Er breekt opnieuw een drukke feestperiode aan, en niet in het minst voor de horeca. Lomani Deylgat (24) draait al anderhalf jaar mee in de keuken van Ten Boogaerde in Kortemark, de bekende zaak van zijn ouders. Ondertussen kent hij het klappen van de zweep in de zaal en de keuken, en dat terwijl jongeren van zijn leeftijd vrij zijn in het weekend. Dat stoort hem echter totaal niet: “Er zijn zoveel mensen die in het weekend moeten werken.”
“Ik volgde Handel en IT, maar plots maakte ik de beslissing om halverwege het vierde middelbaar om te schakelen en Horeca te gaan volgen in Ter Groene Poorte in Brugge”, start Lomani Deylgat zijn verhaal. “Ik volgde nadien nog een specialisatiejaar in Ter Duinen in Koksijde en daarmee was ik eigenlijk mijn hart gevolgd, want ik was al lang gebeten door de horecamicrobe. Mijn vroegste herinnering is dat ik met mijn fietsje tussen de tafels rondreed in de Passim, het restaurant dat mijn ouders vroeger in Waardamme uitbaatten. Ik kreeg de liefde voor het vak dan ook zowel letterlijk als figuurlijk ingelepeld. Je leert zowel de positieve als negatieve kanten van de horeca kennen, maar laat ons zeggen dat de positieve toch overheersen. Dat zie je bij iedereen die in de horeca werkt. Ik hoor dat vaak van onze flexijobbers: eens je erin rolt, blijft het vak je aantrekken.”
Goocheltrucjes
“Als kind was ik vaak te vinden in Ten Boogaerde, want daar staat mijn papa Didier Deylgat aan het fornuis, terwijl mijn mama Isabel Joseph steeds in de zaal terug te vinden is. Ik vond het toen leuk om als 12-jarige aan de tafels goocheltrucjes te doen tijdens de brunches op zondag. De klanten vonden dat blijkbaar ook leuk en stopten me nu en dan een zakcentje toe. Plots werd ik door mijn vader in het werk gestoken achter de schermen. Gedaan met entertainen, dus.”
“Ik startte aan de afwas, kreeg daarna kleine taken en momenteel ben ik de sous-chef. Nu woon ik ook bij de zaak, maar daarvoor woonde en werkte ik anderhalf jaar in Durbuy bij de gekende chef Wout Bru, waar ik heel wat ervaring opdeed. Bijleren op culinair vlak vind ik heel belangrijk. Ik ben eigenlijk pas beginnen leren na mijn schooltijd (lacht) . Zo deed ik al een culinaire roadtrip doorheen de USA, waar ik het tweesterrenrestaurant L’Atelier van Joël Robuchon in Miami bezocht.”
Straffe curry
“In Thailand bezocht ik dan weer kleine, lokale marktjes, waar bijna geen toeristen komen”, gaat Lomani verder, nadat hij zijn pulled pork ging checken. “Ik zie mezelf daar nog zitten in het midden van dat marktpleintje, de tranen liepen langs mijn wangen omdat ik daar zo’n straffe curry proefde. De mensen kwamen me zelfs vragen of alles ok met me was.”
“Ik krijg vaak de vraag of ik de zaak zal overnemen. Dat is een grote beslissing. Ik ben nog maar 24 en wil nog veel ervaring opdoen”
We keren van Thailand terug naar Ten Bogaerde. “Mensen vragen me vaak of ik de zaak zal overnemen. Dat is een grote beslissing. Ik ben pas 24, en ik wil graag nog veel ervaring opdoen. De zaak die mijn ouders uitgebouwd hebben, is een begrip in de streek en ver daarbuiten. Mensen kunnen er terecht voor traiteur, huwelijks- en communiefeesten, brunches, walking & dance dinner, rouwmaaltijden, maar ook gewoon voor een gezellig dinertje met z’n tweetjes. Het blijft belangrijk om naar buiten te komen met onze zaak. Heel wat mensen kennen Ten Boogaerde, maar daarom komen ze nog niet. Sociale media spelen daarom een belangrijke rol.”
Met papa in de keuken
“Dat ik moet werken als anderen vrij zijn, stoort me niet. Er zijn zoveel mensen die in het weekend moeten werken. Het is een keuze die je maakt. Ook met de feestdagen is het hard werken: we doen niet alleen traiteur, maar hebben ook een volle zaal met kerstavond, kerstdag, oudejaar en nieuwjaar. Natuurlijk is er wel tijd voor een drankje na de shift op oudejaarsavond, maar met mate, want 1 januari ‘s middags is het weer van dat.”
“Ik sta samen met mijn vader in de keuken, dus hij is eigenlijk zowel mijn vader als mijn chef. Die twee zaken moet je gescheiden houden en dan werkt het wel. Ik kan onze samenwerking echt wel appreciëren, maar het is natuurlijk soms heel erg druk en stressvol. Als iets niet in orde is, dan zegt hij me dat ook als chef, net zoals bij de anderen. Hij geeft me veel verantwoordelijkheid, dus dan respecteer ik dat ook”, besluit Lomani.
Meer info vind je op www.tenboogaerde.be
The post Lomani (24) is sous-chef in de keuken van Salons Ten Boogaerde: “Mijn vader geeft me veel verantwoordelijkheid” is provided by KW.be.
