Ruim 5.300 kilometer en 250 dagen lang was de Joannebus met Anniek Deylgat (71) aan het stuur onderweg langs de Europese westkust. Negentien copiloten vergezelden de vrouw uit Roeselare. “Het project is nu al geslaagd, maar daar had ik eigenlijk nooit aan getwijfeld.” De bus staat voor onderhoud in een Spaanse garage terwijl Anniek de feestdagen hier doorbrengt maar in maart gaat de reis verder. “Ik kijk er al naar uit.”
Elke tien jaar iets anders doen, zo kennen velen Anniek Deylgat. Geboren in Kuurne woonde en werkte ze in Roeselare. Na een carrière in het kunstonderwijs in de SASK trok ze naar de Ardèche om er eerst een oude watermolen te restaureren en later een zijdespinnerij samen met de Roeselaarse architect Hendrik Vermoortel om tot bouwen tot het lofthotel La Manufacture. Maar ook in het idyllische Antraigues-sur-Volane begon het na tien jaar te kriebelen. Het hotel werd verkocht en omgeruild voor een oude schoolbus die ze liet ombouwen tot een camper. Anniek maakte ondertussen plannen voor een reis van… juist, tien jaar. In maart was de Joannebus vertrekkensklaar. Jo-an-ne verwijst naar haar zoon Jov, Anniek en haar dochter Nel.
Geen kopie van Columbus
“Ik heb iets met de zee en woon ook in Koksijde als ik in België ben. Het was duidelijk dat ik met de bus langs de kusten zou trekken én het was al even duidelijk dat ik dat niet alleen zou doen. Toen ik de tv-reeks zag met Wim Lybaert wist ik het zeker. Ik zou mensen uitnodigen om een weekje mee te reizen. Wat ik doe, zie ik niet als een kopie van ‘De Columbus’. Het is gewoon een logisch project dat past bij mijn persoonlijkheid.”
“Ik hou ervan om mensen een mooi moment aan te bieden en liefst van al op een schitterende locatie, met lekker eten en een goed glas. Van gedachten wisselen, filosoferen… ook dat hoort er bij.”
“In mijn omgeving kon ik wat aarzeling bespeuren over mijn nieuwe routeplan”, gaat Anniek verder. “Ze zagen me worstelen met een malafide firma die mijn bus bijna verknoeide. Ik moest op 70-jarige leeftijd een rijbewijs voor de autobus halen en ook nog leren rijden met zo’n mastodont, maar ik heb zelf nooit getwijfeld. ‘Niet te veel nadenken, maar doen’ is mijn motto en mijn levensverhaal bewijst dat dit de juiste keuze is.”
“Ik heb 250 dagen vol verrassingen achter de rug”
“En wie zou zich zomaar verplaatsen naar een verre Europese plek om een weekje mee te rijden? Wel, negentien copiloten vonden via mijn website en mijn blog de weg naar de Joannebus. Veertien onder hen waren complete vreemden voor mij en dat verliep telkens heel vlot.”
“Ik pikte ze op aan een station of een luchthaven en verwelkomde ze met Proficiat omdat je er bent! En dat meende ik, het vraagt moed om je in zo’n avontuur te storten. Wat volgde was 250 dagen vol verrassingen met trage dagelijkse ritten van amper 30 kilometer. De reis begon op 6 april in Koksijde en eindigde voorlopig op 1 december in Porto. Kamperen deden we op camper- of busparkings of gewoon in de vrije natuur. Al die tijd hield ik de zee, de oceaan aan mijn rechterkant.”
Leren luisteren
“We hebben overnacht op idyllische plekken, reden vaak hopeloos verloren, hadden opmerkelijke ontmoetingen, struinden de lokale marktjes af en kookten ’s avonds met de plaatselijke specialiteiten: vaak vis of schaaldieren dus. En ja, het was vaak intens. Mensen voelen bij een mooie zonsondergang aan de kust, spontaan de behoefte om hun levensverhaal te vertellen. Ik heb leren luisteren, wat daarvoor niet echt mijn beste eigenschap was. Maar er was tussen twee logés in ook tijd voor voldoende me-time. Ik sportte dagelijks en heb op fantastische plekken langs de Franse, Spaanse en Portugese kust kunnen wandelen, lopen en fietsen.” (lees verder onder de foto)
“Mijn copiloten hebben me ook geholpen om problemen op te lossen, vaak technische mankementen aan de bus of de fietsen en ik heb ondertussen heel wat technische kennis opgedaan en durf mezelf nu een goede buschauffeur noemen. Het heeft wat weken tijd gekost, maar nu kan ik sturen én babbelen én muziek beluisteren op hetzelfde moment.”
Copiloten gezocht
“Nu staat de Joannebus in Spanje in een garage. De gps heeft me een voor een bus ongeschikte weg opgestuurd en boomtakken raakten de zonnepanelen. De bus wordt daar hersteld, maar in maart haal ik haar opnieuw op, om enkele dagen later de reis te hervatten in Porto waar het eerste seizoen eindigde. De tocht gaat verder langs de Portugese en Spaanse kusten naar de Franse zuidkust en Italië. Wie weet waar ik over tien jaar eindig? Kandidaat-copiloten kunnen zich alvast aanmelden via de website”, besluit Anniek Deylgat.
Info: www.joannebus.blog
The post Anniek (71) rijdt al 5.300 kilometer en 250 dagen met haar Joannebus: “Even op adem komen, maar in maart trek ik verder!” is provided by KW.be.
