Wanneer de winter zijn intrede doet, verschijnen op pleinen en kermissen in Vlaanderen opnieuw de oliebollenkramen. Al vier generaties lang hoort die hartverwarmende geur van versgebakken oliebollen bij de familie Bultinck. Vandaag staan de zussen Sharon (45) en Charis (43) aan de potten. Met bloem aan de handen, trots in de ogen en een familiegeschiedenis die letterlijk in het deeg zit.
Buiten is het koud, maar op het marktplein hangt die oliebollengeur die voor velen meteen herinneringen losmaakt van jeugd, winter en kermis. Het is nog vroeg, maar in het kraam van Kermisgastronomie Bultinck is de dag al lang begonnen. De roots van het verhaal liggen niet bij oliebollen, maar op de kermis. De grootouders van Sharon en Charis bakten zelf geen oliebollen, maar waren wel actief op de kermis met een rupsenmolen, een piepermolen, zoals Sharon het lachend noemt.
In 1979 nemen hun ouders het kraam van hun tante over en zetten de stap naar frieten en oliebollen. En het recept voor de heerlijke oliebollen? Die kregen ze mee van tante. Ondertussen is het kermiskraam een begrip geworden. “We hebben veel zien veranderen, maar de kern is altijd dezelfde gebleven”, zegt Sharon. “Ambacht, hard werken en respect voor wat je hebt meegekregen.”
Zussen
Sinds negen jaar runnen Sharon en Charis samen Kermisgastronomie Bultinck. “Het is een rollercoaster”, zegt Sharon. “Geen enkele dag is hetzelfde en we lachen veel. We zijn yin en yang. We vullen elkaar perfect aan.” Dat samenwerken als zussen vraagt vertrouwen en relativeringsvermogen. “Mensen dachten dat we het niet lang zouden volhouden. Natuurlijk botst het soms, maar het komt altijd weer goed.”
De werkdruk is zwaar. “Mensen zien vaak alleen het eindresultaat. Maar we zijn anderhalf uur op voorhand bezig met deeg maken. Appelbeignets hebben dan weer een apart deeg. En na een lange dag zijn we soms tot drie of vier uur ’s nachts bezig met de opkuis”, zegt Sharon. Toch blijft de goesting groot. “Eens ik voet zet in het kraam, fleur ik helemaal op. Ik zeg altijd: ik ben geboren in dit leven en ik ga erin sterven.”
Handen van vroeger en nu
Hoewel vaak wordt gezegd dat Kermisgastronomie Bultinck al vier generaties oliebollen bakt, plaatst Sharon dat zelf graag juist. “Ik ben de derde generatie. Maar sinds 2025 staat de vierde generatie mee in het kraam.” Haar dochter Ylana (16) en nicht Zenna (20) helpen mee. Haar oudste zoon Robbe (23) heeft zijn eigen kermisattractie waar de jongste zoon Ylan (16) in meehelpt. “De opvolging is verzekerd”, lacht Sharon. “We doen allemaal kermissen. Dat zit in ons bloed.”
Aan het recept zelf wordt nauwelijks geraakt. “Tot op vandaag wordt alles nog met de hand gemaakt”, zegt Sharon trots. “Mijn handen zijn versleten, maar ik zou het niet anders willen.” Het deeg, de rijstijd, de temperatuur van de olie: het zijn details die van generatie op generatie zijn doorgegeven. “Dat oud familierecept, daar zijn we fier op. Met respect voor hen willen we dat blijven houden.”
Vaste klanten
Met een vijftigtal kermissen per jaar bouwde de familie Bultinck meer op dan een klantenbestand. “Je komt mensen tegen over een heel grote streek. Mensen zeggen: Ik ben blij dat je er weer bent. Soms zijn dat ondertussen vrienden geworden.” Sharon vertelt hoe klanten meegroei(d)en. “We kenden hen als kind, nu komen ze met hun kinderen en kleinkinderen. Soms zeggen ze: We moesten van onze ouders of grootouders naar hier komen. Dat is toch fantastisch?”
Afscheid hoort daar ook bij. “Je verliest klanten. Dat raakt.” Maar tegelijk voelt het kraam voor velen als een anker. Voor gezinnen die samen een wandeling maken en stoppen voor een oliebol. Maar evengoed voor de vele mensen die alleen zijn in de kerstperiode. “Heel wat mensen volgen ons via Facebook en vragen waar we staan, gewoon om te kunnen komen. Voor velen is oliebollen eten met kerst een traditie. Je ziet hoe ze kunnen genieten van iets kleins.”
Trots die blijft
De kerstperiode is het hoogtepunt van het jaar, maar ook de meest intense tijd. “We zijn elke dag open: kerstavond, kerstdag en nieuwjaar. Echt genieten van deze dagen doen we niet”, zegt Sharon eerlijk. Toch maken de zussen bewust tijd voor familie. “Kerstavond zitten we samen. Dat is belangrijk.”
In januari valt het stil. Dan is er tijd voor familie, voor reizen, voor samen zijn. De grootouders zijn er niet meer, maar toch ook wel. “Hun foto’s hangen hier in het kraam”, besluit Sharon. “Zo reizen onze ze met ons mee van stad naar stad. Onze grootouders zouden trots zijn, dat weet ik héél zeker.”
Met Pasen staat Kermisgastronomie Bultinck opnieuw op de Paasfoor in Kortrijk en tijdens Hemelvaart in Wevelgem.
The post “Onze grootouders zouden trots zijn, dat weet ik héél zeker”: het leven achter de ambachtelijke oliebollen van Bultinck is provided by KW.be.
