Henri Vandenabeele (25) is na enkele mindere jaren door gezondheidsproblemen op de goede weg. De renner van Lotto, die als belofte twee keer op het podium van de Baby Giro eindigde, hoopt na een hoogtestage in juli nog een stap vooruit te kunnen zetten.
Als tweedejaarsjunior was Henri Vandenabeele een van de Belgische ploegmaats van Remco Evenepoel op het fameuze WK op de weg in het Oostenrijkse Innsbruck. De drie seizoenen erna liet de Dentergemnaar als belofte meerdere keren zien uit het goede hout gesneden te zijn. In 2020 werd hij tweede in de Baby Giro achter Tom Pidcock, waarna hij in de Ronde de l’Isard een bergrit met finish op Hospice de France won en tweede in het eindklassement werd, ditmaal achter Xandres Vervloesem, zijn toenmalige ploegmaat bij het opleidingsteam van Lotto.
In 2021 bevestigde Vandenabeele, die intussen voor het Development Team van DSM reed, zijn klimmersbenen met een nieuwe podiumplaats in de Ronde van Italië voor beloften. Ditmaal toonden enkel Juan Ayuso en Tobias Halland Johannessen zich sterker. “Mijn sterke prestaties kwamen er allemaal net na de coronacrisis. Alle overgebleven wedstrijden voor beloften moesten toen in een tijdsbestek van pakweg twee maanden afgewerkt worden. Gelukkig voor mij waren zowat alle klimkoersen overgebleven. Bovendien stak ik in een supergoede vorm. Vooral mijn eerste Baby Giro was speciaal, omdat het de eerste keer was dat ik zo goed reed.”
Sterk profdebuut
Ook zijn profdebuut in 2022 bij Team DSM mocht er zijn. Vandenabeele opende met toptienplaatsen in de Ronde van Oman en Ronde van Turkije en toonde zich offensief in zijn WorldTour-debuut, de Ronde van Catalonië. “Mijn eerste maanden bij de profs waren heel goed, maar daarna kende ik enkele mindere jaren. Pas dit jaar ben ik voor de eerste keer weer een beetje op niveau. De gezondheidsproblemen (Vandenabeele werd vijf of zes keer door corona getroffen, red.) hebben een hele hap uit mijn progressie genomen.”
“Waarschijnlijk heb ik soms iets te weinig rust genomen en ben ik te vlug herbegonnen, waardoor mijn lichaam vatbaarder was voor ziektekiemen. Uiteindelijk heeft mijn lichaam zich volledig tegen mij gekeerd. Achteraf is het altijd makkelijk om naar verklaringen te blijven zoeken, maar daar komen we niet veel mee vooruit. Ik ben blij dat ik dit seizoen eindelijk weer een goed gevoel heb en hoop deze zomer nog dat extra stapje te kunnen zetten.”
“Met generatiegenoten als Ayuso en Pidcock wil ik mezelf niet vergelijken”
Vandenabeele nam in 2024 zelfs een tijdje deel aan UCI-wedstrijden van tweede categorie met het Development Team van Lotto. “Mentaal was dat niet evident, zeker niet omdat ik plots koersen moest betwisten waarin ik vroeger als belofte sowieso voor de prijzen streed en nu fysiek niet in staat was om mezelf te bewijzen. Uiteraard wist ik dat het met een achterliggend doel was dat de ploeg me die wedstrijden liet rijden. Ik moest een brede basis leggen om in 2025 hopelijk weer aan te knopen met mijn niveau van vroeger.”
Top tien op Mallorca
Vandenabeele begon dit seizoen meteen met een knappe negende plaats in de lastige Trofeo Serra de Tramuntana op Mallorca. “Dat is voor mij een heel belangrijke dag geweest. Het gaf me moraal om verder te doen. Ja, sinds dit jaar voel ik me opnieuw renner.”
(Lees verder onder de foto)
In zijn laatste twee rittenkoersen, de Ronde van Turkije en de Ronde van Noorwegen, eindigde Vandenabeele nipt in de top 20 van het eindklassement. “Voor een top tien kom ik voorlopig nog net te kort, maar daar mik ik deze zomer wel op. In juni zal ik een rustig programma afwerken met de GP Kanton Aargau. Voor de Ronde van Zwitserland ben ik eerste reserve. Na een korte rustperiode en een hoogtestage in Livigno met de ploeg hoop ik een nieuwe conditieboost te krijgen. Eind juli hervat ik de competitie in de Ronde van Wallonië.”
Mentaal is het voor Vandenabeele de voorbije jaren niet evident geweest, maar het is duidelijk dat hij sterker uit de mindere periode is gekomen. “Ik wil ook niet meer te veel kijken naar mijn uitslagen van enkele jaren geleden. Met jongens als Ayuso en Pidcock wil ik mezelf al zeker niet vergelijken. Als ik generatiegenoten van mij aan het werk zie, denk ik vaak aan Tobias Halland Johannessen (die bij Uno-X rijdt, red.). Van het niveau van de Noor droom ik zeker nog.”
The post “Blij dat ik dit seizoen eindelijk weer een goed gevoel heb”: Henri Vandenabeele vindt stilaan zijn betere klimmersbenen terug is provided by KW.be.
