Ze fleurde als presentator al de middag van MNM op en als reporter de Olympische Spelen afgelopen zomer. Nu mag Imane Boudadi (26) uit Vlamertinge bij Ieper ook de ochtend opvrolijken bij MNM. De rijzende ster van de radiozender praat voluit over de liefde voor radio, haar grootouders en… Pamela Anderson.
We spreken Imane op de VRT zelf, vlak voor de start van het nieuwe radioseizoen. Ze flaneert door de gangen naar de blitse radiostudio, haar tweede thuis intussen. Zo flashy die studio is – het roze en geel van het nieuwe logo zijn écht fel – zo rustig is Imane. Van stress is amper sprake, van ongeduld des te meer. “We zijn al de hele tijd aan het proefdraaien, maar alles is klaar. Het mag beginnen. Ik heb er écht goesting in.”
Ze grijnst breed, haast zorgeloos. Gaandeweg zal blijken dat nuchter haar misschien wel het best omschrijft. Of demure, voor het hipsterwoord alweer passé is. Imane zelf is duidelijk een blijver. Vijf jaar geleden stapte ze voor het eerst de Reyerslaan binnen, waar ze stage deed bij het MNM-programma Generation M. Daarna bleef ze plakken achter de schermen en werkte ze mee aan Gillis & Govaerts. Met een filmrubriek nam ze al eens plaats achter de microfoon en sinds haar avontuur met de middagshow is ze helemaal vertrokken. Met Sander Gillis en Maureen Vanherberghen mag ze sinds maandag de ochtendshow van MNM presenteren.
Sander was een tijdje geleden nog je chef, nu je collega. Dat lijkt me een knop omdraaien.
“Eigenlijk niet. Ik heb nooit het gevoel gehad dat Sander mijn baas was, totaal niet. Hij had toen wel de eindbeslissing natuurlijk, omdat het ook zijn stem is die je hoort op de radio. Maar of je nu voor online of marketing werkt, voor of achter de schermen… Iedereen staat hier op gelijke hoogte, want we gaan voor hetzelfde doel. Sander is overigens ook een echte ochtendmens. Mijn motor moet wat op gang komen ’s morgens. Gelukkig is er koffie.” (glimlacht)
Heb je tips gevraagd aan je voorgangers?
“In juni was ik op de proclamatie van mijn jongste zus. Toen stelde ik me de vraag of zoiets nog haalbaar zou zijn als ik de ochtend ging doen. Die avond moest ik nog terugrijden van Poperinge naar Brussel. Als je dan slechts drie uurtjes kan slapen… Kawtar (Ehlalouch, die samen presenteerde met Robin Keyaert, red.) stelde me daarin wel gerust. Er is ook een leven naast de show, zei ze, en dit soort belangrijke momenten in je leven mag je niet missen. Het is dan een kwestie van de dag ervoor en erna niet te zot te doen.”
Heb je getwijfeld toen ze je dit vroegen?
“Ik heb even getwijfeld of dat praktisch wel haalbaar was, maar eigenlijk wist ik het al. Zeker omdat het ook met Sander zou zijn. Het klikt heel goed tussen ons.”
Dacht je niet: het is nog wat te vroeg?
“Goh, je weet dat het bij radio soms snel kan gaan. De collega’s en de radio zijn niet nieuw en ik probeer het ook als een job te zien die ik zo goed mogelijk onder de knie wil krijgen. Het scheelt wel dat ik jaren achter de schermen kon werken en dat het allemaal organisch is gegroeid.”
“Het scheelt wel dat ik jaren achter de schermen kon werken.” © Christophe De Muynck
Waar ligt dan de grootste uitdaging voor jou?
“Dat weet ik niet zo goed. Ik probeer het altijd dag per dag te bekijken. Als er een probleem de kop opsteekt, dan lossen we dat wel op. Toen deze show te vroeg bleek voor openbaar vervoer bijvoorbeeld, heb ik maar meteen een elektrische fiets gekocht.”
Dus je bent nog niet bezig met de volgende stap in je carrière?
“Nee. Ik ben – net als iedereen hier – grote fan van consistentie. Laat ons nu maar even doen.”
