Ivan Vanherpe schreef de afgelopen 15 jaar duizenden pagina’s over de geschiedenis van regio in de ‘Kronieken van de Westhoek’ en de ‘Kronieken van Ieper’. Met het in maart verschenen ‘De Grote Kroniek van Ieper’ heeft hij recent zijn levenswerk afgerond, maar dat betekent niet dat hij nu achterover leunt. Op zijn Facebookpagina ‘De Geschiedenis van Ieper’ post hij iedere dag een interessant verhaal over zijn thuisstad.
Ivan Vanherpe
Ivan Vanherpe werd geboren in Menen in 9 februari 1956. Hij is getrouwd met Francine Clarisse en papa van Maj (40) en Kim (38). Er zijn ook vier kleinkinderen: Gust, Jef, Tijl en Elias.
Ivan woonde 32 jaar in Brielen, maar woont nu in de Lombaardstraat in Ieper. Kleuter- en lagere school deed hij in Zandvoorde, waarna hij naar het College trok waar hij afstudeerde in de economische afdeling.
Hij werkte onder meer twintig jaar voor Eldis, waar hij het schopte tot verkoopdirecteur. Zijn loopbaan eindigde hij als aankoper bij Valcke Prefab Beton. 4,5 jaar geleden ging hij met pensioen.
Hij schreef de Kronieken van de Westhoek en Ieper, een tiendelige reeks boeken over de geschiedenis van de Westhoek.
Hoe zou je jouw band met Ieper omschrijven?
“Ieper en omgeving zitten duidelijk in mijn hart. In al zijn facetten zoals zijn illuster verleden, zijn schitterende buitenomgeving met al dat golvend natuurschoon. De Grote Markt, de Lakenhalle, de Menenpoort en zo veel speciale hoekjes en gebouwen laten elk een glimp zien van wat zich ooit op deze bodem afspeelde. Hier in Ieper hangt nog steeds die provinciale sfeer.”
Wat is je mooiste jeugdherinnering aan Ieper?
“Dat is een moeilijke vraag aangezien ik geboren ben in Zandvoorde en pas vanaf mijn 12 jaar ondergedompeld werd in de Ieperse sfeer van het Sint-Vincentiuscollege. Een herinnering die me nu te binnen schiet is onze deelname aan de grote betoging tegen de plannen van minister Vanden Boeynants en we als 17-jarigen VDB weg ermee scandeerden zonder te begrijpen waarover het ging. Het voornaamste was dat we konden ontsnappen aan de schoolmuren.”
En je favoriete plek?
“In de stad zelf zeker de Pompstraat, vlak bij mijn woonplaats. Het is de ideale opstap naar de buitenomgeving van Ieper en naar de vestingen. Ik wandel iedere week zo’n 100 kilometer in en rond Ieper. Maar hoe kan ik kiezen tussen al dat schoons? Het weidse uitzicht op de stad vanaf de Verbrande Molenstraat behoort zeker ook tot mijn top tien.”
Welke lokale horecazaak raad je iedereen aan?
“Wat betreft eten proberen mijn vrouw en ik alle eethuisjes en restaurants uit in de stad. En eerlijk gezegd mogen we best ons tempo wat opdrijven, want de tijd gaat zo snel dat we vergeten om verder te werken aan onze lijst. De plaats waar we wel minstens één keer per week naartoe gaan is Au Miroir aan de Grote Markt. Vriendelijke en persoonlijke bediening en heel aangenaam om te zitten.”
En om te shoppen?
“Uiteraard Standaard Boekhandel op de Grote Markt waar al mijn boeken over Ieper en de Westhoek nog altijd beschikbaar zijn. Een mooie, luchtige winkel met een rijke variatie aan boeken. Ik hou ook van de gezellige drukte van de winkelstraten in het algemeen.”
Wat is er het meest veranderd in Ieper sinds je jeugd?
“Zonder twijfel de herdenking van de Eerste Wereldoorlog. Tijdens de jaren 60 en 70 was de Menenpoort meestal een ingeslapen monument en beperkte de herinnering aan de Groote Oorlog zich meestal tot de periode rond 11 november. Geleidelijk aan is het bewustzijn gegroeid tot ongelooflijke proporties, met de Menenpoort en het In Flanders Fields Museum als exponenten.”
Wat zou je graag anders zien?
“Dat is een vraag die ik niet zomaar kan beantwoorden. Op zich zou dat positief moeten zijn, is het niet? Ik ben geen persoon die kritiek spuit over alles en iedereen. We mogen zo gelukkig zijn met de plek waar we even mogen verblijven.”
Als je één ding mocht realiseren voor Ieper, wat zou dat zijn?
“Jarenlang heb ik ervan gedroomd om de geschiedenis van Ieper neer te schrijven op basis van oude documenten en kronieken. Daar heb ik de voorbije 15 jaar mijn hart en ziel in gestoken en dit jaar heb ik die droom eindelijk gerealiseerd. De Grote Kroniek van Ieper, het eerste chronologisch opgebouwde verleden van onze stad staat nu ten dienste van de huidige en toekomstige generaties. Meer kan ik niet wensen.”
Welke persoon of vereniging verdient volgens jou meer erkenning?
“Zoveel mensen, zoveel kleine en grote gebaren en prestaties verdienen allemaal hun erkentelijkheid. Vaak wordt die nooit uitgesproken, maar dat betekent niet dat die ontbreekt bij de mensen. Aan allen: doe zo verder!”
The post Heemkundig auteur Ivan Vanherpe (69) voelt zich thuis in Ieper: “Hoe kan ik kiezen tussen al die mooie plekjes in de stad?” is provided by KW.be.
