Vijf jaar lang heeft Boudewijn Van Vlaenderen (79) gewerkt aan het lijvig boek ‘Drie generaties Witteryck in Brugge’. Met als edel doel een vergeten, maar nationaal erg verdienstelijke Brugse familie eer aan te doen.
Enkel Antoon-Jozef Witteryck doet bij de bewoners van Assebroek een belletje rinkelen. Want in Steenbrugge, in de buurt van zijn voormalige drukkerij, is een straatnaam aan hem gewijd. Boudewijn Van Vlaenderen, die jaarlijks samen met boekhandelaar Koen Demeester op het kerkhof van Steenbrugge het graf van de familie Witteryck oppoetst, vindt dat dit Brugs geslacht meer en beter verdient.
Juweel
Zelf kreeg Boudewijn Van Vlaenderen twee jaar na zijn hartoperatie in 2009 het juweel van de Stichting Witteryck wegens zijn verdiensten op sociaal-cultureel vlak en zijn aandacht voor de Vlaamse taal. De voormalige verantwoordelijke van een productielijn bij Philips Brugge was 25 jaar lang secretaris van de stedelijke culturele raad, acteur bij meerdere Brugse amateurtoneelgezelschappen en actief bij het Davidsfonds.
“Toen ik in 2018 stopte met het secretariaat van de stedelijke culturele raad, kreeg ik een zee van vrije tijd”, bekent Boudewijn Van Vlaenderen. Omdat de Stichting Witteryck het beu was om bij elke uitreiking van haar juweel te moeten uitleggen wat haar werking precies inhield, besloot de auteur diep in archieven en bibliotheken te duiken om drie generaties Witteryck te beschrijven in een 404 pagina’s dik boek.
“Richard Witteryck was van 1885 tot aan zijn dood in 1916 hoofdonderwijzer en directeur van de Sint-Jan Bergmanschool in de Venkelstraat op Sint-Anna. Zijn zoon Antoon-Jozef (1865-1934) volgde in de voetsporen van zijn vader, maar schreef ook schoolboeken.”
Eerste heemkundige
“Je mag hem gerust de eerste West-Vlaamse heemkundige noemen. Hij luisterde op Sint-Anna naar de vertelseltjes van zijn oma en vele ‘commerende’ volksvrouwen. Die bundelde hij in een ‘Verzameling West-Vlaamsche Volksspreuken en ‘Oude West-Vlaamsche Volksverhalen’. In total heeft hij meer dan 200 boeken geschreven en uitgegeven.”
“Antoon-Jozef Witteryck huwde met Hélène Delplace, de dochter van een Torhoutse drukker en krantenuitgever. Zelf hadden ze een drukkerij in hun woning, eerst in de Jeruzalemstraat, nadien in de Hoefijzerlaan en de Baron Ruzettelaan.”
“Rond de eeuwwisseling was Antoon-Jozef Witteryck op zoek naar een universele kunsttaal, hij correspondeerde met de Poolse oogarts Zamenhof, die in Parijs het Esperanto ontwikkeld had . De Bruggeling werd in 1905 de medeoprichter en in 1912 de voorzitter van de Belgische Esperanto Liga. Die streefde naar een wereldtaal als middel tot wereldvrede.”
Oostfrontstrijder
Antoon-Jozefs enige dochter Helena Witteryck (1898-1981) huwde met de Oostfrontstrijder Raymon Segers, die een beroerte kreeg. Voor zijn revalidatie moest hij dagelijks naar het Sint-Janshospitaal. De Brugse kunstsmid Joris Verstraete en boekhandlaar Paul Demeester hadden een stationwagen en fungeerden als ambulanciers.
“Dat was de start van het Vlaamse Kruis in Brugge, met Helena Witteryck als medeoprichter en eerste voorzitter. Vlak voor haar overlijden in 1881 beloofde ze al haar eigendommen aan het Vlaamse Kruis te schenken, op voorwaarde dat een Stichting haar vader zou eren en jaarlijks een prijs zou uitreiken aan een verdienstelijke Bruggeling”, aldus Boudewijn Van Vlaenderen.
‘Drie generaties Witteryck in Brugge’ door Boudewijn Van Vlaanderen telt 404 pagina’s en kost 49 euro.
The post Boudewijn Van Vlaenderen werkt vijf jaar aan boek over Witteryck: “Eer voor vergeten Bruggeling” is provided by KW.be.
