Bart Goudeseune (45) uit Roeselare, Aaron Verwilst (28) uit Tielt en Dries Marichal (40) van Vega Bike Tielt hebben de meest prestigieuze gravelrace ter wereld tot een goed einde gebracht. De drie stonden zaterdag in het Amerikaanse Kansas aan de start van de Unbound Gravel.
De Unbound Gravel is een loodzware fietsrace van een slordige 320 kilometer, over onverharde wegen met liefst 3.600 hoogtemeters in de onherbergzame Flint Hills. De temperatuur liep er op tot 37 graden. De drie zijn voor alle duidelijkheid wel geoefende sporters. Aaron Verwilst is voormalig profwielrenner en reed mee met de elite. Sportleerkracht Bart Goudeseune, die eerder ook al twee keer deelnam aan het WK gravel (in 2022 in Italië en in 2024 in Leuven, red.), startte een halfuurtje na Aaron, samen met 1.100 andere deelnemers uit alle uithoeken van de wereld. Dries Marichal, de zaakvoerder van Vega Bike in Tielt, reed de 180 kilometer. Alle drie zijn ze aangesloten bij Tieltse Vega Bike Cycling Club.
Tweede in leeftijdscategorie
Voor gravelrijders is de Unbound Gravel zowat de allergrootste uitdaging ter wereld. De race waar iedereen aan wil deelnemen, maar weinigen maken die droom ook waar. “We hebben iets kunnen afvinken van onze bucketlist”, aldus Bart. “Al kan ik je verzekeren dat dit de zwaarste wedstrijd was die ik ooit heb gereden. Maar alle drie zijn we bijzonder tevreden over ons eindresultaat. Onze kopman Aaron zat lange tijd in de kopgroep, maar hij werd geplaagd door pech. Toch werd hij uiteindelijk knap 73ste. Dries eindigde dan weer als achtste in zijn categorie op de 180.”
Het resultaat van Bart overtrof alle verwachtingen. Hij veroverde in de leeftijdscategorie 45-49 de tweede plaats. Hij was de eerste Belg en werd algemeen 31ste op 1.100 deelnemers, na een wedstrijd van elf uur en drie minuten. “Het had helemaal anders kunnen lopen. Op de eerste gravelstrook was er al een valpartij net naast me. En na 35 kilometer was het weer prijs. Toen heb ik het stuur van mijn fiets in mijn zij gehad en was mijn pak gescheurd. Voor hetzelfde geld was de wedstrijd toen al gedaan voor mij, terwijl er nog tien uur te gaan was. Maar dan moet je doorbijten. Pech hoort er per slot van rekening bij in dit soort races. Ik heb wat pijnstillers genomen en doorgezet. Jezelf en je eigen lichaam goed kennen: daar draait het om op zo’n momenten. Adrenaline en mentale kracht doen de rest. Op 100 kilometer van de streep reed ik lek en de crew zat te ver voor een snelle interventie. Maar de ‘noodles’ brachten redding, waardoor ik uiteindelijk een fantastisch eindresultaat heb neergezet.”
Fantastische ervaring
Hoe de drie nu terugblikken op de Unbound Gravel? “The day after is altijd wat lastig en alles moet nog bezinken, maar we hebben net de podiumceremonie achter de rug. En als je dan te horen krijgt dat je de eerste Belg bent in je categorie, dan doet dat wel iets. Of ik volgend jaar opnieuw zou willen deelnemen? Daar gaan we nog even over moeten nadenken, want dit vergt wel wat voorbereiding. Al moet ik wel toegeven dat het een fantastische ervaring was.” (SV)
The post “Dit stond op onze bucketlist”: West-Vlamingen succesvol in Amerikaanse gravelklassieker van 320 kilometer is provided by KW.be.
