Karl Vannieuwkerke schrijft een brief aan Clément Vandenkerckhove: “Laat dit verhaal niet als een schaduw over je leven vallen, maar als een bron die het verrijkt”

Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze keer richt hij zich tot Clément Vandenkerckhove, die vorige week door prins Laurent erkend werd. De jongste zoon van Wendy Van Wanten mag altijd antwoorden: [email protected].

Beste Clément,

Ik hoop dat er zich nog ergens een rustig moment aandient waarop je even op adem kan komen en de voorbije weken wat kan laten bezinken. Misschien vind je dan wel een paar minuutjes om deze brief te lezen. Ik kan me voorstellen dat er in je hoofd en hart veel in beweging is gekomen sinds het nieuws over jouw afkomst en de officiële erkenning door prins Laurent wereldkundig is gemaakt.

Een publiek geheim wordt gezegd. Maar voor jou gaat het over veel meer dan een geheim dat op straat ligt. Het gaat over je identiteit, je roots, de start van een nieuw leven waarin er ook plaats is voor je echte vader. Mocht dat Frederik uit Koekelare, Christ uit Lichtervelde of Dieter uit Geluwe zijn geweest, geen haan die ernaar zou kraaien.

Maar je vader is een prins: monseigneur Laurent van Saksen-Coburg. The word is out. Met veel bewondering heb ik naar je getuigenis gekeken. Er is moed nodig om je op deze manier bloot te stellen aan iedereen en alles. In tijden van snelle communicatie en social media is het een uitdaging om je bloot te geven. Journalisten zullen blijven wroeten in je privéleven, op zoek naar nieuws en sprokkels om de wist-je-datjescultuur te voeden.

Hoeveel keer zien vader en zoon mekaar? Is Claire al klaar om tijd met je te spenderen? En heb jij je halfzus en -broers, prinses Louise en de prinsen Aymeric en Nicolas, al ontmoet? Het zijn de volgende vragen die op jou en je entourage zullen worden afgevuurd. De rusteloosheid van een leven in de spotlights is begonnen. Ik kan het niemand aanraden, maar ook voor jou valt er voortaan niet meer aan te ontsnappen. Voyeurisme is het vertier van de tijd. En daar spelen websites en kranten graag op in. Zorg dat je daartegen gewapend bent, Clément.

Het is natuurlijk niet volledig nieuw. Al van bij je geboorte wordt er gespeculeerd over wie je vader is. En je hebt een moeder die buitenshuis Wendy is en binnen de warme cocon van het gezin als Iris en mama door het leven gaat. De bewondering voor je moeder spatte in de tweedelige docu van het scherm. Van nul tot Wendy Van Wanten. Je moet het maar doen, zei je. Ze gaf je onvoorwaardelijke liefde, zoals het gros van de ouders dat aan hun kinderen probeert te geven.

Wat ik je vooral toewens, Clément, is dat dit nieuwe hoofdstuk wordt gedomineerd door de zachte en tedere momenten die een familie tot een familie maken. Samen met je vader aan tafel rond een dampende stoofpot of in de zomerzon genieten van een barbecue met in de neus de geur van Provençaalse kruiden. Een wandeling langs de zee waar de horizon je doet mijmeren over de vele herinneringen die je al hebt gecreëerd. Een dag in de bossen, fietsend over paden waar alleen het zoemen van de banden en het ruisen van de bomen nog spreken. Misschien ook wel samen voor de televisie, kijkend naar de Ronde van Vlaanderen. Een aanrader, Clément. Benieuwd of je vader weet wat waaiervorming is.

Prins Laurent wordt in de media vaak gereduceerd tot een karikatuur. Ik geloof oprecht dat het een toffe vent is. De bereikbare prins met het hart op de juiste plaats. Iedereen maakt fouten in het leven en iedereen heeft daar vooral ook recht op. Jou officieel erkennen is een gebaar dat verder reikt dan biologie. Het is moed en menselijkheid in een pure vorm. Want familie, Clément, is meer dan bloed. Familie is een gevoel. Het ontstaat wanneer je iemand in de ogen kijkt en diep vanbinnen weet dat je bij hem of haar thuishoort.

Het leven trekt soms grillige lijnen, met bochten en kasseistroken die tot in je ziel daveren. Maar na elke kasseistrook volgt een strook glad asfalt, een weg waar je adem kan halen en opnieuw het juiste ritme kan vinden. Ik hoop dat je nu aan dat stuk bent begonnen. Dat de rust binnensijpelt. Dat de fluisteringen verstommen en helderheid overblijft.

Hou die mooie glimlach van je vast, Clément. Zoek de nabijheid van wie je dierbaar is. Deel gul je tijd, je hart, je lach. En vier de kleine dingen. Want daarin schuilt de grootsheid van het leven. Laat dit verhaal niet als een schaduw over je leven vallen, maar als een bron die het verrijkt. Jij bent meer dan een naam, meer dan een afkomst. Jij bent jij. En dat is, altijd, genoeg.

Met warmte en respect,

The post Karl Vannieuwkerke schrijft een brief aan Clément Vandenkerckhove: “Laat dit verhaal niet als een schaduw over je leven vallen, maar als een bron die het verrijkt” is provided by KW.be.