De ene tachtiger kan nog amper uit de voeten, de andere lijkt nog in de fleur van zijn leven. Jozef Lazou (83) uit het West-Vlaamse Waregem werd eerder deze maand in het Amerikaanse Las Vegas wereldkampioen gewichtheffen in zijn leeftijdscategorie en gewichtsklasse. Hij steekt vlotjes 60 en zelfs 80 kilo boven het hoofd. “Vroeger kon ik dat met één arm, maar nu heb ik er toch twee nodig”, lacht Jozef. We gingen met plezier even meetrainen met de ‘jeugdige senior’.
We spreken kort na zijn terugkeer af met Jozef in de trainingszaal van club Krachtsport Waregem in oc Gaverke. Het is de zaal waar hij al sinds de start van de club in 1977 drie keer per week komt trainen. Er liggen een aantal halters klaar, en het kriebelt bij mijn fotograaf en ikzelf om het ook eens te proberen. Ik krijg ‘vlotjes’ 35 kg boven mijn hoofd, al voel ik meteen aan mijn rug dat ik me voor méér al zou moeten forceren. Fotograaf Henk, een ‘kloeke mannemens’ zoals dat heet, waagt zich aan 40 kg, maar het is toch ook al met wat puffen.
Jozef vindt het best wel amusant. Hij steekt meteen erna zonder moeite 40 kg in de lucht. Niet onlogisch: hij doet het al meer dan 60 jaar. Maar, hij is wél 83… “Het grappigste moment in Amerika? Toen iemand in de bus van in het hotel naar de luchthaven zijn plaats afstond voor mij”, lacht hij. “Ik heb vriendelijk gelachen, en ik heb me neergezet. Wat moest ik zeggen? Ik ben wellicht fitter dan jij bent?”
Gouden medaille
Hij had zijn drie medailles kunnen tonen. Hij kreeg er ééntje voor het ‘trekken’, en eentje voor het ‘stoten’, en een derde, een gouden medaille, voor het algemene klassement voor de twee prestaties samen. Bij trekken wordt het gewicht in één beweging boven het hoofd getild. Bij stoten wordt de halter nog even gepauzeerd op schouderhoogte voor hij de lucht ingaat. Jozef stak respectievelijk 60 en 80 kg de lucht in. Genoeg om — voor de negende keer al trouwens — wereldkampioen te worden.
“In mijn beste jaren was ik zeker wel goed, maar niet de allerbeste”, zegt Jozef. “Ik was eerder een ‘subtopper’. Ik ben drie keer Belgisch kampioen geworden bij de senioren. Maar nu lijk ik minder achteruit te gaan dan mijn leeftijdgenoten, waardoor ik nu wel de beste ben.” Vroeger kon ik met één arm 60 kg tillen, en nu heb ik er twee voor nodig. Maar goed, dat is normaal. Spieren, gewrichten, ligamenten,… het wordt allemaal minder krachtig en brozer
Niveau
En het is niet dat Jozef gewonnen is doordat er bijna niemand meer meedoet in zijn categorie. “Er waren in totaal 500 deelnemers, over alle leeftijden en gewichtscategorieën heen. En daar ben ik de 18de geëindigd.” Het is wat zoeken naar de fierheid bij Jozef, hij vertelt het alsof het de normaalste zaak van de wereld is. We moeten het hem letterlijk vragen ‘of hij niet beseft dat dat iets is om fier op te zijn’, vooraleer het eruit komt. “Natuurlijk ben ik best wel fier”, zegt Jozef. “Ik ben vooral fier dat ik het nog kán.”
Want hoewel het misschien wat trager gaat dan bij de anderen, gaan ook Jozefs prestaties erop achteruit. “Vroeger kon ik met één arm 60 kg tillen, en nu heb ik er twee voor nodig”, lacht hij. “Maar goed, dat is normaal. Spieren, gewrichten, ligamenten… Het wordt allemaal minder krachtig en brozer. Maar ik ben echt nog in goede conditie. Mijn vrouw sukkelt met haar knie, met haar rug. ‘En gij hebt nooit iets’, zegt ze. Ze heeft wel gelijk, en ik prijs me gelukkig. Maar ik moet het wel onderhouden. Als ik een tijd niet zou trainen, dan gaan mijn prestaties sneller achteruit en dan kan ik ze niet meer terug op hetzelfde niveau krijgen.”
Indrukwekkend
En trainen, dat is dus drie keer per week, al 60 jaar. “Ik heb er even aan gedacht om te stoppen op mijn veertigste”, vertelt Jozef. “Dat is zo’n beetje hét moment in de sport om ermee te stoppen. Omdat je na die leeftijd niet meer beter kan, en het alleen maar minder wordt. Maar ik heb toch doorgedaan, en zie: ik ben nog altijd bezig.” En een goed idee ook: Jozef heeft alvast géén hulp nodig met de bakken bier en de volle pakken waterflessen.
“Ik heb het hem al zo vaak gezegd, ik bewonder hem voor wat hij nog kán op zijn leeftijd”, zegt voorzitter Tom Demunter. “Het is echt indrukwekkend.” “Ik heb ook gewoon geluk gehad met mijn lichaam: ik ben lenig, heb veel kracht, en ben doorheen de jaren echt amper gekwetst geweest.”
Talent
Een echte kampioen word je uiteraard alleen als je veel traint. “Maar je moet ook wel talent hebben in deze sport”, zegt Jozef. “Ik zie het hier genoeg in onze club: de ene moet bijvoorbeeld keihard trainen om hetzelfde niveau te bereiken als een schriel ventje dat hier zonder veel oefenen de zwaarste halters in de lucht tilt. Volgend jaar komt het EK gewichtheffen naar Waregem, en dat is een verdienste van de club, met Jozef als trekker. “Dat is echt iets dat we trots op mogen zijn dat we zo’n event naar Waregem halen”, zegt Jozef.
“Er zullen 700 deelnemers komen, naar een event dat meer dan een week duurt”, zegt Demunter. “We hebben daarvoor het jeugdcentrum gereserveerd. Voor Jozef een uniek moment. Na al die wedstrijden in het buitenland — hij presteerde al in zo’n 50 landen wereldwijd — kan hij hier eindelijk eens in zijn thuisstad tonen wat hij kan. En zijn familie zal voor het eerst kunnen komen supporteren.” (JM)
The post Dit is Jozef (83), kersvers wereldkampioen gewichtheffen: “Ik ben fitter dan wie op de bus zijn plaats aan me afstaat” is provided by KW.be.
