In woonzorgcentrum ’t Pandje mocht Rosa Ghewy maar liefst 105 kaarsjes uitblazen. Daarmee is de kwieke senior de oudste inwoner van Izegem. Rosa reisde tijdens haar leven de wereld rond en mag dit najaar zelfs nog naar Benidorm met enkele andere inwoners.
Rosa zag op 3 juli 1920 het levenslicht, acht maanden nadat haar vader August bij een motorongeval om het leven kwam. Hij had tijdens de Eerste Wereldoorlog nog moedig gevochten en zelfs het leven van een commandant gered, maar enkele jaren later sloeg het noodlot toe. Ook moeder Alice zou drie jaar later overlijden. “Ik groeide op zonder ouders, maar wel in het gezelschap van een ongehuwde tante en mijn zus Maria-Augustine”, vertelt Rosa.
Rondreizen
Eerst woonden ze in Zonnebeke, later verhuisden ze naar Waregem om tot slot in Izegem terecht te komen. “Daar ging ik aan de slag als regentes wiskunde in De Engelbewaarder, een school bij de Sint-Jozefskliniek. Ik heb er dertig jaar les gegeven. Al die tijd woonde ik met mijn zus vlakbij in een huis in de Roeselaarsestraat, tot ze later een trombose kreeg. Na haar overlijden ben ik de wereld beginnen rondreizen, van Berlijn en de Baltische Staten tot Sint-Petersburg, Zuid-Afrika en Zuid-Amerika. Het was de mooiste tijd van mijn leven… Ik kijk alvast uit naar dit najaar, want dan trekken we met een groep bewoners van ’t Pandje op reis naar Benidorm”, glimlacht ze.
Of Rosa nog goede raad heeft voor jongeren in deze wereld? “Koester wat je hebt”, klinkt het overtuigd. “Ik ben in de Tweede Wereldoorlog nog met zegels eten gaan kopen. Nu puilen de winkels uit van voeding, maar we waarderen het niet genoeg. Als je iets gemist hebt in je leven ken je pas de echte waarde ervan. Daarom zeg ik vaak: Als je iets hebt, wees daar dan dankbaar voor. Je weet niet wat het is als ze je plots ontvallen.”
“Als je iets gemist hebt in je leven ken je pas de echte waarde ervan”
Toch ziet die hoge leeftijd ondanks het vroege overlijden van haar ouders wél in de familie, zo blijkt. “De oudste broer van mijn vader is 98 jaar geworden en hij plantte in datzelfde jaar nog aardappelen op zijn veld”, glimlacht ze. “Verder waren er ook nog wel wat eeuwelingen in de familie. Die is niet heel groot meer, maar ik heb nog enkele goede vriendinnen en ik koester hun bezoekjes enorm. Zoals ik me nu voel mag het nog even blijven duren.”
The post Rosa is 105… en trekt dit najaar nog naar Benidorm: “Zoals ik me nu voel, mag het nog even blijven duren” is provided by KW.be.
