Wat begon als een avontuurlijke reis door Iran eindigde in een spannende tocht naar veiligere oorden. Florejan Notebaert (31) en Louise Bequoye (28), een jong koppel uit Poperinge, trokken in september 2024 de wereld in, op wereldreis naar het oosten. Hun route bracht hen naar Iran. Een Israëlische aanval op Iraans grondgebied gooide hun plannen overhoop en dwong hen deze week tot een vlucht uit het land. Vier intense dagen lang baanden ze zich een weg door een land in crisis. Het koppel verblijft momenteel in de stad Van in Oost-Turkije waar ze even bekomen van de afgelopen dagen.
“We droomden al lang van een grote reis naar het oosten. In september vorig jaar verlieten we Poperinge voor anderhalf jaar. We gingen naar Armenië, Thailand en Laos. Ik ging daarna naar Irak en Louise naar Maleisië. Sommige bestemmingen droomden we al jaren van, anderen kwamen spontaan op ons pad”, zegt Florejan Notebaert (31) uit Poperinge. Hij is leefgroepbegeleider in De Walhoeve. Zijn vriendin Louise Bequoye (28) is centrummedewerker in lokaal dienstencentrum De BuurtBres.
In februari 2025 keerde Florejan even terug naar België om zijn fiets op te halen, want hij wilde graag per fiets Iran en Irak ontdekken. “Florejan kwam eind maart met zijn fiets vanuit Irak en ik trok eind mei naar Shiraz vanuit Maleisië”, legt Louise uit. “We hadden het plan om een tijdje samen te reizen zonder de fiets door Iran. Daarna zou Florejan zijn fietstocht verderzetten naar Afghanistan en ik zou naar Nepal gaan. We zouden vanaf Pakistan weer samen reizen”, legt Louise uit.
(lees verder onder de foto’s)
Israëlische aanval
“We wisten tijdens de reis natuurlijk dat er spanningen waren tussen Israël en Iran, maar de onderhandelingen met de Verenigde Staten leken traag maar zeker de goede richting uit te gaan. We voelden ons in Iran veilig en zeer welkom”, vult Florejan aan.
“In een vingerknip zaten we in een nieuwe realiteit. Het voelde alsof we maar weinig controle meer hadden over onze situatie”
“De avond voor we besloten te vertrekken, waren we te gast op een bruiloft en we mochten blijven slapen bij een familie. Van hen hoorden we het nieuws van de Israëlische aanval in de ochtend. In een vingerknip zaten we in een nieuwe realiteit. Het voelde alsof we maar weinig controle meer hadden over onze situatie. De gebeurtenissen volgden elkaar zo snel op dat we ons plan verschillende keren moesten veranderen.”
Urgentie en chaos
“Er was weinig duidelijke informatie over wat er aan het gebeuren was. Sommige mensen zeiden dat het over enkele dagen zou overwaaien, nderen vreesden het begin van een oorlog. Wij deelden het gevoel dat de situatie ernstiger was dan de beschietingen van vorig jaar. We moesten zelf inschatten wat het beste was om te doen en dat was stresserend, omdat we geen goed beeld kregen van de echte situatie. We besloten in de eerste uren na het nieuws dat we het land zouden verlaten, maar de urgentie en chaos groeide geleidelijk tijdens de vier dagen”, legt Florejan de situatie uit.
(lees verder onder de foto)
“Alle luchtverkeer werd opgeschort. Iran is een reusachtig land en we bevonden ons in het midden. Niet alle grenzen waren veilig en we hoorden geruchten van wegblokkades. We hadden vier dagen nodig om via grote omwegen de grens met Turkije te bereiken. De familie waar we bleven slapen, stelde een veilige route voor. We legden 3.000 kilometer af in totaal en konden Teheran en Natanz uiteindelijk toch niet vermijden.”
“De chaos in Teheran was beangstigend en de rookwolken van raketinslagen zagen we meerdere keren”
Tocht naar de grens
“We namen eerst een taxi naar Yazd. De dag erna hadden we een bus naar Gorgan. Vanaf daar hoorden we geruchten dat sommige grenzen zouden sluiten. Dan namen we de snelste optie naar de grens waarvan we wisten dat die nog open was. Een taxichauffeur bracht ons in een rit van 25 uur naar Turkije. Onderweg hebben verschillende mensen ons geholpen met advies, informatie of vervoer”, schetst Florejan hun situatie.
Het waren enkele helse dagen voor Florejan en Louise gevuld met chaos en angst. Het koppel was getuige van gebeurtenissen die een diepe indruk op hen nalaten. “We zagen luchtafweer die drones of raketten uit de lucht schoten. Enkele keren hoorden we een vliegtuig laag overvliegen. De chaos in Teheran was beangstigend en de rookwolken van raketinslagen zagen we meerdere keren. Het benzinetekort was ook een probleem. Wachtrijen aan de pomp varieerden van één tot drie uur aanschuiven. We kregen slechts beperkte hoeveelheden benzine. Vooral rond Teheran was de chaos groot. De laatste ochtend om 4 uur, tijdens de zonsopgang, zagen we een raket inslaan. Een wit licht en een enorme ontploffing volgde. Het was allemaal erg indrukwekkend”, aldus Florejan.
