Na een loopbaan van maar liefst 45 jaar als huisarts geniet Hervé Mahieu (69) van zijn welverdiend pensioen. “Het zal een grote aanpassing zijn”, vertelt hij in zijn prachtige tuin op de Steenakker. De dokter maakte een hele evolutie mee. Van een bomvolle wachtzaal bij hem thuis tot huisarts op afspraak en sinds juni vorig jaar naar de groepspraktijk Hedera in de Molenstraat.
Na het secundair in het Sint-Aloysiuscollege in Menen trok de landbouwerszoon naar Leuven om er te studeren voor huisarts terwijl zijn drie broers kozen voor de landbouw. “Vroeger was dat zeven jaar studeren en ondertussen negen jaar”, klinkt het. “Toen ik mijn diploma had, ben ik onmiddellijk op 1 juli 1980 begonnen als vervangend huisdokter in Moorslede.”
“In die periode waren er in Wervik te veel huisdokters. Na het begin in Moorslede verving ik in Waasten collega Surmont die ziek was. Nadien ben ik solo begonnen. Eerst huurde ik een deel van de Raifeissenkas in de Vlamingenstraat, waar later de KBC kwam. In 1984 ben ik dan hier begonnen.”
Geen wachtdienst
Dokter Hervé Mahieu had veel patiënten en eindigde zijn mooie en lange loopbaan in een groepspraktijk. “Uit familiale overwegingen doen de huisartsen veel minder uren dan vroeger en ik heb hier begrip voordat”, zegt Hervé. “Er was vroeger tijdens de week geen wachtdienst, alleen op zondag. Het voordeel van thuis consultaties te doen, was dat ik mijn kinderen vaak zag. ’s Middags en ’s avonds aten we samen. ’s Avonds deed ik dan nog huisbezoeken, vaak tot 21 uur.”
“Ik zou wellicht nog enkele jaren door kunnen gaan maar op mijn leeftijd wilde ik fouten vermijden”
“De werkomstandigheden kenden een hele evolutie. Hier werkte ik negen jaar samen met dokter Caroline Vindevogel. Tot we verhuisden naar Hedera. Die nieuwe groepspraktijk gaf me een zeer goed gevoel. Het voordeel is dat een patiënt altijd een arts ter beschikking heeft. Dat er hier al heel lang een huisartsenkring is, is ook een voordeel.
Een huisarts is een vertrouwenspersoon. “We bieden een luisterend oor”, zegt Hervé. “Nu sturen ze een patiënt veel sneller naar een psycholoog. In al die jaren heb ik veel meegemaakt. Soms drama’s ook, onder meer een aantal zelfmoorden.” Ook voor de patiënten is er veel veranderd. “Vroeger deden we veel huisbezoeken, nu is dat spectaculair gedaald”, zegt Hervé. “De wachttijden om op consultatie te komen, liepen te veel op. De mensen moesten soms anderhalf uur in de wachtzaal gaan zitten. We zijn een doe-maatschappij geworden.”
Drie kinderen
Hervé is de vader van drie kinderen en opa van ondertussen zeven kleinkinderen. Peter is orthopedisch chirurg in Deinze. Zijn echtgenote is huisarts in Gent. Katelijn is kinesist bij Kine + in de Duivenstraat. Inge is huisarts in een groepspraktijk in Gavere.
Belangrijk was ook de steun van zijn echtgenote Nicole Liefooghe die vorig jaar na 36 jaar stopte met haar winkel Breihoek. “Destijds moesten we een telefoniste hebben, er moest constant iemand thuis zijn”, zegt de dokter. “Lang geleden was er van een gsm geen sprake, alleen een vaste telefoon. Zonder Nicole was het niet gelukt. Ik deed de geneeskunde en zij al de rest. Dat Nicole hiernaast begon met haar eigen winkel, was een goede zet. Ze had nood aan dat sociaal contact.”
Fouten vermijden
De afscheidnemende huisarts is dus aan een nieuw leven begonnen. “Ik zal mijn hobby’s nog moeten ontwikkelen”, klinkt het. “Het is met spijt dat ik stop maar ik wil het doen in schoonheid. In oktober word ik 70 jaar. Ik stop echt niet graag. Ik zou wellicht nog enkele jaren door kunnen gaan maar op mijn leeftijd wilde ik fouten vermijden. Het is allemaal enorm geëvolueerd. Zowel van collega’s als patiënten kreeg ik zoveel dankbaarheid. Ik ontving tal van cadeaus en kaartjes. Dat doet wel deugd.
“Op de allerlaatste dag van mijn consultaties stonden de collega’s hier ’s morgens om 7 uur om samen te ontbijten. Mijn vrouw wist hiervan. (lacht) Aan de deur van mijn kabinet in Hedera hingen ballonnen en kleurrijke linten. Ik zal het missen, maar aan alles komt een einde. Ik hou van mensen. Ik zou bijvoorbeeld geen specialist willen zijn. Dat is technisch. Als huisarts moet je graag bij de mensen zijn en bovendien moet het ook nog klikken.”
The post “Ik wil stoppen in schoonheid”: Huisarts Hervé Mahieu (69) uit Wervik is na 45 jaar op pensioen is provided by KW.be.
