Het is 71 jaar geleden dat Roland Calcoen uit Koksijde in het Koninklijk Atheneum van Veurne op dezelfde schoolbanken zat als Will Tura, toen nog Arthur Blanckaert. Ze bewandelden elk een verschillend levenspad, maar hun wegen kruisten elkaar onverwacht in 1990. De oude schoolmakkers van Will werden toen opgetrommeld voor het programma ‘Klasgenoten’ op VTM. Anno 2025 blijken Roland en Will nog de enige overgeblevenen van de klas. Nu Will 85 jaar wordt, haalt Roland herinneringen op.
Roland werd geboren in 1941, een jaar later dan Will (2 augustus 1940), maar destijds zaten leerlingen met één of twee jaar leeftijdsverschil wel vaker in dezelfde klas. “Zo zaten Will en ik in het zesde leerjaar B van meester Mark Verstraete’, vertelt Roland. “Dat was toen het eerste middelbaar. Als bewijs haalt Roland zijn oude, al wat gehavende schoolrapport van onder het stof: ‘Stad Veurne – Koninklijk Atheneum Lijst der Uitslagen 1953-1954’. Daarin staan de namen van de 24 leerlingen van het zesde leerjaar B van schoolmeester M. Verstraete gerangschikt, in volgorde op basis van de hoogste puntenscore. “Ik stond op de zesde plaats, met 2.420 punten, net voor ‘Arthur Blanckaert’, die 2.415 punten scoorde”, wijst Roland aan.
“Onze B-klas noemden ze ‘de schutte’; en die was minder ‘sjiek’ dan de A-klas. Er stond in onze klas een ‘stove’, en er moest altijd iemand in de gaten houden dat de kachel bleef branden. We haalden graag kattenkwaad uit, ook Will… Zo gooiden we voor de lol wel eens extra veel cokes op de stove, tot die roodgloeiend brandde en het zo heet werd dat we het raam moest openzetten. Zoals in elke school gaven ook wij onze leerkrachten een ‘laptjenoame’. Fysicales kregen we van ‘Pette Blondé’, in de klas waar het dikwijls stonk door zijn fysicaproeven.”
Pette Muziek
“Muziekles kregen we van de toenmalige burgemeester, die de bijnaam ‘Pette Muziek’ kreeg. Het was de tijd dat de ‘Bic’-stylo’s op de markt kwamen. Dan gebruikten we ons ‘kladpapier’ – die roze vloeitjes – om proppen van te maken die we met onze bic-stylo’s afschoten naar Pette Muziek. En in de turnles deden we expres alles verkeerd. Eén keer hadden we de leraar godsdienst zo kwaad gemaakt met onze fratsen, dat hij van colère met zijn vuist op een pupiter sloeg en de inkt uit de inktpot in het rond vloog. Het opkuiswerk was voor ons!”
“Op school speelden we met de knikkers – ‘marbelen’ – soms zaten onze zakken vol marbels! ‘s Middags aten we onze meegebrachte ‘stutten’ op, maar Will ging thuis eten, want hij woonde dicht in de buurt. Al heel vroeg was hij met muziek bezig, en in de middelbare school was hij regelmatig afwezig. Eigenlijk was Harry Cogge de ‘ontdekker’ van Will Tura. De man is in mei net 100 geworden en werd vorig jaar ereburger van Alveringem. ‘Tuurtje’ woonde net als Harry in de Hobélaan in Veurne, en leerde bij Harry al vroeg muzieknoten lezen en accordeon spelen. Later mocht de jonge Tuur mee optreden in Harry’s orkest, De Nachtvlinders.”
“Ik herinner mij nog hoe ‘Tuurtje’ in zijn cowboykostuumpje welgeteld één liedje mocht zingen in een tent met Bobbejaan Schoepen, met op zijn hoofd de cowboyhoed van Bobbejaan. Hij was een jaar of 12 toen hij op het podium stond met een jodelnummer in de revues van Walter Richard. Bekend was Will toen nog niet, maar kindsterretjes waren toen wel populair. Als Will afwezig was op school, vroeg hij zijn klasmakkers om alles wat in de les werd uitgelegd, bij te houden. Bij mij kwam hij aankloppen voor rekenen. Later stapte Tuur over naar de zesde moderne en ik naar de economische. Tuur nam als kind al deel aan tal van zangwedstrijden, maar zijn ontmoeting in 1957 met muziekuitgever Jacques Kluger zou bepalend zijn voor zijn latere carrière.”
Een harde werker
De wegen van Roland en Will Tura scheidden zich. Roland zou jarenlang café Chalet de Bogaerde (op de locatie van de huidige Mc Donalds in Koksijde) uitbaten, maar hij bleef grote fan van zijn oude schoolkameraad, en kocht hij al zijn platen. “Ik ben Will altijd blijven volgen”, verzekert Roland. “Ik heb nog een hele bak met 33-toerenelpees! Will heeft zijn hele leven keihard gewerkt. Hij is een typische noeste West-Vlaming, met een enorm doorzettingsvermogen. Met de komst van de eerste commerciële tv-zender VTM in 1989 kreeg zijn carrière, net als die van nog heel wat andere Vlaamse artiesten, een flinke boost.”
Ik realiseer me dat Will en ik nog de enige twee van de klas zijn
Een jaar later werden de schoolmakkers van Will Tura uitgenodigd in de VTM-studio’s in Vilvoorde voor het programma ‘Klasgenoten’. “Dat programma werd uitgezonden op Kerstdag 1990”, blikt Roland terug. “Voor de gelegenheid had het VTM-team onder leiding van presentator wijlen Guido Depraetere onze klas van het schooljaar 1953-’54 zo authentiek mogelijk nagebouwd. Dat was voor iedereen een fantastische dag, en we hebben samen met Will massa’s herinneringen opgehaald, en lang nagekaart met Guido Depraetere. In december 2000 was ik ook van de partij voor het programma ‘Klasgeheimen’ met Luc Appermont, maar dat was een heel andere format, met publiek erbij. In 2005 werd Will, naar aanleiding van zijn 65ste verjaardag in Veurne in de bloemetjes gezet. Daar staat hij, samen met mij en enkele andere klasgenoten op de foto op de Grote Markt.”
“Dat bracht me op het idee om zelf alle vroegere schoolkameraden op te sporen en uit te nodigen voor een nieuwe reünie. Will antwoordde toen dat hij vreesde dat dit na al die jaren moeilijk te realiseren zou zijn. En helaas, hij kreeg gelijk. Ik kreeg slechts zeven antwoorden, en heb mijn initiatief dan maar opgeborgen. Nu Will 85 wordt, realiseerde ik me dat hij en ik blijkbaar nog de enige klasmakkers zijn. Ik wens hem een gelukkige verjaardag!”
The post Will Tura’s oud-klasgenoot Roland Calcoen haalt herinneringen op: “We haalden samen graag kattenkwaad uit, ook Will!” is provided by KW.be.
