Wat begon als onschuldige vermoeidheid, mondde op 16 april uit in een diagnose die het leven van de familie De Clerck-Dombrecht volledig op zijn kop zette. César De Clerck (15) kreeg die dag te horen dat hij leukemie had. “Maar van bij het begin hebben we gekozen voor vertrouwen”, zegt papa Michel De Clerck (50). “Vertrouwen in de medische wereld, en in de mensen rondom ons.”
César was voordien een actieve tiener die voetbalde bij de Wikings. Tot hij plots buiten adem raakte na een trap en sneller moe werd op het veld. “We dachten aan vermoeidheid na de examens”, vertelt Michel. “Maar dit hadden we nooit verwacht. Dinsdagavond waren we thuis na een reis naar Kenia, woensdagochtend is z’n bloed afgenomen en diezelfde middag zaten we in UZ Gent met de diagnose.”
De rollercoaster startte meteen. “Diezelfde dag wisten we al dat het een traject van minstens twee jaar zou worden”, zegt Michel. “Dat was hard, maar tegelijk ook duidelijk. Je stelt je daarop in.”
César herinnert zich die bewuste dag. “Papa zei dat ik mijn lader en kleren moest meenemen. Toen dacht ik: oei, dat is voor langer. In het ziekenhuis vroegen ze of ik vragen had. Mijn eerste vraag was: ‘Is de kans groot dat ik sterf?’” De arts zei dat de kans op overleven heel groot was. “Maar als ouder komt dat hard binnen”, zegt Michel. “Als je je kind zoiets hoort zeggen.” (lees verder onder de foto)
Op 17 april startte de chemotherapie. Die sloeg aan, tot het begin mei grondig misliep. César reageerde extreem toxisch op de chemo: zijn pancreas en lever raakten aangetast. Midden mei belandde hij op intensieve zorgen. “Vijf dagen lang heeft hij gevochten voor zijn leven”, zegt Michel. “Zijn leven hing aan een zijden draadje. Maar hij vocht als een leeuw.”
De klassieke chemo kon niet verdergezet worden. Er werd gekozen voor een innovatieve CAR-T-celtherapie, voorlopig enkel beschikbaar in het UZ Gent voor bepaalde bloedkankers. Van 16 juli tot begin augustus verbleef César opnieuw in het ziekenhuis. “De behandeling zelf was minder zwaar dan chemo, maar ik kreeg wel alles wat mogelijk was: hoge koorts, rillingen, overgeven én een bacteriële infectie”, vertelt César. “Maar ik ben erdoor geraakt.”
Vijf dagen intensieve zorg betekenden weken revalidatie. Hij moest opnieuw leren stappen, viel sterk af en woog op zijn magerst nog amper 38 kilo. Toch bleef hij opvallend positief. “Het glas is bij César altijd halfvol”, zegt Michel. “Hij klaagde nauwelijks, aanvaardde alles en bedankte elk uur opnieuw de verpleegkundigen. Echt chapeau.”
“Het glas is bij César altijd halfvol”
Het gevecht van César bleef niet onopgemerkt. KVK Kortrijk verraste hem voor zijn opname met een dag bij de spelers. En op 16 augustus stapte César, na een overwinning tegen Lierse, samen met de spelers het veld op om de supporters te groeten.
Intussen zijn we acht maanden na de diagnose. De weg blijft lang, met maandelijkse controles op elke 22ste van de maand. Pas op 22 juli 2026 zal duidelijk zijn of César genezen is. “Het blijft een moeilijk gegeven”, zegt Michel. “De controle van november wees op een verzwakt immuunsysteem waardoor we met zijn allen tien dagen moesten binnen blijven. Maar over het algemeen ziet het er positief uit.”
César zelf kijkt vooruit. “Ik voel me goed. Sporten is nog moeilijk, maar ik volg kine en ga weer naar school. Ik startte het vierde middelbaar aan RHIZO Lyceum OLV Vlaanderen. Voetbal zal pas voor in 2026 zijn, maar dat komt wel.”
Veni, vidi, vici
Zijn slogan vat alles samen: Veni, vidi, vici. “Mijn naam lijkt op Julius Caesar”, glimlacht hij. “Ik kwam, ik zag en ik overwon.” Die woorden prijken ook op petjes die vrienden en familie verkochten ten voordele van het Kinderkankerfonds. “Als ik genezen ben, schenken we de opbrengst”, zegt César.
De ziekte bracht het gezin nog dichter bij elkaar. “We waren al een hechte familie, maar dit heeft dat versterkt”, zegt Michel. Deze kerstvakantie trekt het gezin er samen op uit naar Frankrijk. “Iedereen kijkt ernaar uit”, zegt Michel. “Stap per stap. We mogen blij zijn dat we al zo ver staan.”
César besluit met een glimlach: “2025 was een kutjaar. Maar 2026? Veni, vidi, vici!”
The post “Zijn leven hing aan een zijden draadje, maar hij vocht als een leeuw”: César (15) won strijd tegen leukemie is provided by KW.be.