“Ondanks de situatie toonden veel agenten en de gewone mensen hun gouden hart”
Politiecontroles
“We hadden het meest angst voor politiecontroles. Naargelang de dagen voorbij gingen, groeide het wantrouwen tegenover toeristen door de politie. Honderden spionnen zouden actief geweest zijn in Iran. Verschillende reizigers zijn gearresteerd of urenlang ondervraagd geweest. Ondanks de situatie toonden veel agenten en de gewone mensen hun gouden hart. Verschillende keren verontschuldigden mensen zich voor de situatie in hun land of gaven ons zelfs geschenken mee. Dat maakte ons sprakeloos”, vult Louise aan.
(lees verder onder de foto)
“We zijn uiteindelijk ook nooit echt in direct gevaar geweest. Een politiecontrole die ons uit het verkeer haalde in Tabriz was spannend, maar ze lieten ons uiteindelijk gaan. Onze taxichauffeur hielp ons daarbij. In Turkije aangekomen was er nog niet meteen een gevoel van opluchting. Toen kwam het besef pas wat er eigenlijk allemaal gebeurd was.”
Leven in vrijheid
Momenteel verblijven Louise en Florejan in de stad Van in Oost-Turkije. “Deze situatie heeft ons nogmaals geconfronteerd met het feit hoeveel geluk we hebben in België geboren te zijn. Ons land is democratisch, veilig en rijk. We kunnen met ons paspoort bijna overal gaan reizen. Jonge mensen daar dromen gewoon van een leven in vrijheid. Dat wij het land konden verlaten en onze vrienden daar vastzitten voelt enorm oneerlijk”, zegt Florejan.
“We zijn dankbaar voor alles wat we konden beleven in Iran. De gastvrijheid die we mochten ervaren was van een andere wereld”
“Ondanks het einde hebben we een prachtige tijd gehad in Iran. We zijn dankbaar voor alles wat we konden beleven. De gastvrijheid die we mochten ervaren was van een andere wereld. Mensen zijn blij dat reizigers uit Europa naar hun land komen. We werden ontelbare keren uitgenodigd bij mensen thuis. Ondanks de economische en politieke situatie in Iran openden de Iraniërs keer op keer hun huis en hun hart.”
Blunders van het westen
Florejan en Louise delen hun verhaal, omdat ze willen aantonen dat de gewone mensen in Iran warme mensen zijn. “Heel vaak wordt Iran negatief in het nieuws gebracht door het regime van de ayatollahs, maar de gewone mensen in Iran staan niet achter deze politiek. Ze zijn niet fanatiek religieus en dikwijls heel open-minded. Het zijn de meest gastvrije en warme mensen die we tijdens onze reizen mochten ontmoeten. Dit is de reden waarom we ons verhaal willen delen. Het is pijnlijk dat net die mensen nu gevangen zitten tussen hun eigen overheid en het geweld van Israël. In onze eigen media lazen we verslaggeving die de ondertoon had: ‘ze verdienen het met hun atoomprogramma’. Dat maakt ons triest”, vertelt het koppel.
“Wie echt gelooft in gelijk welke God weet dat de kern liefde en eenheid is. Nooit onderdrukking of geweld”
“Trump trok zich in 2018 eenzijdig terug uit het atoomverdrag dat Iran verhinderde om een atoombom te maken. De blunders van het westen blijven zich herhalen. Voor mij is het onbegrijpelijk dat ons land nog altijd geen harde sancties tegen het regime in Israël treft. Dit gaat ook niet over joden tegen moslims. Wie echt gelooft in gelijk welke God weet dat de kern liefde en eenheid is. Nooit onderdrukking of geweld”, zegt Florejan.
(lees verder onder de foto)
Spionage
“Sinds enkele dagen is het internet zo goed als volledig verbroken in Iran. Ik stuurde nog een bericht voor de verjaardag van een vriend in Iran, maar dat is waarschijnlijk niet gearriveerd. De burgers in Iran kregen de richtlijn om WhatsApp niet meer te gebruiken, omdat ze vrezen dat het medium gebruikt wordt voor spionage. In ons hotel verblijft een Iraans meisje. Zij heeft via de telefoon van het hotel contact met haar familie die in de bergen schuilt. Maar de meesten hebben weinig contact met de buitenwereld. Iraniërs die enkele dagen geleden hier in de stad arriveerden vanuit Teheran zeiden: ‘Geen internet, geen banken die werken, geen water. Enkel bommen.’”
In Turkije zal het koppel even bekomen van de afgelopen dagen. “Dit zet alles in een ander perspectief. We hebben onszelf wat tijd beloofd om te bekomen en uit te rusten hier in Turkije. We blijven waarschijnlijk een tijdje hier. Wat we wel zeker weten, is dat we ooit terugkeren naar Iran.”
Voor de achterblijvers in België waren het spannende momenten. “Je bent er uiteraard mee bezig”, vertelt Ewoud Notebaert, broer van Florejan en schepen in Poperinge. “Wij weten enkel wat er op het nieuws wordt verteld, maar Florejan en Louise zijn natuurlijk meer op de hoogte van hoe de situatie er echt is. Er hing wel altijd spanning in de lucht, maar de mensen uit Iran zijn heel gastvrij. Florejan en Louise werden zelfs uitgenodigd op een huwelijk en ze mochten er bij een familie verblijven. Toen op de avond van het huwelijk een topgeneraal werd aangevallen, was er natuurlijk wel een andere sfeer. Gelukkig hadden ze wel altijd een noodplan.”
The post Florejan (31) en Louise (28) moeten Iran verlaten: “Dat wij konden vertrekken en onze vrienden niet, voelt oneerlijk” is provided by KW.be.
