West-Vlaanderen ontpopt zich steeds meer tot een van dé wijnstreken van ons land. En die weelde moeten we koesteren, vindt journalist Philippe Verhaest.
Je hebt er deze zomer, en zeker met deze huidige tropische temperaturen, ongetwijfeld al van genoten: een glaasje – of fles, het is nu eenmaal congé! – wijn. De kans is groot dat je daarbij een chianti of bourgogne hebt ontkurkt. Misschien zocht je zelfs nóg zuidelijkere wijnregio’s op en streek je neer in Zuid-Afrika, Chili of Californië?
Ik ben er zeker van dat Bacchus’ favoriete drank je van de eerste tot de laatste druppel zal gesmaakt hebben, maar waarom moeten we het op wijnvlak altijd duizenden kilometers verderop zoeken?
Koop lokaal
Koop lokaal, het is een krachtige slogan die veel sectoren in kapitalen hoog in het vaandel dragen. En waar we ook graag in meegaan. Onze mosterd hebben we het liefst van bij Wostyn uit Torhout, onze groenten en vlees kopen we bij de hoevewinkel om de hoek, de biertjes in onze koelkast komen van bij een van de vele West-Vlaamse brouwerijen, maar onze wijn? Daarvoor kijken we nog al te vaak (ver) over de grens. Terwijl we hiervoor perfect in eigen gouw terechtkunnen. Meer dan ooit zelfs, want de West-Vlaamse wijnwereld is booming.
Een warme oproep: in je wijnkelder of -koelkast voor een selectie van eigen bodem. En zet ze straks, liefst met enkele gelijkgestemde zielen, aan de lippen
In zeven jaar tijd is het aantal wijnbouwers meer dan verdubbeld en gaan er steeds meer flessen wijn ‘grown and made in West-Vlaanderen’ over de toonbank. Die zijn bovendien van topniveau, bevestigt topsommelier Gido Van Imschoot ons.
Ook steeds meer restaurants maken op hun kaart bewust plaats voor wijnhuizen uit eigen provincie. Dan moet je toch kwaliteit in huis hebben, toch?
Tsjirpende krekel
West-Vlaanderen is de provincie van ‘t goeie leven. Van lekker eten en drinken. En we hebben absolute toppers in huis, (zeker) ook wanneer het over wijn gaat. Daarom een warme oproep: zorg in je wijnkelder of -koelkast voor een selectie van eigen bodem. En zet ze straks, liefst met enkele gelijkgestemde zielen, aan de lippen.
En omdat je moet dóén wat je verkondigt, heb ik tijdens mijn vakantie in de Westhoek enkele flesjes op de kop getikt. Straks, bij een ondergaande zon en een tsjirpende krekel in de tuin, waan ik me zo in de Provence.
De West-Vlaamse Provence.
The post OPINIE – “Waarom zoeken we het op wijnvlak altijd duizenden kilometers verderop, terwijl we hier in de West-Vlaamse Provence leven?” is provided by KW.be.
