Jarenlang vulde hij veel en grote zalen, maar vandaag heeft Geert Hoste nog maar weinig nood aan applaus. Zichzelf overwinnen in Groenland of zijn zielenroerselen blootleggen in Zuid-Afrika is niet aan hem besteed. Liever komt hij achter de schermen op voor mensenrechten en zet hij zijn ervaring in om ons kusterfgoed veilig te stellen. “Laat ons charmante pareltjes zoals Het Witte Paard in Blankenberge herwaarderen.”
Op 1 juli werd Geert Hoste 65. En ook al treedt hij intussen al negen jaar niet meer op, vastroesten in zijn zetel zit er niet in. “Ik hoef het ook niet minder druk te hebben. Ik vul mijn dagen gewoon graag met interessante zaken”, klinkt het.
Toeters noch bellen voor je verjaardag?
Geert:“En zo heb ik het het liefst. Ik kreeg de vraag om iets rond dat getal te doen, ook al toen ik 60 werd, maar voor mij is het ook niets meer dan dat: een getal. Laat de aandacht liever gaan naar opkomende artiesten.”
Dit voorjaar viel je anders wel de ‘Lifetime achievement award’ op het eerste Gala van de Gouden Jefkes te beurt, de show waarbij comedy awards worden uitgereikt. Die kreeg je voor je ‘blijvende impact op de sector’.
“En dat heeft me zeker verrast. Want ik kreeg wel al eerder prijzen, maar deze werd uitgereikt door collega’s uit de comedywereld. Die me die avond onverwacht toonden dat ze wel degelijk appreciëren wat ik altijd al doe omdat ik het nu eenmaal belangrijk vind: een berichtje sturen als iemand het lastig heeft, steun bieden waar dat nodig is… Het zijn kleine gestes, maar waarvan ik weet dat mensen er toch wel iets aan hebben. Het eerbetoon heeft me gepakt, ja.”
Voel jij je een pionier in de Vlaamse comedyscene?
“Dat voel ik niet alleen, ik ben het ook! (lacht) Ik heb Vlaanderen cabaret als comedyvorm leren kennen, maar bracht hier ook voor het eerst humor over politiek. Ik nam publieke figuren op de korrel, al ging dat aanvankelijk niet zonder slag of stoot. Na mijn eerste grappen over het koningshuis kreeg ik doodsbedreigingen. En het is wel gebeurd dat ik in een zaal in de thuisstad van een politicus waar ik de draak mee had gestoken, het jaar erop niet meer geboekt werd. Maar het publiek smaakte wel degelijk wat ik bracht.” (lees verder onder de foto: )
“Achteraf heb ik me weleens de bedenking gemaakt dat ik er al die jaren wel heel hard in opging. Ik was constant gefocust op mijn act, op het goed doen van mijn werk. Ik noem het wel eens mijn West-Vlaamse reflex: ik heb misschien wat te weinig genoten van wat ik aan het doen was. Maar ik beklaag me niets. En heimwee? Neen.” (lacht)
Écht geen comeback op til dus?
“Neen. De druk werd te groot, daarom ben ik met de zaalshows gestopt. Elk jaar moest die lat hoger. Er kwamen nieuwe comedians op, wat de druk nog opvoerde. Het was – en is – genoeg geweest voor mij.”
“Na mijn eerste grappen over het koningshuis kreeg ik doodsbedreigingen”
Ga je zelf nog wel eens in de zaal bij die nieuwe comedians zitten?
“Neen. Niet leuk voor mij en ook niet voor hen. Het publiek rond me checkt voortdurend of ik wel lach, en een beginnend artiest wordt extra nerveus omdat ik in de zaal zit. Daar heeft dus niemand wat aan. Wat niet betekent dat ik niet weet waar anderen mee bezig zijn.”
Jouw humor vindt nu vooral een uitweg in het geschreven woord?
