Op de stedelijke begraafplaats in de Dadizelestraat in Menen woonden zowat zeshonderd mensen de uitvaart bij van Debbie De Cauwer (51), de oudste dochter van Sporza-wielercommentator José De Cauwer. Ze woonde in Menen en verloor de oneerlijke strijd tegen een slepende ziekte. Debbie was de echtgenote van accordeonist Marino ‘Punk’ Bekaert. Ook Debbie ging als een punkster door het leven. Het werd in open lucht een heel mooi, maar emotioneel afscheid.
Op de tonen van ingetogen pianomuziek staken de vier kinderen Mirko, Igor, Romy en Otto rond de urne een kaarsje aan. Naast de urne stond een schilderij met een portret van Debbie. “Nu heb je geen pijn meer, het troost me, het breekt me, nu ben je vrij maar nooit meer bij mij”, weerklonk in het begin van de uitvaart een boodschap van echtgenoot Marino. Debbie werd omschreven als een zorgzame mama, een trouwe vriendin van velen.
De uitvaart in open lucht was haar keuze. In de natuur, in de rust van de bomen en het groen. Haar nicht Ann haalde herinneringen op. Beiden geboren in Temse, met amper drie dagen verschil. “Herinneringen aan de zomers in Blankenberge en urenlang aan het strand”, vertelde Ann. “We gingen zwemmen en forten bouwen. Herinneringen met een gouden randje. Het brave nichtje. Ik kan me geen enkele ruzie herinneren.”
Vreselijke ziekte
“Op haar negende verloor Debbie haar mama door kanker. Dat zorgde voor een grote schok in onze kleine familie. We studeerden samen in Gent. Debbie genoot meer van het studentenleven dan het studeren zelf. Mijn felle nichtje werd een punkster. Ze maakte van de opvoeding van haar kinderen een erezaak. Tijdens haar ziekte waren er perioden van hoop en afzien. Kanker, de smerige ziekte. Debbie vertelde me nog dat ze blij was met het leven dat ze had gehad.”
Debbie leerde Marino ‘Punk’ Bekaert kennen op een Halloweenfuif in 1992 in Jeugdclub Ten Goudberghe in Wevelgem. Op 4 mei 2002 traden ze in het huwelijk in het stadhuis van Menen. Marino liet een brief voorlezen.
“Toen we elkaar leerden kennen, kwam ik uit een slechte relatie en worstelde je met het verlies van jouw moeder”, klonk het. “Je was eerlijk en trouw. Mijn zoetie. Je hebt mijn carrière leren opbouwen en zorgde voor lekker, vers en gezond eten. We leefden zonder luxe, maar hadden elkaar en de kinderen en dat was het voornaamste. Met de rugzak trokken we samen op vakantie naar Pakistan en later Gambia. We verbleven in Gambia drie weken in een hutje, het was onze mooiste vakantie. Met de kinderen trokken we onder meer naar Spanje, het Zwarte Woud en alle pretparken. Je leefde voor jouw gezin. Je was een perfecte mama en echtgenote. Elk jaar trok je met jouw beste vriendinnen naar Grensrock. Je was een echt feestbeest. Een pracht van een vrouw had ik aan jou.”
Het werd door uitvaartzorg Pollie Sereni een heel mooi verzorgde plechtigheid. Met op groot scherm heel veel foto’s. Uit haar jeugd, met Marino en met haar kinderen. Er weerklonk accordeonmuziek gemaakt door Marino. Ook Arno was te horen met ‘Les yeux de ma mère’, evenals ‘Dream On’ van Aerosmith en natuurlijk ook twee punknummers ‘Killing in the Name’ van de Amerikaanse band Rage Against The Machine en ‘Ik mut just niks’ van Funeral Dress.
De coolste
Ook dochter Omi nam het woord. “Ooit wil ik dromen om zelf zo’n coole mama te worden”, klonk het. “’Dankbaar zijn’ was de laatste jaren je levensmotto. Je regelde al onze verjaardagsfeestjes tot in de puntjes. Je was een supermama die alles kon. De coolste mama ooit. Je hebt gevochten als een echte punkster. Tegen die fucking ziekte, zoals jij het zou zeggen.”
De laatste getuigenis kwam van stiefzus Nanouk. “In 2021 kwam die vreselijke ziekte terug”, vertelde ze over het hervallen. “Je koos voor een alternatieve levensstijl. In de plaats van wijn dronken we kruidenthee. Door die kanker ging je bewuster leven. Jouw positiviteit was aanstekelijk.” Nanouk vroeg iedereen om recht te staan en riep op tot een applaus voor die prachtvrouw. Het was trouwens een uitvaart met tussendoor ook heel vaak applaus.
Opvallende aanwezigen uit het wielermilieu waren VRT-commentator Karl Vannieuwkerke, ex-wielrenner en radiocommentator Frank Hoste, gewezen bondscoach Sven Vanthourenhout en uit Nederland Hennie Kuiper (76), destijds ploegmaat van José De Cauwer.
Op haar bidprentje staat op de binnenkant een luchtballon afgebeeld. Diezelfde luchtballon stond afgebeeld op haar geboortekaartje. Op het bidprentje staat een handgeschreven tekst van Debbie, de coolste mama ooit.
De schaal waarop de urne stond, werd door Debbie zelf gemaakt. De urne vindt thuis in de Wahisstraat een plaats.
The post “Een pracht van een vrouw had ik aan jou”: honderden mensen nemen afscheid van Debbie De Cauwer (51) is provided by KW.be.
