Liliane Bruynooghe, geboren in Kortemark als dochter van Gerard en Fientje, groeide op in Diksmuide, waar het gezin zich snel maatschappelijk engageerde. Haar moeder, afkomstig uit Bretagne, was de eerste niet-Belg die er kwam wonen, wat later bijdroeg tot de verbroedering met Ploemeur. Liliane huwde met Hendrik Pauwels; samen hebben ze twee kinderen en vijf kleinkinderen.
Hoe zou je jouw band met Diksmuide omschrijven?
“Heel hecht. Met het stadsbestuur heb ik altijd een goede band gehad en zowel mijn man als ikzelf werkten bij de stad. Ik was en ben nog steeds in heel wat verenigingen actief. Zo was ik heel lang lid van de culturele raad namens KAV, nu Femma, waar ik 49 jaar voorzitter van was. Daarnaast was ik ook voorzitter van het ACW, nu Beweging.net, bestuurslid van CD&V, voorzitter en lid van het Sint- Niklaaskoor en het IJzergalmkoor. Ik ben lid van de SAR, Samana en ODAS, zetel in het bestuur van het dienstencentrum, ben voorzitter van het jumelagecomité en maakte ook deel uit van het OCMW. Hierdoor ken ik ook heel veel mensen.”
Wat is je mooiste jeugdherinnering?
“Toen ik 15 jaar was, zat ik op school bij de Dames van Sint-Niklaas en was actief bij de VKSJ. Op een dag trok ik mijn stoute schoenen aan en richtte de KAJ op, een actie die niet in goede aarde viel bij de zusters, waardoor ik bijna van school werd gestuurd. Toch bleef ik trouw lid van de VKSJ en ging maar liefst negen keer mee naar Lourdes. In die tijd was het niet vanzelfsprekend om met iedereen te babbelen. Maar mijn vader zei altijd: ‘Trek je dat niet aan. Alle mensen zijn gelijkwaardig’. Die woorden heb ik altijd onthouden.”
Wat is jouw favoriete plek in Diksmuide?
“Het Begijnhof. Ik heb een groot stuk van de geschiedenis daarvan meegemaakt en kende zelfs juffrouw Rachel Mus. Ik heb de verandering meegemaakt toen De Lovie het Begijnhof kocht en er een warme plek voor mensen met een beperking van maakte. Ik ben daar heel vaak geweest, zag hoe het evolueerde en ben heel blij met hoe het gelopen is. Het is een gezellige en waardevolle plek in Diksmuide.”
“Mijn vader zei: alle mensen zijn gelijkwaardig. Dat heb ik goed onthouden”
Welke horecazaak raad je iedereen aan en wat eet je er dan?
“Ik kan twee horecazaken warm aanbevelen: Restaurant Nicolaas, vlakbij het stadhuis op de Grote Markt, en aan de overzijde Restaurant De Vrede. Beiden bieden lekker eten aan en een vlotte en vriendelijke bediening. Zelf kies ik er graag voor een visbereiding of zeevruchten.”
En om te shoppen?
“Ik ga graag bij de lokale bakkers en beenhouwers. Dat menselijk contact blijft voor mij heel belangrijk. Voor verse vis trek ik naar ’t Festijn in de Generaal Baron Jacquesstraat. Mijn andere inkopen doe ik bij Carrefour en Colruyt. En als ik naar de kapper ga, dan is dat steevast bij Extreme in de Joe Englishstraat.”
Wat is er het meest veranderd in Diksmuide sinds je jeugd?
“De tram die verdwenen is en de Paterskerk. Het was nog de tijd dat vrijwel iedereen op zondag naar de mis ging en dat mannen en vrouwen gescheiden zaten in de kerk.”
Wat zou je graag anders zien?
“De ringweg, die is hoognodig. Maar een oprit langs de Oostendebaan had het zwaar verkeer écht uit het stadscentrum kunnen houden. Daarnaast hoop ik dat ’t Saam de toelating krijgt om uit te breiden. het is een school met een goede naam en uitstraling. Het is voor het onderwijs in Diksmuide van groot belang dat de uitbreiding er komt.”
Welke persoon of vereniging verdient volgens jou meer erkenning?
“Dat is zeker de Groene Kans, die mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt zinvol werk biedt. Ook Den Uytkant waar mensen met een beperking planten, zaaien, dieren verzorgen en lekkere producten maken met wat ze kweken.”
Zou je hier oud willen worden?
“Absoluut! Diksmuide is nog een stad waar mensen elkaar kennen, waar er nog vriendschap en samenhorigheid is.”
The post “In Diksmuide kennen de mensen elkaar nog”: Liliane (79) zet zich al heel haar leven in voor haar stad is provided by KW.be.
