In de Bergstraat 14 in Aalbeke valt een stilte die verder reikt dan enkel een gesloten winkeldeur. Carine Vercleyen (62) zet na dertig jaar een punt achter een leven in het teken van kranten, mensen, rituelen en ritme. Haar krantenwinkeltje, liefkozend ’t Krantenhuisje’ genoemd, sluit voorgoed. Zonder opvolger of overnemer. En daarmee verdwijnt ook het laatste echte krantenwinkeltje van Aalbeke.
Carine en haar man Jean-Luc Verhaeghe (61) zijn beiden geboren en getogen in Aalbeke. Ze deelden niet alleen hun leven samen, maar ook hun dagelijkse werkritme, waarin weinig ruimte was voor vakantie of rust, des te meer voor toewijding. Carine, kleindochter van de bekende molenaar Nestor Vercleyen, begon ooit als kleuterleidster. Ze studeerde aan de normaalschool in Tielt en werkte vijf jaar in het onderwijs. Tot er in 1995 iets knaagde. Een verlangen naar iets anders: een eigen zaak dat ze met haar man kon runnen. “We wilden samen commerce doen en dat winkeltje was over te nemen. Zo zijn we gestart met dit avontuur. Jean-Luc stopte twee jaar geleden wegens gezondheidsproblemen.”
Het kleine winkeltje, in de Bergstraat 6, was gevuld met kranten, tijdschriften, rookwaren, pakjes en praatjes. Vaste klanten, wisselende seizoenen, elke ochtend dezelfde routine. Zeventien jaar later verhuisde de winkel iets verderop in de straat naar nummer 14. “Het andere pand kwam te koop, maar er waren te veel renovatiekosten aan”, vertelt Carine.
Krantenbedeling
’t Krantenhuisje is slechts de helft van het verhaal. Het échte werk begon wanneer anderen nog sliepen. Nacht na nacht, zes dagen op zeven, stapten Carine en Jean-Luc de duisternis in, met bundels kranten in de koffer. “Ik ging elke avond om half acht slapen, stond midden in de nacht op om de kranten op te halen en om half acht ‘s ochtends ging de winkel open”, zegt ze. “En in de namiddag, na mijn schoonheidsslaapje, nog eens van half vier tot zes. Geen uitstapjes, geen reizen. Altijd de ronde.” Nu gaat ze die verloren tijd inhalen. Er staat al een vakantie aan zee geboekt, en eentje naar de Ardennen. “Voor het eerst in lange tijd kijken we uit naar iets voor onszelf.”
Ook dramatische momenten bleven hen niet bespaard. In 2012 werd ’t Krantenhuisje overvallen terwijl Carine en Jean-Luc op ronde waren. “Ze gingen er met de kassa, de computer en sigaretten vandoor. Gelukkig waren we niet thuis.” Op het hoogtepunt bedeelden ze 3.500 kranten, van Aalbeke tot Gullegem, van Marke tot Lauwe. “We werkten met vier medewerkers, waarvan twee Armeniërs. Ze waren zo betrouwbaar, altijd vriendelijk en nooit ziek. Ook mijn dochter, Laufeja, heeft zeven jaar de kranten mee rondgebracht.”
Toekomst
Wat Carine het meest zal missen? “Het contact met de mensen. Die korte babbeltjes, een vertrouwd gezicht, een verrassende ontmoeting… Ik vond het werk afwisselend: Lotto, pakjes, brieven, kranten. En de ronde… Altijd alleen, maar nooit eenzaam. Ik was nooit bang. Als ik iets verdachts zag, belde ik gewoon de politie.”
Toch stelt Carine zich vragen bij de toekomst van de sector. “Velen vragen of een krantenwinkel nog rendabel is. Voor ons hield de bedeling van kranten de boel recht. Maar de overschotten – de kranten en tijdschriften die nooit verkocht raken – worden gewoon teruggestuurd en vernietigd. Zoveel tonnen papier… Het doet pijn om dat te zien.”
‘Ander’ leven
En nu? “Nu ga ik me een grotere wagen aanschaffen om met mijn vijf kleinkinderen op stap te kunnen. Het is hun beurt om mijn tijd te krijgen.”
Ze kijkt met een warm hart terug op de voorbije jaren. “De dankbetuigingen die ik nu krijg – bloemen, kaartjes, chocolade – ontroeren me. Ik voel dat we iets betekend hebben voor de mensen, voor Aalbeke.” De zoektocht naar een overnemer liep op niets uit. “Er was één geïnteresseerde, maar die haakte al snel af. Begrijpelijk, maar jammer. Het is wat het is.” Zo eindigt een verhaal dat stil begon, elke ochtend opnieuw, in het donker van de dag. Met de sluiting van ’t Krantenhuisje verdwijnt een aanspreekpunt in het dorpsleven van Aalbeke. Maar Carine kijkt vooruit, met een glimlach. “Na dertig jaar wil ik in schoonheid eindigen. En het ‘andere’ leven opnieuw leren kennen, maar dan op mijn ritme. Het mag wel eens, hé.”
The post Carine (62) stopt na dertig jaar met ’t Krantenhuisje in Aalbeke: “We hebben hier iets betekend” is provided by KW.be.