“Ik schrijf al heel lang columns, voor allerlei media. Mijn eerste was er een voor het studentenblad Schamper aan UGent in 1979. Ik bedenk ook al 25 jaar grappen voor een breed publiek voor Dag Allemaal. Het is voor mij een manier om het schrijven in de vingers te houden, net zoals een danser zijn lichaam onderhoudt.”
Je columns bestrijken een interesseveld van het Eurovisie Songfestival tot de jongste NAVO-top. Flinke spreidstand?
“Ik heb daar geen moeite mee, maar schrijf niet over alles in om het even welk blad. De ernstiger onderwerpen behandel ik in columns voor specifieke media, waarin ik een gericht publiek kan bereiken. En daarin gaat dan ook altijd wel een boodschap mee. Zo maak ik er een punt van om minstens om de drie maanden iets over mensenrechten te publiceren.”
Want je zetelt nu ook in de raad van bestuur van het Het Federaal Instituut voor de Rechten van de Mens (FIRM).
“Waar ik inderdaad probeer om achter de schermen mee steentjes te verleggen.”
Gaat die focus op mensenrechten terug op de rechtenstudies die je deed nog voor je mimespeler en comedian werd?
“Ik ben die rechtenstudies ooit begonnen vanuit het rechtvaardigheids- en verantwoordelijkheidsgevoel waarmee ik ben groot gebracht. Dat is er dus zeker wel aan gelinkt. Maar de vraag van Amnesty in 2000 om me in te zetten voor hun werking rond vrije meningsuiting kwam net voort uit het feit dat ik politici en beleidsvoerders in hun hemd durfde te zetten. Ik ging eerst niet in op hun vraag, ook al vind ik Amnesty International een prachtige organisatie, omdat ik dacht dat de aandacht meer naar mijn bekende kop dan naar de boodschap zou gaan. Tot professor mensenrechten Eva Brems me uitlegde dat mijn bekendheid net kon worden ingezet als een troef voor de organisatie, net zoals anderen hún talent of vaardigheid inzetten. Sindsdien schrijf ik regelmatig over mensenrechten, en heb ik me ook ingezet voor de oprichting van het FIRM. Ik denk intussen dat ik wel degelijk iets kan betekenen achter de schermen, hoe traag dat proces ook loopt: we moeten nu eenmaal inzetten op verschillende fronten om iets in beweging te krijgen. En het is mijn bijdrage daarin om met politici, een-op-een, in gesprek te gaan.” (lees verder onder de foto: )
“De vraag om iets voor Het Witte paard te doen, werd me voor het eerst al eens in 1978 gesteld. Ik haalde toen voor het eerst de kranten als mimespeler en kreeg een telefoontje van de voormalige eigenaar van Het Witte Paard in Blankenberge: of ik het zag zitten om mijn act tijdens de zomer aan de ingang van de feestzaal op te voeren, om mensen naar de shows te lokken. Dat was niet meteen wat ik met mijn carrière voor ogen had, daar ben ik dus nooit aan begonnen. (lacht) Maar in de zomer van 2021 nam Marc Coucke, met wie ik al lang bevriend ben, een participatie in WP Hotels & Events (de groep achter Het Witte Paard Theater en het Kusttheater ’t Colisée in Blankenberge, met ook 7 hotels, 2 restaurants en een 30-tal appartementen, red.) en vroeg hij me om deel uit te maken van de raad van bestuur ervan. Daar heb ik in toegestemd omdat ik weet dat Marc echt geïnteresseerd is in de amusementssector. Hij vroeg me om er ook mijn licht eens over te laten schijnen. Alleen, ik weet wel iets van amusement maar niet van hotels en restaurants. Dus ben ik tijdens de covid-periode een paar cursussen over hospitality management gaan volgen, en met die bagage ben ik aan de slag gegaan. Ik deel nu mijn ervaring in en mijn kijk op de sector, en fungeer als klankbord voor de mensen die het allemaal organiseren.”
