Robert moest als ‘papflesaapje’ kunstjes doen voor pinten aan de toog van een Vlaams café, maar kreeg nog een mooi leven in De Zonnegloed waar hij nu is ingeslapen. “We gaven hem een waardig einde”, zegt z’n verzorgster Nina Van Acker (24).
“We moesten begin deze week jammer genoeg afscheid nemen van Robertje.” De baviaan is favoriet van Nina Van Acker, een Gentse van 24 die de grote apen van De Zonnegloed verzorgt op het platteland van de Westhoek.
“Robert werd een aantal maanden geleden blind. We verhuisden hem naar het binnenverblijf van ons opvangcentrum, waar we hem probeerden beter te maken. Ook apen die blind worden, krijgen hier nog de kans op een mooi leven. Helaas werd zijn blindheid wellicht veroorzaakt door een hersentumor. Hij kreeg ‘episodes’ waarbij hij rondjes begon te lopen en overal tegenaan knalde met zijn hoofdje. Uiteindelijk moesten we kiezen voor euthanasie.”
Uitvaart
Met pijn in het hart, maar uit liefde want herstel bleek niet meer mogelijk. Voor zijn soortgenoten werd nog een soort van ‘uitvaartplechtigheid’ gehouden. “Apen zijn intelligente dieren”, aldus Nina. “Zoals bij mensen moeten ze afscheid kunnen nemen van mekaar. We hebben zijn lichaam aan de afsluiting gelegd, waar iedereen eens langskwam. Zijn vrouwtje zat het langst bij hem, twee uur bijna. Een beetje vlooien, hem vastpakken en echt afscheid nemen.”
Dit toevluchtsoord voor afgedankte en mishandelde dieren herbergt meer dan 100 diersoorten in het landelijke Vleteren, voor de rest van hun leven. Elk beest heeft er een verhaal. “Het verleden van ‘Robertje’ was wel bijzonder tragisch.” Vermoedelijk is hij weggeroofd bij zijn mama in de Afrikaanse jungle, ons land binnengesmokkeld en hier als ‘papflesaapje’ naar de hand gezet met een wansmakelijk systeem van mishandeling en beloning. “Hij werd in een klein kooitje gehouden in een café in Gent en werd er af en toe eens uit gelaten om trucjes te doen.” Voor chips, snoep en bier. “Veel bier. Hij raakte zelfs verslaafd aan alcohol.”
Afkicken
In het begin van deze eeuw werd Robert gered uit zijn kistje in het café en op 4 juni 2014 kreeg hij opvang voor het leven in De Zonnegloed. De baviaan kon afkicken van z’n aangeleerd alcoholprobleem, maar hield afgebroken tanden, een afgestorven wijsvinger en te korte staart over aan zijn kleutertijd als exotische publiekstrekker. “Hier hebben we hem nog een waardig levenseinde kunnen geven”, zegt Nina. “Hij kon weer aap worden tussen soortgenoten, gelukkig zijn en genieten.”
“Robert onderscheidde zich van de rest met zijn beschermend en zorgzaam karakter, ook naar de verzorgers toe”
Het team van De Zonnegloed is niet alleen verdrietig. “Maar ook dankbaar dat Robert hier nog heeft kunnen voelen wat veiligheid en genegenheid betekent. Dat hij, dankzij de steun van onze bezoekers en donateurs, heeft mogen ervaren wat het is om graag gezien te zijn.”
Volgens het infobord aan de afsluiting wordt een groene baviaan normaal 20 tot 30 jaar. “Ze kunnen zelfs 40 of ouder worden”, vertelt Nina. “Robert werd ongeveer 27. Een vermoeden, want bij dieren met zo’n verleden kunnen we de geboortedatum nooit met zekerheid achterhalen.”
Uitzondering
De andere bavianen in het verblijf komen uit het circus, winkels, een proefdierstal en dierentuin. “Het caféverhaal van Robert bleef gelukkig een uitzondering”, zegt Karel Ackaert, uitbater van De Zonnegloed. “Zoiets kan nu niet meer, of het moet erg verdoken gebeuren. Wat we wel nog zien: kleine aapjes die als huisdier worden gehouden.”
“Zo’n dier in je woonkamer, dat snap je toch niet? Ik kan het me echt niet voorstellen”, zucht Nina. “Mensen raken nog te makkelijk illegaal aan apen. Ze worden gevangen in het wild of illegaal gekweekt. Voor de dieren is het grootste risico de heimelijke smokkel. De apen worden helemaal ingetapet, tot enkel hun kopje er uithangt. Zo worden ze in een valiesje gestopt. Na de reis is het hopen dat het dier nog ademt.”
“Robert was een erg speciaal aapje, het liefste dier van de bende”, vindt Nina. “Hij onderscheidde zich van de rest met zijn beschermend en zorgzaam karakter, ook naar de verzorgers toe. Dat hebben we hier niet vaak, de meeste zijn ‘pittiger’. We gaan hem hard missen. Voor mij is het nu soms moeilijk het bavianenverblijf te betreden. Maar dan moet ik mezelf eraan herinneren: het was de enige, juiste keuze.” (TP)
The post Nina (24) geeft ‘Robertje’ een waardig einde nadat hij als kleine aap pintjes moest drinken in een Vlaams café: “Hier werd hij gelukkig” is provided by KW.be.
