Brenda Vanhee (65) en Marc Ramacker (65) zijn bezig aan de laatste dagen achter de toog van In de spiegel in de Barakken in Menen. Het gebouw zal worden gesloopt in het kader van de Leiewerken. Brenda kijkt ondanks het einde in mineur toch met veel trots terug op haar 35 jaar in het café. “Vooral de braderieën zal ik onthouden.”
Iets voor het openingsuur zijn de rolluiken nog naar beneden. Ze bedekken de authentieke glasramen langs de Rijselstraat in de Barakken in Menen. Au Miroir rechts, In De Spiegel links – van voor de Eerste Wereldoorlog, beweert waardin Brenda Vanhee. Het geeft de bruine kroeg extra cachet.
Voor even nog, want binnenkort blijven die rolluiken naar beneden. Brenda en haar man Marc Ramacker, beiden 65, zullen vrijdag voor een select groepje vrienden en vaste klanten voor het laatst achter hun toog staan.
Noodgedwongen
Achteraan het café staan er glazen netjes naast elkaar geplaatst, klaar om naar hun nieuwe eigenaar te gaan. “We hebben zo’n 600 glazen die we verkopen. Krukken, frigo’s, stoelen, noem maar op, in de maand augustus zullen we nog alles verkopen.”
Noodgedwongen is dat. Het café, eigendom van de brouwer, is verkocht en zal worden gesloopt. In het kader van de Leiewerken zal het pand, net als de nummers 226 en 228 ernaast, plaats maken voor een nieuwe doorgang. Dat ter vervanging van Oostkaai, die met de komst van de nieuwe centrumbrug zou verdwijnen.
Brenda had gehoopt nog iets langer te mogen blijven. “Maar we worden met onze klikken en klakken buitengesmeten. Het is dus toch wel wat in mineur. We hadden liefst een afscheid in schoonheid gehad, maar daar werd buiten onze wil anders over beslist”, zucht ze.
Trots
Toch kijkt ze met veel trots terug op haar parcours, waaraan na 35 jaar een einde komt. “Ik had hotelschool gevolgd en wilde altijd al een restaurant beginnen. In afwachting zijn we hier dan begonnen en het viel zo mee dat we hier gebleven zijn.”
Ze kijkt met weemoed terug op de gouden jaren van de volkse wijk, die vooral in de weekends overspoeld werd door Franse dagjestoeristen. “Maar het zijn toch vooral de braderieën die me zullen bijblijven. Dat was telkens de zwaarste dag van het jaar, niet te doen hoe druk het kon zijn”, weet ze. “Maar we hebben sowieso goed gedraaid. We sloten ’s zaterdags soms om 5 uur om dan om 10 uur weer open te moeten doen, maar altijd met plezier.”
In al die jaren zagen Brenda en Marc heel veel mensen. “We zagen mensen elkaar hier leren kennen, daarna trouwen, kinderen en kleinkinderen krijgen. Er zijn al traantjes gevloeid bij mensen. Voor velen was dit hier een tweede thuis, veel klanten zijn ook vrienden geworden.”
Glasramen
Brenda en Marc zagen ook hun kinderen opgroeien in het café. Zij waren vier en acht toen ze startten, bij zoon Sammy had de horecamicrobe alvast beet. “Hij stond hier aan zijn acht jaar al pinten te tappen”, lacht Brenda. “Nu heeft hij met Biggles zijn eigen restaurant in Wevelgem.”
Het horecageslacht gaat zo verder, maar het verhaal van In de spiegel stopt wel deze week. “Hier terugkomen en zien dat hier een gat gaapt in plaats van onzen Spiegel, dat zal raar doen. Al hoop ik wel dat ik de Barakken nog mag zien heropleven als de Leiewerken gedaan zijn”, zegt ze. De herinneringen neemt ze alvast mee. “Net als die glasramen. Die laat ik niet vernielen.”
The post Na 35 jaar nemen Brenda en Marc noodgedwongen afscheid van café In de spiegel: “Al veel traantjes gevloeid” is provided by KW.be.
