Niki De Kanter en Rien Messens uit Zerkegem vertrokken twee jaar geleden met het hele gezin naar Zweden. Beiden hebben er al een job, maar zoeken er vooral naar een manier om anders te gaan leven. In Zerkegem werden ze gemist, maar vorig weekend keerden ze even terug voor de communie van dochter Stella.
Met de kinderen Oscar (toen 8 jaar), Achiel (toen 6) en Stella (toen 5) op de achterbank reden Niki en Rien halfweg juli 2023 naar het plaatsje Furudal in Zweden. Ze zijn er inmiddels al goed geïntegreerd. Na twee jaar leven in het rustgevende Zweden, keerde het gezin van Niki en Rien even terug naar België voor een bijzondere gelegenheid: de eerste communie van hun dochter Stella. “De communie voelde als thuiskomen”, zegt Niki met een warme glimlach. “Onze twee zonen deden dit ook hier en we wilden dat Stella dezelfde ervaring kreeg.” Tijdens hun verblijf logeert het gezin bij Riens ouders. “Zij leggen ons echt in de watten”, lacht Niki. “Ze helpen volop mee met de voorbereidingen van het feest.”
De terugkeer bracht ook enkele cultuurverschillen scherp in beeld. “De eerste dagen waren overweldigend. Zoveel prikkels, druk verkeer, alles lijkt hier gejaagd. Zelfs onze oudste zoon merkte het op”, vertelt Niki. “Maar er waren ook mooie verrassingen. De bomen hier zijn zó gevarieerd, daar kunnen we echt van genieten. Zeker voor Rien, die als boomverzorger werkt. In Zweden heb je minder boomsoorten.”
Rust en ruimte
De voorbije twee jaar waren intens, vooral voor Stella. “Ze begon in een voor haar totaal vreemde taal,” herinnert Niki zich. “De eerste maanden waren moeilijk. Elke ochtend huilen aan de schoolpoort. In het begin had ze het dus echt zwaar, maar nu spreekt ze vloeiend Zweeds en gaat ze heel graag naar school. Ook Oscar en Achiel vonden hun draai. Zij hadden elkaar en ook enkele Nederlandstalige vrienden op school. Oscar doet het nu geweldig op school en Achiel is altijd enthousiast, al had hij in het begin wel moeite met slapen.” De kinderen praten intussen niet alleen vlot Zweeds, ze gebruiken soms ook hilarische vertalingen in hun Nederlands. Niki: “Stella zegt bijvoorbeeld: ‘ik lig op mijn maag’ in plaats van op mijn buik. Of ‘de lamp hangt aan het dak’. We moeten er vaak om lachen.”
“We keren met frisse energie terug naar ons Zweeds avontuur”
Ook voor Niki zelf was de overgang intensief. “Ik volgde een voltijdse Zweedse taalcursus van 22 weken via Region Dalarna. We leerden er niet alleen de taal, maar ook de cultuur en gewoontes. Een groot cadeau.” Het werken als kinesitherapeut in het ziekenhuis van Mora was in het begin zwaar. “Ik was kapot in mijn hoofd na een werkdag. Alles vraagt zoveel meer energie. Maar het gaat steeds beter. Alleen gesprekken over bijvoorbeeld auto-onderdelen of vissoorten zijn nog lastig”, lacht ze. Rien daarentegen leerde Zweeds meer al doende. “Hij werkte eerst met een Engelstalige collega, maar zit nu in een team waar vooral Zweeds gesproken wordt. Daardoor gaat het vooruit.”
Wat het gezin vooral waardeert aan het leven in Zweden, is de rust en de ruimte. “De Zweedse mentaliteit is zo anders. Alles gaat trager, met meer aandacht. Op het werk draait het niet om kwantiteit, maar om kwaliteit. Mensen luisteren echt naar je.” De natuur speelt een centrale rol in hun leven. “We sporten veel, gaan wandelen, zwemmen, suppen… De natuur is ons speelplein”, zegt Niki. Ook de kinderen genieten van de vrijheid: alleen fietsen naar vriendjes, kleine taakjes thuis. “Ze worden er zelfstandig en zelfzeker van. En als gezin vinden we er rust, ruimte en tijd voor elkaar.” Daarnaast valt ook de veiligheid op: “De deuren zijn amper op slot, sleutels blijven in de auto… dat kan je je in België amper nog voorstellen.”
Nadelen
Toch zijn er ook nadelen. “Onze kinderen kunnen niet zomaar gaan logeren bij hun grootouders. Dat missen we, ook als koppel. En ja, het Belgische eten blijft onovertroffen”, grinnikt Niki. “Al hebben we vrienden in Zweden die ongelooflijk goed koken, dat compenseert een beetje.” Of een definitieve terugkeer naar België ooit nog aan de orde is? “Voorlopig niet”, zegt Niki beslist. “We zijn hier echt gelukkig. Maar wij zijn mensen die op gevoel leven. Dus we sluiten niets uit. Maar op dit moment zegt ons gevoel: we blijven. Maar zeg uiteraard nooit nooit.” “Deze korte terugkeer was hartverwarmend”, besluit Niki. “Het communiefeest, de oude klasgenootjes, de juffen… het was prachtig. Maar nu keren we met een warm hart en frisse energie terug naar ons Zweeds avontuur.”
The post Warm weerzien met gezin dat naar zweden verhuisde: “Natuur als speelplein” is provided by KW.be.
