Altijd raak, vlijmscherp, maar fair. Zo tackelen onze huisanalisten Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle) week na week de meest opvallende voetbalgebeurtenissen van het afgelopen weekend en werpen ze hun blik op hun volgende thuiswedstrijd.
Waar wacht je nog op?
Het verhoopte kerstgeschenk is er dan toch gekomen: eindelijk een overwinning na vier maanden droogte. En dan te bedenken dat FC Dender ons nog steeds niet kon inhalen en dat Leuven, La Louvière en Charleroi binnen handbereik staan. Als je ziet hoeveel kansen we creëren en hoe die hopeloos verknoeid worden, dan schort er iets aan het torinstinct van de spitsen. Die twee goals in Leuven kwamen niet van Ngoura, Adewumi, Diop of Minda, maar via middenvelder Gerkens.
Wie het regionaal voetbal volgt, weet dat hier vlakbij een spits loopt die met de ogen dicht scoort. Hij mocht onder Muslic zelfs al eens twee weken zomerstage lopen, maar werd toen te weinig marathonloopvermogen en internationale verkoopwaarde toegedicht. Ik heb het over Stan Braem, nog altijd maar 27 en momenteel bij Knokke (derde klasse) goed voor tien goals in 16 matchen. Waaronder twee doelpunten en een assist tegen nota bene Jong Cercle. Als sportief directeur Luciano Murchio het graag heeft over het binnenhalen van ‘performance players’ met een onmiddellijke impact op het team: waar wacht je dan nog op? Stan is de man.
Mooiste en moeilijkste jaar
De overwinning in Leuven geeft ons ademruimte in het licht van de komst van Union op tweede kerstdag. Het is niet realistisch om te verwachten dat we ook zullen winnen tegen de kampioen en alweer ongenaakbare competitieleider. Elk punt wordt een stunt, zoveel is zeker. Maar we moeten ervoor gaan. Union bikkelde in godbetert 2021 nog in tweede klasse en oversteeg daarna majestueus zijn 48 jaar ellende. Dat kunnen wij toch ook?
“De nood is hoog om de huidige jongens scherper te maken én uit te kijken naar versterking die onmiddellijk rendeert”
Het jaar 2025 was één van de mooiste en tegelijk moeilijkste sinds we zeven jaar geleden in de terugkeerde. Europees voetbalden we ons in de Conference League naar een achtste finale, waar we met slechts op één doelpunt de duimen moesten leggen. We hadden meestal veldoverwicht en de meeste kansen, het typische kenmerk van het jaar 2025. De vrije val in de competitie werd slechts op het nippertje gestuit in een barrageduel tegen de vijfde (!) van tweede klasse Patro Eisden.
Vijf coachen maken geen verschil
Hoe luid sommigen nu om het ontslag van de coach roepen, de ervaring leert dat dit nul zoden aan de dijk brengt. Op dik een jaar tijd passeerden Milon Muslic, Ferdinand Feldhofer, Jimmy Dewulf, Bernd Storck en Onur Cinel. In een organisatiemodel waar een beleidsteam de opstelling en de speelwijze bepaalt, maakt het veranderen van één coach geen verschil. Dus moet je aan de hele staf sleutelen. De eerste wintertransfer Wouter Biebauw is geslaagd: wanneer zulke ervaren positietrainer vrijkomt, dan mag je niet twijfelen en moet je die onmiddellijk binnenhalen.
De volgende stap wordt het optrekken van het scorend vermogen. Voorgaande topspitsen hadden veel tijd nodig om te ontbolsteren – Denkey, Ueda, zelfs Josip Weber – maar die tijd hebben we nu niet meer. De nood is hoog om de huidige jongens scherper maken én uit te kijken naar versterking die onmiddellijk rendeert.
The post Tackle: “De overwinning in Leuven geeft ons ademruimte in het licht van de komst van Union” is provided by KW.be.
