“Woorden kunnen niet vatten wat mijn zus Sandra en onze familie voelt”, zei Pascal Badts uit Blankenberge. Hij nam donderdag in ’t Zandlopertje op de zeedijk in Zeebrugge voor de stille mars voor Herwin Alleman het woord namens de familie van de vermoorde man. 500 mensen namen deel aan de stille mars ter herdenking van Herwin en om te protesteren tegen zinloos geweld.
Midden in het gesprek voor de mars raakte bekend dat één van de twee gevluchte Russische truckers, die de Poolse politie dinsdagavond arresteerde, bekend heeft dat hij Zeebruggenaar Herwin Alleman (56) vorige week vrijdagavond doodgeslagen had. “Wat dat voor mij betekent? Een klein gevoel van opluchting, het deed eventjes deugd, we waren bang dat de daders nooit zouden opgepakt worden. Het leidt onze woede af. Maar het verdriet blijft.”
Woordenwisseling
“Wat er precies gebeurd is en gezegd is tijdens de woordenwisseling in de nachtwinkel voor de brutale aanval, weet ik niet. Het is het werk van de politie om dat te achterhalen. Maar de beestachtige manier waarop ze mijn schoonbroer toegetakeld hebben, wijst erop dat ze niet aan hun proefstuk toe waren. Het zijn mannen die mijns inziens al eerder gevochten hebben en iemand afgetroefd hebben.”
“Ik kan moeilijk onder woorden brengen, wat de familie voelt na het brutale overlijden van Herwin. Op televisie en op de sociale media worden we elke dag geconfronteerd met geweld. Maar dat is ver weg, je kunt niet alle miserie van de hele planeet dragen. Wanneer het in jouw familie gebeurt, is dat andere koek. Hoe moet je dat omschrijven? Woede, verdriet en vooral onbegrip.”
Geest
“Het verdriet achtervolgt je dag en nacht, je kunt je niet meer concentreren. Ik kwam zeer goed overeen met Herwin, we trokken vaak samen op. Ik kan mij Zeebrugge niet voorstellen zonder hem. Ook al besef ik dat ik nooit meer zal kunnen zeggen, daar zijn Sandra en Herwin. Want ze waren onafscheidelijk. Ik weiger dan ook om Hedwin los te laten en mijn leven te heropstarten, ik wil hem niet vergeten. Voor mij blijft hij fysisch aanwezig, zijn geest mag in mij blijven.”
Volgens Pascal Badts was Herwin een eenvoudige man: “Een harde werker, een echte West-Vlaming, afkomstig uit het Heuvelland. Hij vertelde er graag over dat hij als kind naar school met zijn fiets de Kemmelberg beklom. Hij heeft jarenlang in de bouw gewerkt, was ook een tijdje vrachtwagenchauffeur. Maar hij was nu al jaren actief als chauffeur van clarcks bij distributiebedrijf ICS in de Zeebrugse transportzone.
“In Zeebrugge, als er een buurtfeest was, was Herwin er altijd bij. Als ze hem nodig hadden in de horeca, werd hij met de glimlach flexie. In de Poseidon in Blankenberge of in The Old Steamer in Zeebrugge. Met Sandra trok hij vaak naar de Visserskaai in Oostende, om iets te peuzelen. Of om scampi’s diabolique, zijn lievelingsgerecht, te eten. Herwin was ook en fervent petanquespeler, hij was zelfs scheidsrechter op officiële competities.”
Steunfonds
Pascal Badst bedankte al de mensen die iets gegeven hadden voor het steunfonds dat vriend Jeroen Naudts opgericht had en al voldoende geld – meer dan 6.000 euro – opgebracht had om de begrafeniskosten te betalen. Laatstgenoemde verantwoordde de actie: “Het is niet dat de familie niet in staat is om de begrafenis te bekostigen, maar bij zo’n brutale moord vinden wij niet dat de weduwe van Herwin die last moet dragen.
De mars, met op kop de leden van de Zeebrugse petanqueclub waarvan Herwin Alleman lid was, vertrok vanaf restaurant Lagaar in de Baron de Maerelaan in Zeebrugge tot in de Mercatorstraat, waar Herwin Alleman doodgeslagen werd. Langs het parcours waren witte ballonnen opgehangen, ook aan de nachtwinkel, waar Herwin in een discussie verwikkeld raakte met de Russische truckers en in de Food Shop waar hij zijn laatste pita bestelde om mee te nemen naar zijn flat in de Kustlaan.
Gedicht
Goede vriend Jeroen Naudts, die het gebeuren in goede banen leidde, droeg op de plaats van de misdaad een gedicht voor. Enkele buren, maar ook de diepbedroefde weduwe Sandra en haar zoon Milan legden een bloemetje neer op de plaats waar Herwin stierf. Nadien galmde de hit Nights in White Satin van The Moody Blues door een geluidsbox en luidden de klokken van de Stella Mariskerk.
Marnix Debusschere, medeorganisator van de stille mars, zei : “De brutale dood van onze vriend Herwin heeft ons diep geraakt. We verliezen en goede vriend. Zelf heb ik vier jaar leden iets gelijkaardigs meegemaakt. Ik werd ook brutaal overvallen. Het verschil is dat ik het kan navertellen, ook al ben ik nog altijd werkonbekwaam. Maar ik weet wat zoiets doet met je gezin. Er is angst, pijn en verdriet.”
Foundation
“Dank zij de goede inspanningen van politie en parket, zijn de daders gevat. Maar het geweld stopt nooit. Met deze stille mars willen we een groot en krachtig signaal geven dat we allemaal samen het verschil kunnen maken. Op termijn hopen we een foundation te kunnen oprichten waar slachtoffers terecht kunnen voor medische en psychologische hulp.”
“We willen Zeebrugge niet in een slecht daglicht plaatsen, maar vele mensen voelen zich ’s avonds onveilig. Sommige handelaars sluiten in de winter vroeger hun deuren. In de weekends moet de politie vanuit Brugge komen. De problemen met transmigranten zijn fel verminderd, maar de transportzone is in het weekend een oorlogszone met dronken truckers.”
Geen Charleroi
Jeroen Naudts vulde aan: “Zeebrugge is Charleroi niet. Maar het is een feit dat talloze chauffeurs tijdens de weekends in hun vrachtwagen langs de baan moeten slapen. De parking die in aanbouw is in de haven zal niet alle noden lenigen. De verantwoordelijkheid ligt bij de bedrijven die voor zes maanden chauffeurs uit het Oostblok inhuren, maar geen faciliteiten voorzien om deftig te overnachten, waardoor die in Zeebrugge kamperen.”
’t Zandlopertje in Zeebrugge organiseert op zaterdag 13 september vanaf 18 uur een benefietavond voor de familie, met spaghetti en live muziek. Inschrijvingen: [email protected]
Lees ook: twee verdachten opgepakt.
The post Stille mars voor vermoorde Hedwin in Zeebrugge: “Woorden kunnen ons verdriet niet vatten” is provided by KW.be.
