Eddy Merckx viert dinsdag zijn 80ste verjaardag. Het wielericoon reed in de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw een onevenaarbaar palmares bijeen, wat hem de bijnaam ‘De Kannibaal’ opleverde. Daarbij werd hij niet zelden bijgestaan door West-Vlaamse renners. Wij zetten ze even op een rijtje…
Bernard Vandekerckhove
Woonde in De Panne. Overleed in 2015. Was twee jaar ploegmaat van Merckx: bij Solo-Superia (1965) en Faema (1969). Hielp Merckx aan de zege in Milaan-Sanremo (1969) en Ronde van Vlaanderen (1969).
Bij Solo-Superia, de ploeg waarvoor Merckx in 1965 zijn profdebuut maakte, reden enkele renners die later ook in zijn eigen ploeg terecht zouden komen, onder wie Bernard Vandekerckhove. Hun gemeenschappelijk punt: ze waren allebei anti-Rik Van Looy, die ook voor Solo-Superia reed. “Ze vonden Van Looy een dictator”, aldus Johny Vansevenant en Patrick Cornillie in hun boek De Mannen achter Merckx. In 1966 scheidden hun wegen. Vandekerckhove wilde Merckx meenemen naar Ford, maar die tekende bij Peugeot.
Vandekerckhove werd in 1969 herenigd bij Faema en was vooral in de Ronde van Vlaanderen 1969 belangrijk voor Merckx. “Hij kende de streek goed en aan de Kruiskalsijde in Lichtervelde hebben ze waaiers getrokken. Merckx won uiteindelijk met vijf minuten voorsprong op Gimondi”, vertelde Johny Vansevenant, gewezen Wetstraatjournalist en auteur van vijf boeken over Merckx, in deze krant in 2019.
Patrick Sercu
Woonde in Izegem. Overleden in 2019. Was vier jaar ploegmaat van Merckx: bij Solo-Superia (1965), Faema (1968-1969) en Fiat (1977).
“Patrick Sercu stond dicht bij Merckx”, vertelde Johny Vansevenant in 2019 in deze krant. “Patrick kwam als jonge gast met zijn vader Berten mee naar de piste van Schaarbeek en leerde daar Merckx kennen. Ze waren er de twee beste renners en vonden elkaar meteen.” Merckx en Sercu reden samen 27 zesdaagsen en wonnen er 15, waarvan vier keer in Gent. “Wij vormden een ideaal duo”, getuigde Sercu in De Mannen achter Merckx. “Als pistier was Eddy technisch perfect. Hij had de fond, ik de snelheid. Met hem aan je zijde was je altijd supergemotiveerd. Met Merckx wilde je gewoon niet verliezen. Als we in onze jonge jaren beiden resoluut voor de piste gekozen hadden, zouden we geen 15 maar 150 zesdaagsen gewonnen hebben.”
“Als we beiden resoluut voor de piste gekozen hadden, zouden we?geen 15 maar 150 zesdaagsen gewonnen hebben”
Guido Reybrouck
Woonde in Sijsele bij Damme (nu in Moerkerke). Was twee jaar ploegmaat van Merckx: bij Faema (1968-1969). Hielp Merckx aan de zege op het WK in Heerlen (1967), Parijs-Roubaix (1968), Giro (1968) en Tour (1969).
In de jaren 60 woonden Guido Reybrouck en zijn vrouw Christiane Leliaert op een appartement in Knokke. Daar vroeg Merckx hem eind 1967 om een ploeg rond hem te maken. “Toen ik Eddy als jonge beroepsrenner leerde kennen, klikte het meteen”, getuigde Reybrouck in De Mannen achter Merckx. “Vraag me niet waarom: het was gewoon zo. We werden kameraden. Hij kwam bij ons in Sijsele logeren en we gingen samen wandelen aan zee. Dat hij mij verzocht om goeie knechten te zoeken, had wellicht te maken met mijn reputatie. Journalisten omschreven mij als de leepste van de bende. En ik was enkele jaren ouder dan Eddy. Hij was ervan overtuigd dat we er als duo beter zouden uitkomen: hij als allrounder, ik als sprinter.”
In 1968 had Reybrouck een belangrijk aandeel in Merckx’ Girozege. “Zonder mij was hij in die Giro in een verloren positie terechtgekomen”, getuigde hij in De Mannen achter Merckx. In een vlakke rit smeden Faema-ploegmaats Adorni en Armani een complot tegen hun jonge Belgische ploegmaat. De twee Italianen maakten deel uit van een kopgroep van 16 die er tijdens de bevoorrading stiekem vanonder gemuisd was. “Een hachelijke situatie. Merckx was op dat moment leider. Adorni stond tweede. We konden moeilijk achter onze eigen ploegmaat fietsen. Maar op den duur vroeg Eddy me toch het peloton op sleeptouw te nemen. Kilometers en kilometers heb ik tegen 65 per uur gejaagd, tot we op 15 kilometer van de streep de vluchters te pakken hadden.”