Schrikt je dat af, plots op de voorgrond komen te staan?
“Je kiest hoeveel en op welke manier je jezelf bloot geeft, denk ik dan. Je moet ook altijd de luisteraar vooropstellen. Je hoeft het niet zozeer uit te spreken als je fan bent van een artiest, maar je kan wel zeggen dat je een bepaald nummer heel goed vindt. Zo laat je ruimte voor mensen die het anders zien. Ze hoeven niet altijd te weten wat mijn voorkeur is. En qua herkenbaarheid? Ik woon in Brussel, dus daar kijkt niemand op. Bovendien denk ik dat 90 procent van de luisteraars niet eens weet hoe ik eruitzie, en dan nog is Sander een bekender gezicht. (haalt haar schouders op) De Vlaming is ook best lief. Als BV ben je ook niet zó onbereikbaar en als de mensen op je afstappen zijn ze vaak nog bedeesd. In Amerika is het andere koek. Chappell Roan (zangeres, red.), die op korte tijd een superster is geworden, had gelijk toen ze onlangs in een video zei dat ze haar grenzen mag stellen naar de fans toe. Maar Vlaanderen is Hollywood niet.”
Vanwaar die fascinatie daarvoor?
“Die passie is echt doorgebroken in mijn studentenperiode, want in de blok is alles interessanter dan studeren. Je wordt ook veel meer omringd door mensen die je interesse delen, en wier mening over een bepaalde film of reeks heel interessant is. Het heeft heel hard mijn horizon verbreed. Mijn favoriete films zijn die met een hoek af, zoals Poor Things, bijvoorbeeld. Of films van Wes Anderson. En zeker die van Quentin Tarantino. Ik ben een hele grote fan. Vorig jaar was hij in Amsterdam om zijn boek te signeren. Pak de trein, zeiden mijn collega’s. Maar ik had superveel stress, ik durfde gewoon niet. (lacht) Als ze me morgen vragen om Dua Lipa te interviewen, ça va. Ook al omdat je weet dat zij haar nummer wil promoten en haar werk doet. Maar Tarantino lijkt zo ontastbaar. Aan de andere kant stonden we tijdens de Olympische Spelen ook plots voor de neus van Lady Gaga.”
Ik liet me wijsmaken dat je ook een grote fan bent van Zendaya.
“Het klinkt raar, omdat die mensen voor interviews heel veel mediatraining hebben gehad, maar ik heb het gevoel dat wij elkaar zouden snappen.”
Het is een wereld die mijlenver lijkt te liggen van Vlamertinge in elk geval.
“Ik zat altijd meer in Poperinge, bij mijn grootouders en op school. In Vlamertinge zat ik bij de Chiro, speelde ik volleybal en toneel. Maar ik had niet de nood om te vluchten van onder de kerktoren, nee. Ik ben nog steeds verzot op die uitgestrekte velden en het feit dat iedereen er iedereen kent. Het voelde nooit te klein, ook al omdat ik een vriendengroep had met veel gelijkgestemden. Het jeugdhuis in Poperinge, bijvoorbeeld. Zo geëngageerd en zoveel leuke activiteiten. Ik mag mijn pollekes kussen voor mijn jeugd daar.”
Zagen je ouders dat zitten dat je verkaste naar Gent en later naar Brussel?
“Mijn ouders hebben altijd heel hard gewerkt, zodat wij konden doen wat we wilden. Daar ben ik hen heel dankbaar voor. Doe wat je wil, maar werk hard, zeiden ze. Mijn broer Sofiane is digitaal adviseur, Younes voetbalt in de VS en mijn jongere zus start straks met de hotelschool. Vier verschillende profielen, maar we zijn alle vier mensen die heel hard ons best doen. Mijn papa doet dat ook als lasser en mijn moeder zeker ook in haar administratieve job.”
Als je broer voetbalt in Connecticut, dan zien jullie elkaar niet zo vaak?
“Tijdens de winterstop komt hij naar huis, waardoor ik hem vaker zie. Ik probeer ondertussen toch één keer per maand naar de Westhoek te rijden, zeker ook om mijn grootouders te zien en mijn zusje dat nog thuis woont.”
