Gezellige sfeer, tevreden klanten. Op het vergeten van ons broodmandje na werden we vlekkeloos bediend door Charlotte en haar zeer competent zaalteam, en ook in de keuken weten ze perfect hoe ze hun gasten in de watten moeten leggen zonder de wachttijden uit de pan te laten swingen. Het Kortrijkse koppel greep helaas naast de eerste vrijstelling, maar hoe schatten ze zelf hun toekomst in het Mijn Restaurant-avontuur in? “Daar doen we geen uitspraken over”, lacht de gastvrouw. “Wij hebben heel goed contact met de andere deelnemers en zien hen ook elke week groeien en leren uit hun ervaringen. Ofwel liggen we er als eerste uit, of misschien winnen we wel, je kan dat gewoon niet voorspellen.”

Hoe het verhaal ook eindigt, niemand zal kunnen zeggen dat het duo zich niet volledig heeft gesmeten. Elke dag draaien ze een volle service, iets wat ze zelf ook niet hadden verwacht. “Er staan elke week zeker 2.000 mensen op de wachtlijst, dat is toch niet normaal? We weten wel dat er in West-Vlaanderen – net als in Limburg vaak – een soort provinciegevoel heerst, maar dat we zó hard gesteund zouden worden, hadden we niet durven dromen. Laat het duidelijk zijn, we zijn daar echt héél dankbaar voor”, besluit het koppel.

The post GETEST – Lucien, de West-Vlaamse trots in Mijn Restaurant: “Bambi is niet voor niets gesneuveld, gelukkig maar” is provided by KW.be.