Na een zwerftocht die hem naar Roeselare, Beiroet, Leuven en Rome bracht is de Brugse priester Gaby Quicke even terug in zijn geboortestad. Voor het gouden huwelijksjubileum van zijn zus én voor de voorstelling van zijn nieuw boek ‘De pelgrimerende kerk’.
Sinds 2021 is Gabriël Quicke (64) de Rector van de Koninklijke Belgische Kerk en Stichting Sint-Juliaan-der-Vlamingen in Rome. Voordien gaf hij les aan het Grootseminarie en was hij prof aan de faculteit theologie van de KU Leuven. Hij woonde twee jaar in Libanon, waar hij werkte in een Palestijns vluchtelingenkamp. Tien jaar lang was hij stafmedewerker van de pausen Benedictus en Franciscus als lid van de Pauselijke Raad ter bevordering van de Eenheid van de Christenen.
Reisgids
Met ‘De Pelgrimerende Kerk’ schreef Gabriël Quicke een inspirerende reisgids voor iedereen die verlangt naar een dieper begrip van de Kerk als volk onderweg. “Het is een spirituele pelgrimage, geworteld in de bijbel, de Kerkvaders en het Tweede Vaticaans Concilie. In tijden van crisis en verandering zijn gelovigen geroepen tot ontmoeting, dienstbaarheid en dialoog”, aldus de ex-leerling van het Sint-Lodewijkscollege, die ook jarenlang gouwproost van KSA Noordzeegouw was, toen hij nog in Brugge woonde.
“Ik verloor mijn ouders, toen ik vijf was. Hun auto werd in Sint-Andries gegrepen door een trein”
Je hebt in Harissa, ten noorden van Beiroet, verbleven en je huist nu al veertien jaar in Rome. Hoe zou je je band met Brugge omschrijven?
“Ik ben hier opgegroeid. Mijn ouders hadden een boerderij in Sint-Andries. Toen ik vijf was, zijn ze met hun auto door een trein gegrepen. Ze lieten zeven kinderen na, ik was de tweede jongste. Onze ongehuwde tante Alfonsina, heeft ons opgenomen in haar huis in Sint-Baafs. Ze overleed twee maanden voor mijn priesterwijding aan een hersentumor. Brugge zit in mijn hart, mijn priesteropleiding was in het Grootseminarie, waar ik nadien ook vijftien jaar prof was. Ik ben niet alleen voor mijn boekvoorstelling teruggekeerd, ook voor het gouden huwelijksjubileum van mijn enige zus Roos.”
Welke jeugdherinnering aan Brugge heb je?
“Toen ik als prof in het Grootseminarie woonde en werkte, kreeg ik een boete voor te snel te rijden. Ik reed 45 km per uur in de Brugse binnenstad…”
Wat is je favoriete plekje?
“De basiliek van het Heilig Bloed. Een intieme plek waar ik tot rust kom. Ik steek er geregeld een kaarsje aan.”
Welke lokale horecazaak raad je aan iedereen aan?
“Restaurant De Middenstand op ‘t Zand. Ik bestel er graag frietjes met stoverij én mayonaise!”
“Bijna heel de wereld is aanwezig in de Smedenstraat in Brugge”
Waar shop je?
“Ik woon in Rome, maar ik vind de Italiaanse mode te nauw aansluitend. Bij mij mag het wat ruimer zijn. Als ik in Brugge ben, koop ik kleren in de C&A. De mode is in die winkelketen nog betaalbaar!”
Wat is er het meest veranderd?”
“De Sint-Salvatorskathedraal is gerestaureerd, de Smedenstraat is erg divers geworden. Bijna heel de wereld is hier aanwezig!”
“Brugge heeft een gasthuis voor pelgrims en een cultureel centrum, waar je Arabisch kunt leren, nodig”
Als je één ding wil realiseren voor Brugge, wat zou dat zijn?
“Brugge heeft een gasthuis voor pelgrims nodig, net als vroeger. Men zou ook een cultureel centrum kunnen oprichten, waar je Arabisch kunt leren. Ten onrechte associëren veel mensen Arabisch sprekende migranten met moslims. Er zijn ook Arabisch sprekende christenen. Velen van hen komen uit het Midden-Oosten. Je hebt er onder meer Koptische, Armeense en Syrische christenen.”
Welke Bruggeling of vereniging verdient er meer erkenning?
“Het Jong Christen Onthaal voor Toerisme is gestopt met zijn werking. Hun medewerkers toonden wat gastvrijheid betekende. De Kerk doet heel wat inspanningen en stelt haar deuren open als plaatsen van stilte, maar ook om er te luisteren naar gekwetste mensen.”
Zou je hier oud willen worden?
“Nee. Ik hou van de zee en zou ergens willen wonen met zicht op zee. Als het veilig is en mijn gezondheid het toelaat, zou ik graag voor mijn laatste levensjaren terugkeren naar het Midden Oosten. Ik werd zelf een wees en zou mij daar inzetten voor weeskinderen. Dan is de cirkel rond.”
Wie is Gaby Quicke?
Gabriël Quicke werd op 7 juli 1961 in Sint-Andries geboren. Na Latijn-Grieks aan Sint-Lodewijks trok hij naar het Grootseminarie. Op 28 juni 1987 werd hij in Sint-Baafs tot priester gewijd. Hij behaalde een bachelor in de klassieke filologie aan de KU Leuven en een doctoraat in de theologie in Rome. Hij was prof in het Grootseminarie. In Libanon gaf hij in het Instituut van Les Pères Paulistes in Harissa les en stond hij de Kleine Zusters van Nazareth bij in een Palestijns vluchtelingenkamp. Hij was aalmoezenier aan de unief Saint-Joseph in Beiroet. Hij was tien jaar stafmedewerker in de Pauselijke Raad ter bevordering van de Eenheid van de Christenen in Rome, was president van het Heilige Geest college en LEO XIII-seminarie van de KU Leuven.
The post Brugse priester Gaby Quicke schrijft boek over ‘De pelgrimerende kerk’: “Ik was zelf een weeskind en wil mij nog inzetten voor de wezen” is provided by KW.be.
