Maurits Sansen (68) uit Diksmuide, gehuwd met Mia Deschepper, woont in Diksmuide. Het koppel heeft drie kinderen en acht kleinkinderen, die allemaal erg trots zijn op hem. De grootste passie van Maurits is sterrenkunde, waar hij dagelijks vele uren mee bezig is.
“Al van toen ik heel jong was, fascineerde het heelal mij”, begint hij zijn verhaal. “Ik stond jarenlang voor de klas in het VTI in Oostende, maar zo’n vijftien jaar geleden moest ik een zware ingreep ondergaan waardoor ik niet langer kon blijven lesgeven. Ik ging met pensioen, nog veel te jong om voortdurend in mijn zetel te blijven zitten. Toen kwam Mia op het idee om een telescoop te kopen. Dat bracht meteen het probleem met zich mee: welke telescoop kopen? Er bestaan zoveel mogelijkheden. Na wat rondkijken en advies vragen kwamen we uit bij wat voor mij ideaal was: een degelijke telescoop waarmee ik van alles kan zien en diep in het heelal kan kijken, filmen en foto’s nemen. Het werd een refractortelescoop van 150 mm (6 inch) met een maximale vergroting van 50 inch. Zo ging er voor mij een nieuwe wereld open en werd een nieuwe hobby geboren.”
Prachtige beelden
Intussen maakt Maurits prachtige beelden van de zon, de maan en de planeten. Hij observeert sterrenstormen, stervende sterren, satellieten, komeetbanen en nog zoveel onvoorstelbaars. “Ik heb me grondig geïnformeerd, boeken gelezen en heel wat informatie verzameld via zelfstudie, om goed te begrijpen wat ik kan zien, welke objecten interessant zijn en hoe ik mijn telescoop moet gebruiken. Inmiddels focus ik me vooral op de zon en de maan. Het is fascinerend hoe je deze hemellichamen tot in detail kunt waarnemen. Zonnestormen en andere fenomenen zijn telkens weer anders”, vertelt Maurits, die er uren over kan vertellen en zijn foto’s graag laat zien.
“Dagelijks ben ik ermee bezig. De computer gaat telkens mee naar de telescoop. De opnames die ik maak, laat ik door een programma lopen, zodat van een film een foto wordt gemaakt. De ruwe opnames laten bijvoorbeeld een deel van de zon zien, inclusief het ‘seeing’-effect: het bewegen van de luchtlagen. De software haalt die luchtlagen weg, waardoor een zuivere foto ontstaat. Zo zie je zonnevlekken, zonnevlammen, filamenten en zelfs de richting van de zonnewind. Het is nogal wat werk om tot een perfecte foto te komen.”
“Het is nogal wat werk om tot een perfecte foto te komen”
Maurits geeft ook uitleg over stervende sterren, nova’s, de stratosfeer en nog veel meer. “Een lichtstraal in de ruimte beschrijft een rechte lijn, maar eenmaal in onze atmosfeer begint die te trillen door turbulentie. Diepe-ruimteclusters kunnen bolvormig of open zijn. In onze Melkweg en in de Andromedanevel, die op 2,5 miljoen lichtjaar afstand ligt, zijn gasnevels en interstellaire wolken te vinden. Een lichtjaar is 9,5 biljoen kilometer, de lichtsnelheid bedraagt 300.000 km per seconde.”
Om de nachtelijke hemel te filmen, blijft de camera aanliggen. Zo kan ik sterrenbeelden en hemellichamen, zoals de Poolster, de Melkweg, de Grote Beer en Cassiopeia, vastleggen. Van duizenden beelden gebruik ik ongeveer 10%, die de software samenvoegt en verwerkt tot een gedetailleerd, scherp eindresultaat. Het is te vergelijken met een ladekast: je kiest de juiste lade om de details te krijgen. Een opname vangt niet alles; het is altijd een samenstelling van verschillende fragmenten.
Zuiver beeld
“Bij het fotograferen van de zon kan ik zowel het geheel als de kleinste details vastleggen. Soms zie je een satelliet, een vliegtuig of zelfs een voorbijtrekkende komeet voorbijkomen. De zon zelf heeft geen kleur, de atmosfeer bepaalt wat wij zien. Wetenschappelijke foto’s zijn meestal in grijstinten, omdat je zo meer fijne details ziet. De warmte van de zon in de corona bereikt ongeveer één miljoen graden. Toen ik begon, deed de camera alles volledig automatisch, maar tegenwoordig gebruik ik verschillende geavanceerde softwareprogramma’s om de luchtbewegingen nauwkeurig weg te filteren. Het is secuur werk om een zuiver beeld te krijgen. De zon is altijd wit; een rode zonsondergang lijkt rood door de atmosfeer. Het oppervlak van de zon lijkt op de pels van een dier, met af en toe een donkere plek: dat zijn de zonnevlekken, ontstaan door het sterke magnetisch veld van de zon.”
Voorstellingen
Maurits geeft ook voordrachten voor geïnteresseerde groepen. Hij kan zijn publiek urenlang boeien met enthousiaste uitleg over het heelal en zijn fotografie.
The post Maurits Sansen (68) is gepassioneerd door sterrenkunde: “Gefascineerd door het heelal” is provided by KW.be.
