Nietsdoen. Een beetje rust en niets moeten. Het is vaak iets dat onbereikbaar lijkt.
Het stond al weken in mijn agenda te blinken: enkele weekends vrijaf. En vrijaf, dat mag je relatief nemen. Want wanneer heb je echt vrijaf? Ik heb het nu over weekends waar geen wekker gezet wordt, geen werkverplichtingen te bespeuren zijn en weekends waar we als gezin samen kunnen zijn. Ik keek er zo hard naar uit. Even rust en dan vooral rust in mijn hoofd. Want al enige tijd word ik geplaagd door hoofdpijn en migraine, en waar ik hopeloos op zoek ben naar verlichting.
“En dan vraag ik me af: ‘zou dat passen bij mij, een broskop?’”
Dat brengt me soms bij de wildste ‘oplossingen’. Zo las ik laatst dat ons haar herinneringen met zich meedraagt en vroeg ik me even af of het scheren van mijn hoofd iets zou uithalen, om vervolgens te denken: ‘zou dat passen bij mij, een broskop?’ Van de pot gerukt natuurlijk, maar soms ben je een beetje hopeloos.
Maar goed: een beetje rust en niets moeten. De hectiek van een verjaardagsfeestje voor een vijfjarige niet meegerekend. Niets doen wordt mooier als je het samen doet: een film kijken in pyjama, een to-do-lijst die leeg is, even niet opruimen… En terwijl we daar liggen, kijkend naar Home Alone 2 en een slapend jongetje tegen mijn schouder, bedenk ik me dat het een stuk beter gaat in mijn hoofd is. Misschien dat ik toch ooit een pijnlozere bovenkamer zal hebben. Dat broskopje schuif ik dan maar even op de lange baan.
The post “En dan vraag ik me af: ‘zou dat passen bij mij, een broskop?’” is provided by KW.be.
