Een chocolatier uit de buurt noemde hem ooit “het icoon van de Grote Markt”. Geert Verhelst baat dan ook al 25 jaar de gekende frituur ‘t Kattekwaad uit. Eind augustus gooit de nu 64-jarige Geert, afkomstig uit Torhout, zijn laatste frietjes in de frietketel. Een gesprek over de wijzigingen in het frietlandschap, het toerisme in Ieper en de vele uurtjes die men moet kloppen om een goed renderende zaak te hebben.
Geert Verhelst staat eigenlijk al zijn hele leven achter de toonbank van een frituur. “Mijn carrière als friturist begon al begin jaren ‘80, toen ik een frituur uitbaatte bij de toen bekende dancing Colombo in Esen bij Diksmuide”, vertelt Geert. “Door hard te werken kwam er in 1985 al een tweede zaak bij. Op een bepaald ogenblik runde ik zelfs vijf frituren, waarvan elf jaar één in Kortemark. Maar na mijn scheiding vond ik het welletjes en wilde ik overstappen naar één grote frituur. Eventjes leek het Diksmuide te worden, maar via mijn aardappelleverancier vernam ik dat er een zaak over te nemen was in Ieper en zo kwam ik in 2000 in ‘t Kattekwaad terecht. Voor mij was dat een complete stap in het onbekende, aangezien ik Ieper helemaal niet kende, behalve eens van een bezoekje aan de Menenpoort met mijn vader toen ik nog kind was. Toen klanten in Kortemark een frietje kwamen eten en me vertelden dat ze naar de rally in Ieper waren geweest, hoorde ik het echt in Keulen donderen.”
Mogelijkheden
“Door de horecacollega’s in Ieper werk ik tamelijk vlug aanvaard, aangezien ze ook wel merkten dat ik me meteen volop gaf voor de zaak. Het zakencijfer was relatief goed toen ik de zaak overnam, maar de mogelijkheden waren veel groter. Toen had ‘t Kattekwaad nog een wat mindere naam en achteraf bekeken was het misschien beter geweest om die te veranderen. Maar gedane zaken nemen geen keer.”
“De voorbije 25 jaar is de frituur slechts twee keer gesloten geweest”
Geert zag de voorbije 25 jaar het frituurleven enorm veranderen. “Frituren zijn nu echt kleine restaurants geworden”, stelt hij vast. “We moeten veel meer kunnen aanbieden aan nog altijd betaalbare prijzen. Had je in de jaren ‘80 in een frituur om een steak, lasagne, ribbetjes of hammetje gevraagd, dan had men je gek verklaard. Het aanbod is enorm uitgebreid. Maar je moet er altijd voor zorgen dat je A-kwaliteit kan leveren aan de mensen, in combinatie met klantvriendelijkheid. En natuurlijk mag je ook niet bang zijn om veel uurtjes te kloppen. Als je in de laatavonduren niet wil werken, is dat telkens toch een paar 1.000 euro die niet in de kassa komt. Dus reken maar eens hoeveel je op die manier kan mislopen op het einde van de maand. Dat is ook een van de redenen waarom er in de horeca veel zaken failliet gaan.”
Altijd aanwezig
“Ik kon altijd rekenen op een sterke ploeg achter mij, maar ik was hier zelf ook haast constant aanwezig. Ik nam wel eens enkele dagen verlof, maar dan zorgde ik er toch telkens voor dat ik op donderdagavond terug was, net voor de drukte van het weekend. Nu durf ik al eens een achttal dagen vakantie te nemen, maar ik heb dan nog altijd bijna dagelijks telefonisch contact met de mensen die dan de leiding overnemen. De voorbije 25 jaar is de zaak amper twee keer gesloten geweest. Eens zes weken, de andere keer achttien dagen, telkens voor verbouwingen. De andere verbouwingen gebeurden terwijl de zaak open was. Schilderwerken werden bijvoorbeeld gedaan na het sluitingsuur en tegen het ochtendgloren zat alles in het nieuw.”
(lees verder onder de foto)

Ook het toerisme in de Westhoek heeft de horecaman de voorbije drie decennia zien evolueren. “In mijn beginjaren in Ieper waren het haast uitsluitend Engelsen die onze stad bezochten. Tientallen bussen deden dan onze stad aan, wat zeker goed was voor de lokale horeca. Maar door de coronacrisis verdween dat allemaal en toen hebben we echt moeilijke momenten gekend. Twee jaar op rij moest ik uit eigen zak bijleggen en mochten we heel wat etenswaren in de vuilnisbak gooien. Gelukkig kwam het toerisme de voorbije jaren stilaan weer op gang, met veel bezoekers vanuit ons eigen land en zeker ook uit Nederland. Westtoer heeft hier wel een belangrijke rol in gespeeld en nu zien we de Engelsen ook stilaan terug voor de Westhoek kiezen.”
Beste weekend
“Daarnaast heb je natuurlijk ook nog altijd de vaste klassiekers in onze stad, die altijd een massa volk lokken. Ik denk daarbij dan aan de oorlogsherdenkingen, de Kattenstoet, de kermis en de rally. Ik durf eerlijk te zeggen dat ik eind juni een van mijn beste weekends had tijdens de rally en daar zal de aanwezigheid van Koen Wauters wel een grote rol in gespeeld hebben.”
“Door de coronacrisis hebben we echt moeilijke momenten gekend”
Eind augustus trekt Geert Verhelst de deur van de frituur definitief achter zich dicht en dan komen de nieuwe Chinese uitbaters aan het roer. “Maar in het begin zal ik hier nog heel vaak te vinden zijn om de overnemers bij te staan waar en wanneer nodig. Er doen nu allerlei geruchten de ronde over ‘t Kattekwaad, zoals bijvoorbeeld dat hier met stokjes gegeten zal moeten worden. Ik kan de mensen geruststellen: er zal niets veranderen aan de werking van en aan de zaak zelf.”
Schrik voor het zwarte gat heeft de Ieperling niet. “Ik verhuis naar de Polenlaan en in vijf minuutjes sta ik dus op de Grote Markt, waar ik nu eens de tijd zal nemen om te genieten op een terras van een koffie en een praatje te slaan met de vele mensen die ik intussen ken. Gewoon genieten van de kleine dingen in het leven: een wandeling, een fietstochtje… En zeker ook af en toe een reisje maken en verblijven in een luxehotel, één van de weinige zaken waar ik wat geld durf aan uit te geven. Vooral ook door het feit dat ik een glutenvrij dieet moet volgen en dit nog niet echt doorgebroken is in de kleinere zaken. Daardoor eet ik als friturist ook slechts een tweetal keer per week frietjes. Maar hier kan je evengoed puree, rijst of spaghetti eten. Voor de rest is luxe niet aan mij besteed. Ik hoop vooral dat ik de komende jaren gezond mag blijven.”
The post “Tijd om te genieten van het leven”: Geert (64) neemt na 25 jaar afscheid van frituur ‘t Kattekwaad is provided by KW.be.