Eind juni 1975 zette Annie Blomme (68) haar eerste stappen binnen de muren van woonzorgcentrum Ten Anker in Nieuwpoort. Wat begon met een proefcontract en wat geluk, groeide uit tot een indrukwekkende carrière van 50 jaar. Annie werkte de afgelopen 50 jaar hoofdzakelijk in het onderhoud en zag wel het één en ander veranderen. Toch is ze nog altijd zeer blij dat ze kan komen werken.
“Via de zusters van de school waar ik afgestudeerd was, kwam de toenmalige directrice, zuster Myriam, langs om me te vragen of ik met een proefcontract in Ten Anker wilde komen werken. Blij dat ik werk had, heb ik het contract direct getekend. Nog diezelfde dag kreeg ik echter ook een vast contract aangeboden bij de Nopri, een winkel in Middelkerke waar ik al jaren als jobstudent werkte. Gezien ik al getekend had bij Ten Anker was ik van plan eerst mijn proefperiode te doen en daarna naar de Nopri te gaan. Dat is er nooit van gekomen”, zegt Annie.
Toen Annie begon, zag het woonzorgcentrum er nog helemaal anders uit. Er waren slechts 33 bewoners, allemaal nog behoorlijk zelfstandig. “Het was toen eerder een rusthuis voor de welgestelden”, vertelt Annie. “Het leek soms meer op een hotel dan op een zorgcentrum. Er was toen ook meer vrijheid voor de bewoners om hun kamer in te richten. De mensen hadden hun eigen meubels en tapijten mee en soms zelfs een wasmachine of droogkast. Ze hadden toen waarschijnlijk meer een thuisgevoel dan nu het geval is.”
Poetsmachine
De dagelijkse taken die Annie moest uitoefenen waren intens: kamers en gangen poetsen, toen nog met dweil en trekker, en helpen in de keuken. Dat laatste kon zowel afwassen betekenen als karren klaarzetten of hulp bij het koken. Bovendien werd ze ook ingeschakeld om de bewoners koffie te brengen op de kamer. “Het rusthuis werd toen gerund door zusters. Er was nog geen ander verzorgend of verplegend personeel, de zusters deden dat allemaal zelf. Alle werknemers moesten echt van alle markten thuis zijn.”
“Als ik gezond blijf, hoop ik het nog wat jaren te kunnen doen”
Annie zag doorheen de jaren het woonzorgcentrum groeien en veranderen. Verbouwingen, uitbreidingen, nieuwe collega’s en vooral nieuwe technologie. “De materialen zijn zoveel verbeterd”, zegt ze. “Geen dweil meer uitwringen met de hand, de stofwisser kwam op de markt, machines om de gangen te kuisen, alles is moderner geworden. Maar wat hetzelfde gebleven is, is de zorg voor de mensen. Dat is nooit veranderd.”
Structuur
Wat voor Annie altijd belangrijk is geweest, is het menselijk contact. “Het contact met de bewoners geeft me energie. De vriendschap die je terugkrijgt, is van onschatbare waarde.” In de loop der jaren nam ze de beslissing om halftijds te werken en later om als weekendwerker verder te gaan. Op pensioenleeftijd stelde ze de vraag om nog te mogen verderwerken. “Ik had geen zin om te stoppen. Ik kan zelfstandig werken, heb afwisseling in mijn job en ik doe het graag. Het geeft structuur en houdt me jong”, licht ze toe. Annie is dus nu nog steeds elk weekend van 6 tot 14.30 uur in het woonzorgcentrum te vinden.
Een halve eeuw
Annie heeft uiteraard in al die jaren alles zien veranderen. Van de tijd van de zusters tot de komst van directeurs meneer Depelchin (1990) en mevrouw Vermet (sinds 2023). Van kleine verbouwingen tot grote uitbreidingen, telkens met immense uitdagingen voor het onderhoudspersoneel. De coronaperiode heeft er, net zoals bij zovele anderen, serieus ingehakt. Met mondmasker moeten werken, de schrik om besmet te geraken en vooral de angst voor ziekte en overlijdens bij de bewoners. Toch bleef Annie telkens trouw op post. “Er zijn uiteraard betere en mindere momenten geweest, je werkt tenslotte met mensen. Maar ik vind het werken nog steeds leuk. Als ik gezond blijf, hoop ik het nog wat jaren te kunnen doen.”
Annie werd onlangs in de bloemetjes gezet door haar werkgever. Directeur Els Vermet is trots en vol lof. “Annie is een toonbeeld van engagement en loyaliteit. Haar inzet, warmte voor de bewoners en oneindig enthousiasme zijn van onschatbare waarde voor ons woonzorgcentrum”, zegt Els. (PG)
The post Annie viert 50 jaar dienst in wzc Ten Anker: “Het leek hier soms meer op een hotel dan op een zorgcentrum” is provided by KW.be.
