Marlon Colpaert (25) ademt Oostende. Gevormd door de zee en de Oostendse roeiclub, is hij vandaag een van de vertegenwoordigers van de Belgische roeisport. Wat begon als een passie gedeeld met zijn stiefvader, groeide uit tot een topsportcarrière met internationale allure. Samen met zijn jeugdliefde Ilse bouwt hij aan een leven tussen trainingsschema’s, wedstrijden en zomerse avonden op de dijk.
Na zilver op het EK en sterke prestaties in de wereldbeker droomt Marlon luidop van de Olympische Spelen in Los Angeles. Maar hoe intens zijn topsportleven ook is, Oostende blijft zijn ankerpunt.
Hoe ben je met roeien begonnen?
“Mijn stiefpapa heeft zijn hele leven geroeid en nam mij van jongs af mee naar de club. Op mijn zevende deed ik mee aan wedstrijden. Al snel bleek dat roeien echt iets voor mij was. Op mijn dertiende ben ik naar school gegaan in Oostende om sport en studies beter te kunnen combineren. Nu studeer ik kinesitherapie.”
Wat maakt Oostende bijzonder voor jou?
“Vroeger combineerde ik hier roeien met les volgen, een drukke maar mooie periode. Ik leerde toen ook mijn vriendin Ilse kennen. We zaten in dezelfde roeiclub, deden allebei fanatiek aan sport. Eerst waren we vooral bezig met trainen, maar op ons vijftiende sloeg de vonk over. Nu wonen we in Gent aan de Sterre, na eerst samen op kot te hebben gezeten. We komen allebei uit Bredene en gingen naar het Oostendse College. Mijn familie zei toen al: ‘Dat zit goed tussen jullie.’”
Wat is jouw favoriete plek hier?
“Zonder twijfel: het strand. We woonden altijd vlak bij zee, en daar heb ik vele uren doorgebracht. Ilse en ik zijn ook strandredders geweest, tot het roeien te intensief werd.”
Oostende leeft en neemt initiatief, dat mag gezegd worden
“En natuurlijk is de roeiclub mijn tweede thuis. De mensen daar hebben me altijd gesteund, ik heb veel aan hen te danken. Ik kreeg aanbiedingen van clubs in Gent, maar mijn hart ligt in Oostende. Hier kan ik tien kilometer onafgebroken roeien: dat geeft een onbetaalbaar gevoel van vrijheid.”
Welke horecazaak raad je aan?
“Met de familie ga ik graag naar Het Waterhuis – lekkere pasta’s, gezellige sfeer. Den Artiest is ook zo’n vaste waarde.”
En waar ga je shoppen?
“Shoppen is niet echt mijn hobby, maar als het moet, spring ik binnen bij Brooklyn – wel wat prijziger, maar mooie spullen. Verder shop ik ook bij Score, Jules, American Today, AS Adventure en Dewaert Sport. Ik kom er al van kleins af aan en ken intussen ook de mensen die er werken. Door nominaties als Sportman van het Jaar krijg ik soms een waardebon. Sportkleding krijg ik vaak via het nationale team, waar ik sinds 2010 lid van ben.”
Wat is je favoriete evenement?
“Door mijn drukke trainingsschema is het niet evident om naar festivals te gaan, maar ik ben al een paar keer naar de Paulusfeesten geweest. In de zomer is het vaak druk met internationale wedstrijden. Soms drinken we wel iets in het Q Beach House.”
Kan je topsport loslaten?
“Eerlijk? Moeilijk. Topsport is een levensstijl. Je leeft volgens een strakke planning, altijd met je doelen in het hoofd. Enkel na een groot toernooi, wanneer we een week vakantie hebben, lukt het om los te laten. Mijn hoofd staat altijd ‘aan’. Gelukkig zie ik mijn familie regelmatig: mijn zus woont in Bredene, mijn tante verhuist naar Oostende. Elk jaar organiseren we ook een wafelfestijn met de familie. Dat zijn momenten die me helpen ontspannen.”
Wat is er veranderd in Oostende sinds je jeugd?
“De stad bruist veel meer dan vroeger. Er worden opvallend meer evenementen georganiseerd, wat ik echt positief vind. Oostende leeft en neemt initiatief – dat mag gezegd worden. Overal zone 30 was wel even wennen.”
Wat zou je nog willen realiseren voor Oostende?
“Mijn droom is om Oostende te vertegenwoordigen op de Olympische Spelen. Dat zou niet alleen voor mij, maar ook voor de stad een enorme eer zijn. Onze club telt enkele toproeiers: bij de elite zijn we met vijf boven de 23, en bij de beloften en junioren hebben we ook mooie talenten. Zelf was ik bij de vorige Spelen net geen reserve – jammer, maar ik mocht wel naar Canada, een fantastische ervaring. Nu is de lichtgewichtcategorie afgeschaft, wat goed nieuws is voor mij. Ik mag opnieuw aankomen en mik op deelname als ‘zware roeier’. Bij de wereldbeker werden we onlangs tweede. Mijn ambitie zijn de Spelen in Los Angeles. In september is het WK in Shanghai, en eind augustus roei ik in Antwerpen tegen de wereldtop.”
Wie verdient volgens jou meer erkenning?
“Mijn roeiclub, absoluut. Roeien is een kleinere, minder zichtbare sport. Niet iedereen kent de intensiteit en discipline die erbij komt kijken. Maar ook andere nichesporten zoals waterpolo, skeeleren of cricket verdienen meer aandacht. Ik weet hoeveel inzet en passie daarachter schuilgaat.”
Zou je hier graag oud worden?
“Als ik gezond mag blijven en mijn levensstijl kan behouden, zie ik mezelf zeker oud worden hier. Op mijn gemak op een bankje op de dijk, met uitzicht op zee.”
The post Het Oostende van Roeier Marlon Colpaert (25): “Oostende vertegenwoordigen op de Spelen is mijn droom” is provided by KW.be.
