Tussen de Schelde en Wallonië ligt een charmant dorpje op de taalgrens. Elke week belichten we een inwoner van Spiere-Helkijn. Over wonen, werken, familie en het leven in dit gezellige grensdorp, waar rust en gemeenschapsgevoel hand in hand gaan. Achter elke voordeur schuilt een verhaal. Vandaag kloppen we aan bij Veronique Martens (60), uitbaatster van café À la Belle Vue in de Jacquetbosstraat.
Voor ze het café overnam, was ze 33 jaar lang zelfstandig kapster in Moeskroen. “Dat deed ik enorm graag, dat was echt mon métier,” vertelt ze. Na haar scheiding gooide ze het roer volledig om en nam in 2017 café À la Belle Vue in Spiere-Helkijn over.
À la Belle Vue was vroeger al jarenlang de naam van het café, tot de vorige uitbaters voor een andere naam kozen. “Toen ik hier kwam, had het dus een andere naam, maar men vroeg me om terug naar de oude naam te gaan. Dat vond ik geen enkel probleem. We hebben hier immers een prachtig uitzicht op het Kasteel van Spiere, dus de naam past perfect.”
Ze vindt zichzelf geen expert in het cafégebeuren. “Ik maak nog wel eens een foutje, maar ik merk dat de mensen hier graag komen. In de zomer genieten ze volop van het mooie terras.” In de zomer staat alles vol bloemen, zowel op het terras vooraan als achteraan. Achteraan houdt Veronique bovendien enkele dieren, waar ze dol op is. “Ik heb een pony, een geit, vissen… Ik heb altijd al van dieren gehouden.”
Magnifique
Op 13 juni is het precies negen jaar dat ze het café openhoudt; even lang woont ze inmiddels in Spiere. “Hoewel het niet mijn echte métier is, geniet ik enorm van het contact met de mensen, het dorp, de natuur, de schoonheid van Spiere-Helkijn. Je kan hier prachtig fietsen, en er zijn heel wat sportmogelijkheden.”
“Er zijn hier zoveel mooie dingen: prachtige boerderijen, c’est magnifique.” Ze woont dan ook heel graag in Spiere-Helkijn. “Ik heb niet veel vrije tijd, maar ik wandel en fiets hier heel graag.” Ze prijst de gemeente ook om haar aandacht voor senioren: “Er wordt veel georganiseerd voor mensen van de derde leeftijd—uitstapjes, etentjes, excursions. Als het op donderdag valt, mijn sluitingsdag, neem ik graag deel aan alle activiteiten.”
In 2032 gaat ze met pensioen. Dan zal ze 77 jaar zijn en stopt ze ermee. “Hoewel het niet mijn echte vak is, doe ik het nog altijd heel graag—vooral door het contact met de mensen.” Als alles goed verloopt, gaat Veronique dus nog zeven jaar door. “Dan heb ik het toch een mooie vijftien jaar gedaan”, zegt ze trots.
The post Achter de gevels van Spiere-Helkijn (6): Veronique uit de Jacquetbosstraat. is provided by KW.be.
