Hun uiterlijk oogt stoer, maar achter het brandweerpak schuilen veel emoties. Zes brandweermannen van Hulpverleningszone 1 post Brugge tonen hun kwetsbaarheid en vertellen hún verhaal over ziek zijn, hoe ze troost en steun vonden bij elkaar en hoe het een blijvende impact heeft op het leven. Zowel professioneel als privé. Daarom organiseren ze ook dit jaar een actie voor ‘De Warmste Week.’ Dit is het verhaal van zes ‘helden van hier’. “Bij elke controle keert een gevoel van schrik terug.”
Bij momenten pinken ze een traantje weg, zichtbaar geëmotioneerd. Door hun eigen ervaring, maar ook door het verhaal van hun collega’s. De getuigenissen van Alex Deceur (40), Geert Viane (58), Guy Sonneville (51), Alex Meuleman (60), Luc Absalon (59) en Bram ‘Barry‘ Bervoet (41) zijn dan ook moedig. Die laatste raakte in 2016 betrokken bij een zeer zwaar verkeersongeval met zijn motor. Bram had in januari 2017 de nachtshift gedaan en was die ochtend op de terugweg naar huis toen hij op een boogscheut van de kazerne werd aangereden door een wagen die hem niet zag aankomen. De gevolgen waren en zijn héél zwaar. ‘Barry’ werd nooit meer dezelfde en ook zijn carrière als brandweerman was in een vingerknip gepasseerd.
Schrik bij elke controle
Alles in detail nog eens vertellen, is voor Bram logischerwijs te zwaar. Maar zijn aanwezigheid tijdens de getuigenissen van zijn oud-collega’s is al een overwinning op zich. De aanleiding dat de brandweerlui hun hart openen is De Warmste Week in Genk. Hulpverleningszone 1 verkoopt dit jaar flessen picon, patches en stickers ten voordele van mensen die onzichtbaar ziek zijn. Een thema dat ook in de hoofdpost in Brugge leeft. Want achter de stoere outfits schuilen mensen met veel emoties. En ook zij zijn helaas niet immuun voor ziektes en de vaak eenzame strijd die daarop volgt.
Dat bewijst het verhaal van Geert Viane (58). “De dokters ontdekten eerder toevallig dat ik chronische leukemie had”, vertelt Geert, nog steeds zichtbaar geëmotioneerd wanneer hij vertelt over de ziekte. “In 2019 had ik een zwaar ongeval met mijn fiets. Ik belandde op de fiets met gebroken rug- en nekwervels, maar tijdens de controles merkten de dokters dat er iets mis was met mijn bloed. Het duurde uiteindelijk tot 2022 voor mijn lichaam ‘klaar’ was om in therapie te gaan. In volle coronapandemie moest ik volledig geïsoleerd in behandeling gaan. Mentaal en fysiek was dat enorm slopend… Ik herinner me hoe collega’s aan het raam passeerden om te zwaaien. Vandaag ben ik officieel kankervrij en ben ik gelukkig weer voltijds aan de slag. Maar het is echt enorm zwaar geweest. ‘Ga ik ooit nog kunnen werken’, schoot héél vaak door mijn hoofd. Nu nog heb ik bij elke controle schrik.”
Een gevoel dat collega Alex Deceur (40) meteen herkent. Bij hem werd in 2022 blaaskanker vastgesteld. Hij doorliep een lang traject, maar in 2024 kreeg hij een nieuwe opdoffer te verwerken: nierfalen. “Sindsdien moet ik vijf keer per week drie uur aan de nierdialyse in afwachting van een geschikte donor”, vertelt Alex. “Gelukkig kon en kan ik rekenen op de steun van collega’s om alles te combineren met de job. Maar zoals Geert zegt: bij elke controle komt dat gevoel terug.”
Steun in kazerne
Naast hem knikt Luc Absalon (59) bevestigend. Hij zit in hetzelfde team als Alex en was één van de mensen die zich meteen over hem ontfermden. “Ik kreeg zeven jaar geleden zelf te horen dat ik een blaastumor had”, aldus Luc. “De dokters hebben me sindsdien tweemaal geopereerd, maar helemaal verdwijnen zal het nooit. Maar het is onder controle, dat is het belangrijkste.”
De brandweermannen openen hun hart tijdens het gesprek en aan alles voel je onderling begrip en respect. Ook bij het verhaal van Alex Meuleman (60) wordt het even stil. Hij liet zijn prostaat weghalen na aanhoudende problemen. “Een probleem waar mannen niet graag te koop mee lopen”, zegt Meuleman. “Maar hier in de kazerne vond ik enorm veel steun. Aan de overzijde zit brandweerman Guy Sonneville (51). Hij kreeg dan weer te maken met een zeer zeldzame kraakbeenkanker. “Ze hebben een deel van mijn borstbeen weggehaald en vervangen door een implantaat. Dat ik op professioneel vlak mijn weg terug heb gevonden, is dankzij de steun van de post.”
Zaterdagmarkten
En dat zijn maar enkele van de aangrijpende verhalen die leven binnen de Hulpverleningszone 1. Verhalen die veel verder gaan dan de diagnose of behandeling alleen. Want er is veel meer dan alleen de fysieke strijd. Net daarom vinden ze het zo belangrijk om opnieuw een actie op poten te zetten voor De Warmste Week. Concreet gaat het om de verkoop van patches, stickers en picon. “Op vier zaterdagmarkten in Brugge, waarvan de eerste op 29 november, kunnen mensen een bijdrage leveren. Ondertussen geven we hen ook nog enkele brandpreventietips voor de eindejaarsfeesten”, zegt officier Olivier Van Damme. “De stickers, picon en patches zijn verkrijgbaar in elke post van de Hulpverleningszone 1.” (MM)
The post Deze brandweermannen zetten zich extra hard in voor De Warmste Week: “We wéten hoe zwaar en eenzaam de strijd tegen ziekte kan zijn” is provided by KW.be.
