Het ongeval waarbij in juli 2023 een vrachtwagen hun woning in het West-Vlaamse Wijtschate (Heuvelland) binnenreed, kostte niet alleen twee mensenlens, maar ontwrichtte ook het leven van Gerdy (55) en Charlotte (54) volledig. Twee jaar na het drama slapen ze nog altijd in een huurwoning en ligt de heropbouw van hun woonst stil door verzekeringskwesties. “We willen enkel ons huis terug, meer niet”, zegt Gerdy, die nog altijd weigert terug te keren naar de plaats van het drama. “Door alle stress is mijn echtgenote zelfs even van mij weggegaan.”
Even terug naar die dramatische 11 juli 2023. Die dag om 8.30 uur kreeg de brandweer een oproep binnen voor een ongeval met een vrachtwagen en een bestelwagen in de Rijselstraat in Wijtschate, pal op de grens met Henegouwen en de stad Mesen. De vrachtwagen reed op de N336 in de richting van Ieper, toen de bestuurder van een bestelwagen het kruispunt overstak uit de richting van Mesen. De klap die volgde was enorm, en de vrachtwagen boorde zich in een woning. Zowel de vrachtwagen als de bestelwagen vatten vuur. De vlammen sloegen over naar de gebouwen en in geen tijd stond alles in lichterlaaie.
Nadat de brandweer de vlammen met man en macht onder controle kreeg, bleken de gevolgen ongezien. Twee woningen brandden volledig uit, twee andere huizen liepen schade op. De bestuurder van de bestelwagen stierf ter plaatse, terwijl de vrachtwagenchauffeur in UZ Gent bezweek aan zijn verwondingen.
Koude rillingen
Gerdy Lucas (55) en zijn vrouw Charlotte Decrock (54) krijgen nog steeds de koude rillingen als ze aan het ongeval worden herinnerd. Het koppel was eigenaar van de woning waar de vrachtwagen binnenreed. “Ik kan nog altijd niet terug naar de voorzijde van ons huis, waar het ongeval gebeurde. Op het moment van het drama was ik alleen thuis. Ik lag te rusten in een zetel en net op het moment dat ik recht stond, reed die vrachtwagen ons huis binnen”, zucht Gerdy. “Het is onze bedoeling om er opnieuw te gaan wonen, maar we zijn nu twee jaar verder en zitten vast in de administratieve afhandeling van de zaak.”
De woning van Gerdy en Charlotte moest met de grond gelijk worden gemaakt en lang bleef er een leeg gat tussen de andere huizen in rijwoningen. Ondertussen staat er een nieuwe ruwbouw, maar daarmee is de ellende voor het koppel nog niet voorbij.
Na het ongeval verbleven Gerdy en Charlotte twee maanden op hotel tot ze een gepaste huurwoning vonden, in Mesen, op korte afstand van de plaats van het drama. “We hadden gehoopt dat toen men aan de ruwbouw begon, alles snel vooruit zou gaan, maar dat bleek allesbehalve het geval”, zucht het koppel. “Er buigt zich nu een gerechtsdeskundige over het dossier en die legt pas in februari zijn conclusie neer.”
Verzekeringsexpert niet akkoord
De werken liggen opnieuw stil omdat de verzekeringsexpert van de tegenpartij niet akkoord gaat met de manier waarop het huis opnieuw wordt opgebouwd. In zijn verslag, dat hij neerlegde, staat letterlijk: “Voor het ongeval betrof het een oude woning bestaande uit één benedenverdieping met erboven het dak, waaronder zich de eerste verdieping bevond. Nu is de situatie volledig anders en hebben de eisende partijen ervoor geopteerd om op dezelfde plaats een nieuwbouw op te trekken. We stellen vast dat de bewoonbare oppervlakte van de nieuwbouwwoning groter zal zijn dan die van de oude woning.”
