En plots lijkt de zomer voorbij en staat het nieuwe schooljaar voor de deur. Van het grote lerarentekort heeft Vrije Basisschool Gaverke-College in Waregem weinig last, al is het niet evident om collega’s die ziek uitvallen te vervangen. De directie is dus maar al te blij dat zorgcoördinator Marijke Maes (63) haar pensioen uitstelt en er nog een extra schooljaar bijdoet. “Ik doe mijn job enorm graag en hou van de groepsdynamiek. In een team werken met verschillende generaties is erg boeiend. Ik zou dat missen”, vertelt ze.
Met blije gezichten de vriendjes terugzien of met traantjes naar de eerste schooldag, 1 september is voor veel gezinnen een bijzondere dag. Vrije Basisschool Gaverke-College ontving maandag zo’n 340 kinderen, en dat met een voltallig team. Dat is lang niet overal zo. Uit een recente studie blijkt namelijk dat er in het Nederlandstalige onderwijs meer dan 3.700 voltijdse leerkrachten te kort zijn. VBS Gaverke-College hoort bij de 25 procent die geen tekorten kennen.
“Maar het is wel bijzonder moeilijk om vervanging te vinden als een collega uitvalt door ziekte of zwangerschap, de interimkrachten zijn rap opgesoupeerd”, duidt directeur Hélène Holvoet. “Gelukkig behoren we tot een solidaire scholengemeenschap. Binnen De Wegwijzer bespreken we waar de nood het hoogst is, zo helpen de verschillende scholen elkaar.”
“In een team werken met verschillende generaties is erg boeiend. Ik zou dat missen”
“Als we niemand vinden, dan moeten we zorgpersoneel voor de klas zetten. Maar dat gaat ten koste van kinderen die specifieke zorg en begeleiding nodig hebben. En daar willen we net hard op inzetten.” Marijke Maes (63) heeft op dat vlak ervaring zat. Na drie decennia als kleuterjuf in Oostende en Waregem, ging ze in 2008 als zorgjuf en zorgcoördinator bij VBS Gaverke-College aan de slag.
Knaldrang
“Als zorgjuf werk je met de kinderen, als coördinator sta ik in nauw contact met logopedisten, centra waar men competenties en gedrag test, het CLB, enzovoort. Ik was 17 jaar geleden wel toe aan een nieuwe uitdaging en kreeg deze kans. Dit is een heel variërende job en ik doe het enorm graag, het is volledig mijn ding.”
Zo graag zelfs, dat Marijke niet op pensioen trekt en nog een jaartje door blijft werken. “Ik heb het voorbije jaar nooit het gevoel gehad dat ik met pensioen wou. Ik stond er niet echt bij stil en voel mij hier nog steeds erg goed op school. Ik hou van de groepsdynamiek. In een team werken met verschillende generaties is boeiend. Sommige collega’s zijn generatiegenoten, anderen zijn even oud als mijn kinderen. De combinatie van maturiteit en knaldrang zorgt voor een leuke en goede werksfeer. En pas op, die knaldrang leeft niet enkel bij de jeugd hoor.”
“Zolang je werkt, blijf je ook maatschappelijk up to date. Dat voedt mij, ik zou het missen. En ik toon nog steeds een grote interesse voor het zorgbeleid in het onderwijs. Het gaat over kinderen, over de goudklompjes van ouders die heel kwetsbaar zijn. Het menselijke aspect is zeer belangrijk. Op een lagere school zie je kinderen letterlijk en figuurlijk groeien. Ze arriveren als kleine, verlegen peuters en bloeien volledig open als kind. Dat proces is wonderlijk.”
Geduld
“Ik ben als zorgjuf en -coördinator ook erg geduldig, dat is nodig. Privé ben ik dat iets minder”, lacht Marijke, trotse moeder van drie zonen die dat volmondig beamen (de oudste is de auteur van dit stuk).
“Op een lagere school zie je kinderen letterlijk en figuurlijk groeien” –
In haar omgeving reageren sommige vrienden vol ongeloof. “’Allez, waarom ga je niet met pensioen? Je kan reizen en doen wat je wil.’ Maar dit is wat ik wil doen. Nogmaals, ik doe het echt graag en nog steeds met volle passie. Al begrijp ik dat velen wel stoppen wanneer ze kunnen. Vooral om voor hun ouders of kleinkinderen te zorgen, maar van mijn ouders heb ik reeds afscheid genomen en kleinkinderen zijn er nog niet (geen druk).”
Laatste eerste schooldag
Maandag 1 september wordt Marijke haar laatste allereerste schooldag. “Het schooljaar zal verlopen zoals anders, onvoorspelbaar. Ik zal het pas goed beseffen wanneer het bijna zover is. Nu ben ik daar niet echt mee bezig. In juni ga ik trouwens samen met mijn warme collega’s Marika en Karolien met pensioen, het is fijn dat we dat samen kunnen doen.”
“Hoe ik dan mijn dagen zal vullen, zie ik later wel. Ik ben bestuurslid van vzw Zonnekracht en werk als vrijwilliger bij Auxilia, dat huiswerkbegeleiding aanbiedt aan anderstalige kinderen. Genoeg te doen dus. En aan mijn fantastische zonen heb ik ook de handen vol”, sluit Marijke af met een knipoog.
The post Zorgjuf Marijke (63) stelt pensioen uit: “De passie blijft groot, het is wonderlijk om kinderen te zien openbloeien” is provided by KW.be.