“We vierden Eddy’s zege in de Giro met een machtig feest op het eiland Capri. Zelfs Frank Sinatra was aanwezig!” – Christiane Leliaert, vrouw van Guido Reybrouck
In 1968 en 1969 waren Merckx en Reybrouck heel close (daarna was de verstandhouding minder), net als hun vrouwen Claudine en Christiane. Na de Girozege in 1968 reden de twee drie weken lang criteriums in Italië. “Samen met Claudine reed ik op het einde van die Giro naar Napels, waar de slotrit plaatsvond”, vertelde Christiane in Poggio in 2023. “Claudine had graag gezelschap, dus vroeg ze of ik ook meewilde. Om Eddy’s Girozege te vieren, organiseerde Faema een machtig feest op het eiland Capri. Als je er niet bij geweest bent, kan je je dat niet voorstellen. Dat zijn momenten die je nooit vergeet, met werkelijk alles erop en eraan. Zelfs Frank Sinatra was aanwezig!”
Terwijl Merckx en Reybrouck hun criteriums reden, mochten ze samen met hun echtgenotes in de villa van Faema-baas Valente in Varese logeren. Christiane in 2023: “Eddy en Guido moesten enkel ‘s avonds criteriums rijden, dus was er overdag veel ruimte voor ontspanning. Opnieuw een onvergetelijke tijd! Een jaar later, na Eddy’s eerste Tourzege, hebben we hetzelfde gedaan. Geloof me, als je zes weken met elkaar op stap bent, leer je elkaar echt kennen. We hebben veel meegemaakt. (grijnst) En neen, niet alles is voor publicatie vatbaar.”
Georges Vandenberghe
Woonde in Dudzele bij Brugge. Overleden in 1983. Was twee jaar ploegmaat van Merckx: bij Faema (1969-1970). Hielp Merckx aan de zege in Tour (1969, 1970), Giro (1970), Parijs-Roubaix (1970) en Waalse Pijl (1970).
In de Tour van 1970 speelde Vandenberghe een belangrijke rol in de etappe naar Divonne-les-Bains, die Merckx heel wat tijdswinst opleverde. Twee jaar ervoor hielp hij hem ook al aan eindwinst in de Giro, toen als renner van Romeo-Smiths. Het jaar erna werd hij Merckx’ ploegmaat. “Toen Eddy na afloop bij de koning gehuldigd werd, mochten enkele renners mee, onder wie Georges en Guido”, vertelden Guido Reybrouck en Christiane Leliaert in Poggio in 2023. “Er stond veel volk langs de kant van de weg. Toen we nog in de taxi zaten, zagen we een mokke die de hele tijd naar ons riep: Eddy, Eddy… Ik deed de deur van de taxi open en zei, terwijl ik naar Georges wees, tegen haar: geef je bloemetje maar aan hem, want hij is nog vrijgezel. Daarop zei Merckx: stap maar in de auto. Ze is meegereden naar de koning en werd later de vrouw van Georges Vandenberghe.”
Marc Lievens
Woonde in Oostkerke bij Damme (nu in Aalter). Was vijf jaar ploegmaat van Merckx: bij Molteni (1972-1976). Hielp Merckx aan zeges in Tour (1972, 1974), Gent-Wevelgem (1973), Amstel Gold Race (1973) en Milaan-Sanremo (1975).
“Tijdens mijn tweede Tour voor Flandria, in 1971, zaten we in hetzelfde hotel als Merckx”, vertelde Lievens in deze krant in 2019. “Om negen uur ‘s avonds zei Jos Spruyt, een van zijn helpers, dat ik naar de tweede verdieping moest gaan, zonder dat iemand het mocht zien. Jean Van Buggenhout, de manager van Merckx, was er ook en zei: de papieren liggen daar. Spruyt had tegen Merckx gezegd dat ik een sterke beer was. Zijn helpers waren onder de indruk van mij. Ik moest vooral op het vlakke de boel samen houden. Op de slotklim was het aan Bruyère, Deschoenmaecker, Huysmans en Spruyt om tempo te maken. Bij Merckx reden we met negen voor één kopman. Als je een slechte dag had, werd daar niet over gesproken, want er schoten nog acht anderen over.”
“Marc was een sterke”, getuigde Merckx in De Mannen achter Merckx. “Dat was werkelijk iemand die voor honderd procent ten dienste van de ploeg reed. Bij Flandria hadden ze wat met hem gerammeld. Hij werd een ploegmaat met de juiste mentaliteit. Dat betekent: iemand die zich altijd en overal aanpast, zich volledig wegcijfert voor de kopman, zich niet wegstopt als er te werken valt en een beetje van alles kan.”
The post Deze West-Vlamingen maakten van Eddy Merckx een Kannibaal: wielericoon wordt 80 en dit waren de sterke mannen achter hem is provided by KW.be.