“De kosten daarvoor zijn uiteraard niet de kosten of uitgaven waartoe mijn cliënt kan worden veroordeeld”, gaat het verder. “Aangezien de oude woning is afgebroken, zal een gerechtsdeskundige genoodzaakt zijn een eerder theoretische denkoefening te maken waarbij hij zich de vraag zal stellen welke kosten er nodig zouden geweest zijn om de oude bestaande woning van de eisende partijen na het ongeval te herstellen om terug diezelfde oude woning ongeschonden terug te krijgen. Als die mensen de woning die ze nu bouwen zouden verkopen, zou die prijs veel hoger liggen dan de waarde van hun oude woning.”
Vergelijking met wagen
“Het is zeker niet onze bedoeling om hier rijker van te worden”, zuchten Gerdy en Charlotte. “We hebben zelf gekeken voor de goedkoopste oplossing. Zoals het vroeger was, met een kapelletje, is het duurder dan wat we nu hebben gedaan. Er was trouwens niemand die ons ooit heeft gezegd dat we dit niet hadden mogen doen. Wij zijn leken, de architect tekent het uit, de bouwcoördinator bekeek de plannen en alles ging naar onze advocaat. De verzekering van de tegenpartij vergeleek ons huis met een wagen. ‘Als je een buil hebt in je wagen, krijg je ook geen nieuwe auto’, zegt hij. ‘Dat is toch een van de pot gerukte vergelijking.’”
“De bouwcoördinator zei nog een bepaald bedrag nodig te hebben om het huis verder af te werken”, gaat Gerdy verder. “Er is heel wat nieuwe wetgeving waarmee we rekening moeten houden. Zo moet je nu een waterzuivering steken, verplicht van de gemeente of je krijgt je bouwvergunning niet. De expert merkt op dat dat er voorheen niet was. Uiteraard was dat er niet, en ik moet dat ook niet hebben, maar het kan niet anders.”
Tijd tikt
De tijd begint te dringen voor het koppel, want het huurcontract voor het huis waar ze nu wonen in Mesen loopt in september volgend jaar af. “We hebben een contract van 3-6-9. Momenteel betalen wij de huur hier van 850 euro, wat niet goedkoop is. Na het ongeval konden we twee maanden op hotel verblijven, tot we dit hadden gevonden. We vonden het wel goed, omdat het niet ver is van waar we woonden. Voor een sociale woning komen we niet in aanmerking, omdat we al een eigendom hebben.”
“Het is om zot te worden”, klinkt het. “Onze advocaat stelde voor dat we de werken zouden voorschieten, omdat het vlugger zou vooruitgaan. Maar daaraan begin ik niet. Wat als we ons geld niet terugkrijgen? We hadden trouwens voor het ongeval net ons spaarboekje leeggemaakt om ons huis te vernieuwen. Mijn vrouw zegt mij dat ik het moet loslaten, we kunnen er niets aan doen, maar dat lukt mij niet. Ik kan er mij niet overzetten, en vooral niet als je ziet wat er allemaal gebeurt.”
“Met het ongeval hebben wij niets te maken en al wat we willen, is ons huis terug, wat mij toch maar logisch lijkt”, klinkt het. “Dit weegt geweldig op mijn vrouw en mij, ook op onze relatie. Tussen ons is het niet meer wat het is geweest, mijn echtgenote is zelfs al een tijdje van mij weggeweest. Als je daar heel de tijd mee moet leven, dan is dat voor beiden heel lastig. Het minste dat er gebeurt, ontploft het. We hadden opnieuw hoop toen de ruwbouw begon, maar die werd de grond ingeboord. Alles ligt opnieuw stil. Ik vrees dat het nog niet meteen voorbij zal zijn.” (CM)
The post Twee jaar na ongeval kunnen Gerdy en Charlotte nog steeds niet terug naar huis: “Door alle stress is mijn echtgenote zelfs even van mij weggegaan” is provided by KW.be.