En poetste het oubollige imago van de kustshows op?
“Wel, ik ben die vroegere shows gaan bekijken en ik vond die op zich best wel indrukwekkend. Maar de perceptie zat niet goed. Bovendien werden de theaterzalen te weinig benut. Er was een middag- en avondshow en voor de rest gebeurde er niets. Tegelijk voerden de hotels altijd het mindere weer aan als de kamers moeilijk verhuurd geraakten. Meer shows organiseren zodat er ook bij minder weer iets te beleven valt, was dus eigenlijk een voor de hand liggende oplossing. Organisatorisch een serieuze opdracht – we brengen nu meer dan 200 shows per jaar in plaats van 80 vroeger – maar het lukt. Er zijn dinershows, shows in de winter én in voor- en najaar, en die scoren allemaal heel goed. Sinds vorig jaar zijn er verder ook shows in het Casino van Knokke-Heist, en is er vraag naar vanuit Namen, Luik en Antwerpen.”
De tijdsgeest zit weer helemaal goed voor spektakel?
“We hebben in de eerste plaats het stof van die shows geblazen. De vormgeving is hedendaagser, er wordt gewerkt met led-schermen, met beter opgeleide artiesten die wereldwijd gerekruteerd worden. En dankzij de jarenlang in binnen- en buitenland opgebouwde connecties van Ben (Van Den Keybus, zaakvoerder van Het Witte Paard, red.) halen we echt wel straffe acts naar ons land. Steek daar de schouders van Marc Coucke onder, waardoor alles wat meer glamour krijgt en de producties konden verbeterd worden, en het resultaat mag gezien worden.”
“Marc Coucke probeert het erfgoed van onze kust te redden, net zoals hij dat in Durbuy deed”
Het ligt je nauw aan het hart?
“Dat we in Vlaanderen – niet in het minst aan de kust – echt wel mooi erfgoed hebben op vlak van amusement, en dat stilaan dreigde verloren te gaan, heeft me over de streep getrokken. Misschien ook omdat ik West-Vlaming ben en zie hoe West-Vlaanderen toch wel te weinig houdt van zijn culturele ankerpunten. Als je de geschiedenis van zoiets als Het Witte Paard in duikt, maar ook dat van de kustcasino’s, dan weet je niet wat je ziet. Hier traden wereldsterren op, hier zijn fantastische verhalen geschreven. Dat erfgoed en het leven er rond probeert Marc Coucke te redden, net zoals hij dat in Durbuy deed.”
De kust als pretpark?
“Ik zie het toch vooral als een stuk Vlaamse cultuur, aan een kust die bepaald niet de mooiste van Europa is, maar die wel heel ‘sociaal’ is doordat iedereen er overal toegang tot de zee heeft. Met een mooie gastronomische cultuur bovendien. Engeland heeft haar ooit welvarende vakantiecultuur aan de kust compleet laten verloederen, dat moeten wij voorkomen. Er moet iets te beleven zijn aan zee. We hebben geen grootse attracties, noch de zalen om die in onder te brengen. En dat moeten we ook niet nastreven. Laat ons de kleine, charmante culturele activiteiten herwaarderen. Er is genoeg publiek om die te laten groeien en opnieuw succesvol te maken. En als je wil dat mensen de weg naar je theaterzaal vinden, moet je iets bieden dat zoveel mogelijk mensen leuk vinden. En dat heeft Het Witte Paard nu wel gevonden: met een knappe invulling en moderne uitstraling spreken de shows opnieuw een groter en zelfs opvallend jonger publiek op zoek naar goed amusement en ambiance aan.”
Zien we jou op zo’n avond ook compleet uit de bol gaan?
“Daarvoor moet je dan weer bij Marc Coucke zijn.” (lacht)
The post “Ik heb misschien te weinig genoten van wat ik aan het doen was”: Geert Hoste (65) blijft actief, maar nieuwe zaalshows komen er niet is provided by KW.be.
