Slager Jean-Marcel Vanderbeke (63) neemt na 37 jaar definitief afscheid van zijn slagerij in de Boudewijnstraat in Kuurne. Op vrijdag 14 februari opende hij samen met zijn vrouw Dorine nog voor een laatste keer de deuren om deze dan definitief te sluiten. Volgens slager Jean-Marcel het mooiste Valentijnsgeschenk ooit dat hij zijn vrouw gaf in hun relatie gezien als het van Dorine afging dit al drie jaar eerder gebeurde.
Ondanks op vrijdag 14 februari de deuren definitief toe gingen van slagerij Jean-Marcel in de Boudewijnstraat, was het er zaterdagvoormiddag toch gezellig druk. Om afscheid te nemen van zijn klanten had Jean-Marcel deze allemaal uitgenodigd om met hem het glas te heffen en afscheid te nemen van de slagerij. “Het is een tijdperk vol herinneringen en anekdotes”, opent Jean-Marcel de babbel. “Wie kwalitatief paardenvlees wilde wist mij altijd te vinden, gezien dat mijn specialiteit was. Namen van klanten kon ik echter niet onthouden en daarom noemde ik alle vrouwen skatje of zoetje (lacht). Nu ik de deuren sluit hoeven mijn klanten echter niet op hun honger blijven zitten, gezien ik al mijn recepten bezorgde aan Gilles en Niels van slagerij ’t Charcuterietje in de V. Montgomerystraat zodat mijn klanten nog steeds verder kunnen blijven genieten van kwaliteitsvol paardenvlees.”
Ook vader was slager
Jean-Marcel groeide op in een familie van ‘commerçanten’. Zijn grootmoeder Marcella had een kruidenierswinkel en zijn vader Victor was een paardenbeenhouwer, hij had zijn slagerij in de buurt van de woning van Nesten. De liefde voor het vak zat dus in de genen. Op zijn 14de leerde Jean-Marcel de stiel bij zijn vader, en op zijn 26ste begon hij zijn eigen slagerij. Twee maanden later ontmoette hij zijn echtgenote Dorine, met wie hij tien maanden later in het huwelijksbootje stapte. Samen runden ze de zaak en maakten ze van hun slagerij een begrip in Kuurne. De slagerij van Jean-Marcel stond vooral bekend om zijn paardenvlees. “Paardenvlees verwerken is heel anders dan rundsvlees,” verduidelijkt Jean-Marcel. “Ik leerde de stiel van mijn vader, gezien ook hij daarop gespecialiseerd was.” Wie de slagerij binnenstapte, werd steevast begroet met een flinke dosis humor. Zelf zaterdagmorgen was de humor van Jean-Marcel nooit veraf op het bedankingsfeest die hij speciaal voor zijn klanten had georganiseerd om hen te bedanken voor hun trouw.
Getrouwd met slagerij
“In eerste instantie was ik getrouwd met mijn slagerij”, lacht Jean-Marcel. “Mijn tweede huwelijk was met mijn vrouw die ik het liefst van alle vrouwen zie! Al drie jaar probeerde Dorine mij te overtuigen om de deuren te sluiten, maar toen had ik daar nog geen zin in. Klanten zag ik immers niet als klanten, maar wel als vrienden. Mijn slagerij was een ontmoetingsplek waar gelachen werd en verhalen werden gedeeld. Mensen die depressief waren, gingen hier meestal optimistischer buiten. Ik ga mijn klanten dan ook hard missen nu ik de deuren heb gesloten.“
Hard gewerkt
Jean-Marcel kijkt met dankbaarheid terug op zijn carrière. “Ik heb heel hard gewerkt, maar ook goed mijn boterham verdiend,” zegt hij. “Ik wil mijn klanten bedanken uit de grond van mijn hart. Het is dankzij hen dat ik rijk ben geworden (lacht).” Toch is er geen sprake van een zwart gat.
Grote plannen
Jean-Marcel en Dorine hebben grote plannen: hun eerste uitdaging, een reis naar Panama, een bezoek per motor aan de Tour de France en eindelijk eens naar een Duitse kerstmarkt kunnen gaan, hun agenda staat alvast reeds goed vol. Daarnaast kijken ze ernaar uit om meer tijd met hun kleinzoon Clément door te brengen. “Na Pasen gaat hij naar school, en ik weet nu al dat ik een traantje zal laten bij zijn eerste schooldag.”, vervolgt Jean-Marcel terwijl een gelegenheidsfanfare nog een deuntje speelt. “Donderdagavond was de toog bijna leeg verkocht. Toen realiseerde ik mij pas dat het bijna voorbij was.” Vrijdagochtend gingen de deuren nog even open en zaterdag trakteerde Jean-Marcel zijn klanten nog op een afscheidsdrink. Slager Jean-Marcel eindigt met de woorden “Ik heb een grote mond, maar een klein hartje en zal het zeker moeilijk krijgen met dit afscheid, maar een nieuwe deur is nu geopend in mijn leven en dat is de deur van genieten van het leven.” Met een lach en een traan sluit Jean-Marcel de deuren van zijn geliefde slagerij. Maar de herinneringen en zijn legendarische humor zullen in Kuurne nog lang blijven nazinderen.
The post Jean-Marcel stopt met slagerij: “Mijn vrouw kreeg op Valentijn het mooiste cadeau dat ik haar ooit gaf” is provided by KW.be.