Imane: “Ik probeer ondertussen toch één keer per maand naar de Westhoek te rijden.” © Christophe De Muynck Christophe De Muynck
Over dat extra hard je best doen… Heb je nooit het gevoel gehad dat je je met een Marokkaanse naam meer moest bewijzen in de Westhoek, dat niet de meest ‘diverse’ streek is?
“Ik heb altijd een goeie vriendengroep gehad, die dat niet als anders zag. Kinderen kunnen soms gemeen zijn, ja, maar als er al opmerkingen zouden geweest zijn dan weet ik dat die niet kwamen uit een plek van haat. Kinderen snappen gewoon bepaalde nuances niet. Dat hard werken is iets wat ik ook bij andere ouders zag, die er net als de mijne alles aan deden om ons een comfortabel leven te geven.”
Dat nuchtere, heb je dat van je vader of je moeder?
“Van allebei. Als je met vier kinderen opgroeit, van wie eentje bij Club Brugge speelt, dan moet je wel praktisch denken. Bovendien begon mijn vader als lasser heel vroeg en ook mijn moeder moest al vroeg werken. Dus voor schooltijd brachten ze ons naar mijn grootouders, waar we ook over de middag en na school zaten.”
Je kreeg het daarstraks even lastig toen je zei dat je jouw grootouders veel minder ziet.
“Ik heb ze lang bijna elke dag gezien, dus ja… Ze liggen mij héél na aan het hart. In hoeverre ze mij gevormd hebben? Goh, ze hadden altijd een grote rust over zich. Ik vond daar ook rust. Ze glimlachten als ik eens foeterde over school. Zij hadden ook altijd zoiets van: als je hard werkt, dan kom je er wel.”
Hoe ben je in de journalistiek beland?
“Oorspronkelijk zou ik voor leerkracht gaan, maar mijn leerkracht Engels vroeg zich luidop af of ik wel zou om kunnen met het feit dat niet iedereen in een klas datzelfde enthousiasme deelt. Hij opperde journalistiek en na zo’n openlesdag was ik verkocht. Ik heb lang gedacht dat journalistiek drie minuten vechten voor je leven was om een quote te bemachtigen. In de praktijk valt dat heel goed mee.”
In een paar jaar tijd hostte je al het Filmfestival van Gent en liep je ook achter de schermen bij de Spelen.
“Dat laatste was heel cool. Door mijn broer ben ik altijd gefascineerd geweest door de vele opofferingen die mensen willen doen om één seconde sneller te zijn. Dat vanop de eerste rij beleven was fantastisch.”
Je deed dat met Dorianne Aussems, bij wie je ooit je stage en carrière begon. Zij doet straks mee aan ‘De Verraders’. Mag pakweg Erik Van Looy je straks ook bellen voor ‘De Slimste Mens’?
“Misschien nu nog niet, omdat ik mijn nieuwe ritme gewoon moet worden en de opnames tot laat duren. Maar als het past, dan sta ik er wel voor open, ja.”
Staat er nog iets bovenaan je bucketlist?
“Ik zou echt héél graag eens de Oscars bijwonen. Dat is zo exclusief en daar zijn zoveel mensen met liefde voor film. Het Filmfestival van Cannes lijkt me ook fantastisch en haalbaarder. Daar raak ik wel nog eens.” (grijnst)
Afsluiten wil ik doen met een vraag in de stijl van MNM. Je deelt je verjaardag met onder meer actrice Liv Tyler, Pamela Anderson en prinses Diana. Met wie zou je je het meest vereenzelvigen?
“Goh, zowel Diana als Pamela zijn iconisch op hun manier, maar ik denk wel dat ik iets meer Diana ben: berekend en rustig. Maar niet 24 op 7. Dus er zit wel een beetje Pamela in mij…” (grijnst)
‘De MNM Ochtendshow’, elke weekdag tussen 6 uur en 9 uur met Imane Boudadi, Sander Gillis en Maureen Vanherberghen.
The post Imane, de nieuwe ochtendstem van MNM: “Mijn motor moet ’s ochtends eerst wat op gang komen. Gelukkig is er koffie” is provided by KW.be.
