De Vierdaagse van de IJzer biedt voor jong en oud jaarlijks, tijdens de eerste volle week volgend op 15 augustus, vier dagen wandelplezier. De wandelaar kan vrij kiezen hoeveel en op welke dagen hij of zij wenst deel te nemen, alsook de afstand: 8, 16, 24 of 32 kilometer. Hubert Hoornaert uit Zarren wandelt vier keer 32 kilometer, en dat al sinds 1993.
“Voordat ik door de wandelmicrobe gebeten werd, heb ik altijd veel gefietst”, aldus Hubert Hoornaert, die met zijn echtgenote Maria Desplentere in de Amersveldestraat in Zarren woont. “De Ronde van Vlaanderen heb ik driemaal gereden, maar ik was zo geen liefhebber van bergop. Ik nam in 1988 deel aan Parijs-Brest, de legendarische langeafstandsfietstocht van 1.200 kilometer, waarbij fietsers van de Franse hoofdstad naar Brest én terug rijden. Het is een vierjaarlijks evenement, en de volgende editie is in 2027. Er is geen officiële competitie, maar deelnemers moeten de tocht binnen 90 uur voltooien. Dat zicht op de zee als je boven in Brest arriveert, is onvergetelijk. Meer dan 30 jaar geleden ben ik dan met wandelen begonnen. Dat wandelen startte met georganiseerde wandeltochten in de weekends. Ik werd lid van wandelclub ‘Voetje voor voetje’ in Gits en van het een kwam het ander. Zo liep ik ook 100 kilometer uit, zoals de Nacht van Vlaanderen of de dodentocht in Bornem.”
Door de duinen
“Toen ik van de Vierdaagse van de IJzer hoorde, was ik ook onmiddellijk geïnteresseerd om mee te doen”, vervolgt Hubert. “Daar kan je tijdens die vier dagen maximum 132 kilometer wandelen langs een mooi uitgestippeld parcours dat je doorheen Oostduinkerke, Diksmuide, Ieper en Poperinge leidt. Slechts één keer wandelde ik de 24 kilometer, omdat mijn kameraad die 80 was, de 32 kilometer niet zag zitten. Qua voorbereiding doe ik ook nu niet anders dan anders, want ik heb genoeg gewandeld in het verleden. Elke dag start de wandeling om 8 uur ’s morgens en het is de bedoeling dat je om 15 uur ten laatste arriveert. Ik zorg ervoor dat ik me snel kan aanpassen aan regen, wind en extreme warmte. Er is watervoorziening onderweg en nu en dan stop ik eens om iets te eten of even te rusten. De wandeling door Oostduinkerke vind ik het lastigst, want dan moet je een stuk door de duinen. Vorig jaar heb ik daar toch even moeten stoppen om wat extra te rusten. Deze keer wandelt mijn kleindochter Elien met me mee. Ze is heel sportief, dus we kunnen die vier dagen zeker en vast samen uitwandelen.”
“Meer dan 20 jaar geleden heb ik een aantal overbruggingen gehad, maar ik ben gelukkig blijven wandelen”
“Vroeger reed ik steevast met de fiets naar Diksmuide, waar ik met de bus naar de start van de Vierdaagse gevoerd werd. Na die 32 kilometer nam ik opnieuw de bus naar Diksmuide en dan moest ik terug naar Zarren fietsen. Ik heb goeie herinneringen aan de wandeltochten van de voorbije jaren. Ik weet nog goed dat we ooit een editie hebben gewandeld waarbij het geregend heeft van de eerste tot de laatste kilometer. Kletsnat waren we en we hingen van kop tot teen vol met modder. Mijn echtgenote Maria stapte vroeger ook mee, maar wegens gezondheidsredenen kan dat niet meer. Ik ben content dat ik ben beginnen wandelen. Ik was vroeger een verstokte roker die twee pakjes per dag rookte. Gelukkig ben ik daarmee gestopt. Meer dan 20 jaar geleden heb ik een aantal overbruggingen gehad, maar ik ben gelukkig blijven wandelen”, vervolgt Hubert.
Geen Duvel maar cola
“Alcohol drink ik ook niet. Ik herinner me dat we tijdens een editie van de Dodentocht halt hielden in Brouwerij Moortgat, waar we allemaal een Duvel kregen. Ik vroeg of het mogelijk was iets anders te krijgen en die mens ging een cola halen voor mij. Een van de andere wandelaars vroeg ook een cola, maar die moest het stellen met z’n Duvel, want ze wilden daar geen gewoonte van maken. (lacht) Op 11 november 2011 haalde ik mijn brevet van 100.000 geconstateerde wandelkilometers. Dat is dus bijna tweeënhalve keer de wereld rond en daar ben ik best trots op. Ik zou eens moeten kijken waar dat brevet ligt, want ik heb het waarschijnlijk zo goed opgeborgen dat ik even zou moeten zoeken. Ik hoop na deze Vierdaagse er nog veel te kunnen uitwandelen, als de gezondheid het toelaat. Voorlopig speelt mijn verminderde zicht me wat parten, maar dat zal me niet tegenhouden deze 132 kilometer tot een goed einde te brengen tegen vrijdag 22 augustus”, besluit Hubert enthousiast.
The post “Ik wandelde al meer dan 2,5 keer de wereld rond”: Hubert (83) stapt weer Vierdaagse van de IJzer” is provided by KW.be.
