Onur en ik drinken onze koffie en genieten in stilte van een prachtig uitzicht op het meer van Annecy. Onze handen zijn verstrengeld en ik hoop dat we zo eeuwig kunnen blijven zitten, tot onze handen volledig verrimpeld zijn. Maar met een “toe, mama, drink jouw koffie snel op!” haalt Elina me uit mijn dagdromen.