Altijd raak, vlijmscherp, maar fair. Zo tackelen onze huisanalisten Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle) week na week de meest opvallende voetbalgebeurtenissen van het afgelopen weekend en werpen ze hun blik op hun volgende thuiswedstrijd. Stevig en zuiver op de bal, zoals een uitstekende tackle hoort te zijn.
Voetbal is en blijft totaal onberekenbaar. Na de onverwachte titel en de vroege transferactiviteit hadden we bij Club Brugge allemaal gehoopt op een sterke start waarin Nicky Hayen de tijd zou krijgen om mondjesmaat de ploeg te kneden richting de zonder twijfel zware Europese campagne die eraan komt. Voor hetzelfde geld was deze optimistische gedachte echter na nauwelijks vier competitiematchen al compleet achterhaald. Behalve een paar kopballen op de lat van de zich kapot zwoegende Gustaf Nilsson was er niet eens veel tegenslag mee gemoeid. Het leek alsof de geest van Ronny Deila opnieuw was nedergedaald in Westkapelle, waardoor er weer met een soort van gruwelijke voorspelbaarheid punten werden weggegooid. Met de hele ploeg te diep terugplooien na een voorsprong? Check! Voetballen als een slappe vod tegen opgenaaide tegenstanders? Check! Match nog uit handen geven na een geruststellende voorsprong? Check! Dit alles in combinatie met veel verticaal voetbal, de eeuwige vraag wie nu op de zes dan wel op de acht moet staan en de jaarlijkse twijfel over de diepe spits zorgden ervoor dat de voorzitter blijkbaar al een paar keer was afgezakt naar de catacomben om zijn teleurstelling en zijn boosheid over de gang van zaken te uiten.
Niet verwonderlijk dat de coach voor de match tegen Antwerp wel degelijk onder druk stond. Er was niet alleen de zeer teleurstellende puntenoogst, maar ook op de tribunes sluimerde er een ongeziene tweedracht na de veelbesproken, even onnodige als onbegrijpelijke Ultra-supportersactie in Luik. Er is al veel te veel inkt over gevloeid, waardoor ik het graag kort hou: niks gaat boven het belang van datgene wat ons verbindt en dat is het belang van onze Club. Niet je imago als supportersvereniging, niet je status binnen de verschillende sfeergroepen en al zeker niet je politieke voorkeur. Hetzelfde adagium is ook bruikbaar voor de spelers. Niet je volgende transfer, noch de plaats waarop de trainer je neerpoot kan een excuus zijn om geen vuile meters te maken in het algemeen belang. Het deed me veel plezier om te ervaren dat het Jan Breydelstadion luidruchtig meeging toen Club toch een klein halfuur dominant probeerde te voetballen tegen een goeie tegenstander. Al bij al hadden ploeg en fans nog te veel last van dode momenten, maar de oerschreeuw na de feilloos omgezette penalty van Nilsson verraadde toch het diepe verlangen dat fans en team hebben om ook dit seizoen samen potten te breken op zoek naar nieuw zilverwaar om bij te zetten in de trofeeënkast.
Na de nipte maar deugddoende overwinning tegen Antwerp zou het verwerpelijk zijn te denken dat het zomaar zal loslopen dit weekend in en tegen het verrassende FCV Dender EH, maar het zal ongetwijfeld voor wat ademruimte hebben gezorgd. Het is belangrijk om te beseffen dat het voor geen enkele ploeg in België mogelijk is om even op halve kracht varkentjes te gaan wassen in wedstrijden tegen de zogenaamde mindere goden. Dat deze vaststelling nog het duidelijkst is voor de jongens die we zelf hebben opgeleid genre Seys, Vermant, Ordonez en De Cuyper verrast me helemaal niet. Die jongens weten ondertussen via hun ‘stage’ in 1B dat je in de eerste plaats oorlogje moet brengen voordat je met je surplus aan kwaliteiten het verschil zal kunnen maken. Het is dan ook niet verwonderlijk dat steeds meer van die jongens de weg naar een plaats in het eerste elftal vinden. Zo zie je maar hoe ook bij Club Brugge de beslissing om de meest talentrijke jongeren in het vagevuur van de lagere klassen te laten bikkelen onmiskenbaar zijn vruchten zal afwerpen.
The post Tackle: “Het leek alsof de geest van Ronny Deila opnieuw was nedergedaald” is provided by KW.be.
