Café Cosmopolite, in de volksmond ‘De Cosmo’, is al decennialang een vaste waarde voor buurtbewoners, muziekliefhebbers en trouwe stamgasten. Wat ooit begon als een limonadefabriek, groeide uit tot een authentieke bruine kroeg waar verhalen, vriendschappen en muziek de boventoon voeren.
“Al sinds 2014 baat ik De Cosmo uit samen met mijn vrouw Katrien Lescouhier. En inderdaad, ik ben een groot liefhebber van blues en goede rockmuziek. Dat merk je dan ook goed in onze authentieke bruine kroeg”, zegt Lorenzo Naert.
Het gebouw deed rond 1850 dienst als kleinschalige limonadefabriek. “Vanaf 1900 konden we al spreken van Café Cosmopolite”, weet Lorenzo. “Er waren hier vroeger maar liefst zes slaapkamers met bed en nachttafel om de vrachtwagenchauffeurs een nachtje te herbergen”, vult Katrien Lescouhier aan. Marcel Smiks was daarna zowel cafébaas als bierhandelaar, een dubbele job die vroeger erg populair was. “De Cosmo werd gekend als de gouden zulle destijds en mijn vader, Walter of Watten, kwam die zulle letterlijk in het goud schilderen”, lacht Lorenzo.
Van moeder op zoon
De horeca is iets wat Lorenzo eigenlijk al zijn hele leven kent. “Ik ben er letterlijk in geboren”, vertelt hij. Zijn moeder, Leonce Germonprez, is cafébazin in hart en nieren. Meer dan dertig jaar runde ze café De Witte Zwaan in de Generaal Lemanstraat. In 1990 kreeg ze de kans om café De Cosmo over te nemen. “Dat was toen al het stamcafé van mijn vader, dus de beslissing was snel gemaakt”, glimlacht Lorenzo. Leonce woonde en werkte er ruim achttien jaar, tot het overlijden van haar man. “Plots wisten we niet goed wat de toekomst van De Cosmo zou zijn. Mijn moeder was toen zeventig, het perfecte moment om het wat rustiger aan te doen. Mijn vrouw en ik besloten toen om ‘haar’ geliefde café verder te zetten. Al kreeg ik haar met moeite vanachter de tapkast”, lacht hij.
Grote veranderingen kwamen er niet. “Absoluut niet. We wilden de authenticiteit en de onvervalste bruine kroegsfeer behouden, als belofte aan mijn moeder én als eerbetoon aan mijn vader”, zegt Lorenzo. En met succes: De Cosmo bleef een warme trekpleister voor vaste klanten én nieuwkomers. “Uiteraard namen we mama’s vaste klanten mee, maar intussen heb ik ook mijn eigen cliënteel opgebouwd. Het zijn echte pintendrinkers”, lacht hij. “De drankkaart is uitgebreid, maar de meeste komen hier voor gezelligheid, een pintje, en natuurlijk veel lachen en plagen. Je moet hier tegen een stootje kunnen.”
Blues en mossels
Ook muziek speelt een belangrijke rol in De Cosmo. “Ik draai dagelijks goeie muziek en organiseer af en toe een echte bluesjam. In Menen vind je dat bijna nergens. Daarnaast riep ik het volksfeest Stoatsie Fjeste in het leven om de buurt via muziek dichter bij elkaar te brengen”, vertelt Lorenzo trots. Katrien vult aan: “We hebben vroeger zelfs een mosselsouper georganiseerd voor 180 mensen.” Ook het bekende Rock aan het Station leeft verder dankzij Lorenzo. “Toen Dirk Minne er na dertig jaar mee ophield, heb ik met plezier de fakkel overgenomen. We proberen hier onze cafés draaiend te houden, hé. Het frustrerende is dat net de mensen die steen en been klagen over failliete cafés, er zelf nooit binnenstappen”, zegt Lorenzo met een knipoog en wat ergernis. Minder optimistisch is zijn bezorgdheid over de dealers rond het station. “Dat schorriemorrie zie ik liever niet in de buurt. Stad Menen mag daar gerust iets aan doen.”
Ondertussen kijkt het koppel stilaan vooruit naar een welverdiend pensioen. “Ik werk al bijna 48 jaar. Het café is meer dan werk, het is mijn passie geworden. Hopelijk vinden we een opvolger die dezelfde liefde voelt voor onze bruine kroeg en voor goeie muziek”, zegt Lorenzo. En met een glimlach besluit hij: “Alleen onze trouwe mascotte, Qimat, die is niet over te nemen”, knipoogt hij.
Café Cosmopolite, Stationsstraat 94 in Menen. Open van donderdag tot zondag van 16 uur tot middernacht.
The post Volkscafé ‘De Cosmo’, waar bruine kroeg en blues samenkomen: “Wie klaagt over failliete cafés, drinkt er zelf nooit iets” is provided by KW.be.
